هویت‌ها را انسان‌ها می‌سازند و انسان‌های هنرمند سهم بیشتری در این هویت سازی دارند. شهر‌ها به هنر زنده اند و هنرمندان پاسداران این هویت اند. مشهد شهری تاریخی است، شهری هویت دار، شهری با پیشینه هنری ارزشمند.
در این میان، برخی هنرمندان جایگاه درخورتری دارند و در هویت سازی مشهد کوشش بیشتری کرده اند؛ کوشش‌هایی که نماد هویت مشهد شده است و بخشی از خاطره‌های شهروندان آن مدیون هنرمندی این هنرمندان است. زنده یاد یعقوب دانش دوست ازجمله بزرگانی است که نادیده گرفتن و فراموش کردن ایشان، جفا به مشهد و جفا به هویت مشهد است.
نماد باشکوه میدان پارک ملت پس از پل سازی این میدان مدتی در منطقه‌ای دور از شهر رها شد و نشان داد برای برخی مدیران، هویت و خاطره شهری هیچ ارزشی ندارد، گرچه سرانجام به میدان فرودگاه منتقل شد و چند سالی است در این میدان خودنمایی می‌کند. نماد خاطره انگیز میدان راه آهن که نه تنها برای مردم مشهد که برای بسیاری از زائران و گردشگران فراموش نشدنی است و خوشبختانه هنوز در این میدان، باشکوه و زنده جلوه گری می‌کند و با بهسازی محیطی این میدان، به حفظ و ماندگاری آن امیدواریم
کدام شهروند مشهدی است که از میدان پارک در زمانی که طرح قوی استاد مهندس یعقوب دانش دوست در آن نصب بود، عکس و خاطره نداشته باشد؟ کدام زائر و گردشگری است که از راه آهن وارد مشهد شده است و از نماد این میدان عکس و خاطره نداشته باشد؛ این نیست به جز هویتی که زندگی و تاریخ را می‌سازد. کاش هویت‌ها را قدر بدانیم و مانع جابه حایی آن‌ها شویم. خاطرات شهری با همه اجزای هنری و بصری و معماری آن معنا پیدا می‌کند.
تخریب و جابه جایی هر یک از آن‌ها یعنی تخریب خاطره، یعنی نابودی هویت! زنده یاد دانش دوست البته سهم بیشتری در هویت سازی و پاسداری از نشان‌های هویتی مشهد و خراسان داشته است؛ طراحی و اجرای باغ آرامگاه فردوسی، آرامگاه کلنل پسیان در باغ نادری، مرمت رباط شرف، مسجد گوهرشاد، مدرسه دودر، مدرسه پریزاد، مزار شیخ احمدجام، مدرسه خرگرد، مصلای پایین خیابان، گنبد کلات، میل اخنگان، مسجد ملک زوزن، مزار زین الدین ابوبکر تایبادی ازجمله کوشش‌های هنری ایشان است.
بی گمان یاد و نام او در این شهر خواهد ماند و کاش مدیران شهری نیز در پاسداشت نام و خاطره او از هیچ کوششی دریغ نورزند و دست کم میدانی مانند میدان پرواز را که مزین به اثر گران سنگ ایشان است، به نام وی نام گذاری کنند.
ارج نهادن به این بزرگان، هم از قدرشناسی ما مردم مشهد نشان دارد و هم بها دادن به تلاشی که بزرگوارانی همچون استاد دانش دوست بی دریغ برای این شهر انجام داده اند. زنده یاد دانش دوست را سال هاست می‌شناسم؛ مردی فروتن، آرام، شکیبا، خلاق، بی ادعا، هنرمند و دوستدار شهر و هویت شهرش بود.
غم را بر چهره اش می‌دیدم زمانی که به نماد میدان پارک جفا شد و در برابر چشمانش این کار بزرگ و ارزشمند در گوشه‌ای خارج از شهر رها شد؛ اما شکیبایی به خرج داد و غم فروخورد. امید که در سیاست‌های فرهنگی شهری بیش از پیش به این بزرگان و آثار ارزشمند آن‌ها بها بدهیم.