به گزارش شهرآرانیوز، در اتوبان در حال حرکت هستید و در محیط زوم جلسه دارید، یا در حال بازی با گوشی همراه خود هستید یا نه روی صندلی لم داده اید و رانندگی را به خودران سپرده اید. حالا اگر به هر دلیلی تصادف منجر به مرگ به وجود آید، چه کسی از لحاظ حقوقی باید پاسخگو باشد، مالک خودرو؟ کسی که پشت رُل نشسته است؟ یا شرکت خودروسازی که ادعا کرده خودرانی که تحویل مشتری داده، از هر جهت آزمون‌ها را با موفقیت پشت سر گذاشته است؟
این سؤال در حال حاضر در بریتانیا بحث بسیار داغی است و به حکومت این کشور توصیه شده است که متولی یا مسئول پاسخگویی به این حوادث باید خودروساز باشد. این که آیا حکومت بریتانیا چنین موضوعی را به قانون تبدیل خواهد کرد یا نه باید منتظر ماند و دید. سایر کشور‌ها هم دیدگاه‌های مختلفی دارند.
هر چقدر خودران‌ها به حقیقت واقعی زندگی مردم نزدیک می‌شوند، دولت‌ها تحت فشار بیشتری قرار می‌گیرند تا آیین نامه‌ها و قوانین مناسب در این زمینه را به تصویب برسانند.
ایده آل‌ترین حالت آن این است که یک ساختار حقوقی پذیرفته شده و یکپارچه در دنیا حاکم شود که همه از این قوانین بین المللی و استاندارد‌های مربوط به آن پیروی کنند. اما دستیابی به چنین حالت ایده آلی بسیار رؤیایی است، چون حتی در یک کشور یا شهر هم حوزه‌های استحفاظی، تفاوت‌های بزرگی با هم دارند و امکان رسیدن به یک چارچوب یکپارچه و جامع بسیار دشوار است.
سردرگمی و برداشت‌های متنوع در این زمینه از همان «انجمن بین المللی مهندسان خودرو» شروع می‌شود که خودشان هم هنوز به یک تعریف واحد از پدیده خودران نرسیده اند. شاید این توضیح مختصر لازم باشد که خودران‌ها را به ۶ سطح تقسیم بندی می‌کنند که از صفر شروع می‌شود. سطح ۰: هیچ کاری خودکار انجام نمی‌شود؛ سطح ۱: خودران به کمک راننده نیاز دارد؛ سطح ۲: بدون نیاز به راننده حرکت می‌کند، اما به توجه راننده نیاز دارد؛ سطح ۳: خودران عمل می‌کند، اما مسئولیت همچنان با راننده است؛ سطح ۴: سطح بالایی از خودران که به دخالت راننده نیاز ندارد، اما همچنان مسئولیت با راننده است؛ سطح ۵: خودران کامل که امکان بروز حادثه در آن به صفر رسیده است.
با این که در صنعت خودرو هیاهوی زیادی در مورد خودران به وجود آمده حتی سامانه «اتوپایلوت» تسلا هم سطح ۵ به حساب نمی‌آید و هیچ خودرویی در دنیا گواهینامه یا مجوز در خیابان‌های عادی را نگرفته است. از سال ۲۰۱۸ تا به حال ۱۱ مورد تصادف خودرو‌های تسلا باعث شده است که تحقیق و تفحص در خصوص خودران‌ها توسط اداره ایمنی ترافیک بزرگراه ملی یا NHTSA آغاز شود.
در آخرین مورد آن در کالیفرنیا، یک تسلا در حالت اتوپایلوت از چراغ قرمز عبور می‌کند و با تصادف به وجود آمده ۲ نفر جان خود را از دست می‌دهند. صاحب این خودرو اولین کسی است که مسئول مرگ انسان با استفاده از خودران شده است.
مهندسان و طراحان خودران‌ها و سرمایه گذاران در این زمینه نمی‌توانند با صدای بلند بگویند که برای پیشرفت در این سامانه ها، چاره‌ای جز فدا شدن جان تعدادی از انسان‌ها وجود ندارد.
بر اساس انجمن سازندگان و تاجران وسایل نقلیه موتوری Society for Motor Manufacturers and Traders مدعی هستند که حداقل در بریتانیا «سامانه‌های رانندگی خودمختار یا خودران می‌تواند سالانه جلوی ۴۷ هزار مورد تصادف و مرگ ۳۹۰۰ نفر انسان را بگیرد.».
اما این زمانی ممکن است که خودران‌ها به سطح ۵ فناوری‌ها و سامانه‌ها برسند که تا آن زمان راه طولانی در پیش است.
برخی از کشور‌ها مثل امارات متحده عربی گفته است که می‌خواهد حداقل ۲۵ درصد از سامانه حمل و نقل این کشور تا سال ۲۰۳۰ را خودران‌ها تشکیل دهند.
شاید با تصویب قوانینی که خودروسازان و طراحان خودران را متولی و مسئول حوادث می‌داند، خیال مردم از شکایت‌ها و دعاوی قضایی آسوده شود، اما تعجیل در پذیرش این فناوری –که هنوز نه آماده است و نا قادر به رعایت الزامات است- باری است که بر دوش وجدان صاحبان خودران‌ها سنگینی می‌کند و تا به درستی و به طور جامع فناوری کامل و قوانین مصوب نشود، صاحبان خودران‌ها هم در جرم این تصادف‌ها شریک خواهند بود.
منبع: سایپانیوز