به گزارش شهرآرانیوز، مجله کیهان ورزشی در ۱۲ آبان ۱۳۶۹ به قلم بهرام طیبیان گزارشی درباره وضعیت والیبال خراسان منتشر کرده است. در این گزارش نگارنده به وضعیت اسف بار والیبال استان اشاره کرده و انتقاد‌هایی به هیئت والیبال خراسان وارد دانسته است. گزارشی که اندکی بعد از هفته تربیت بدنی منتشر شده و طیبیان تلاش کرده است در آن ابتدا وضعیت والیبال استان را برای خواننده ترسیم و سپس به بیان راهکار‌هایی برای نجات از این شرایط اشاره کند. در ادامه بخش‌هایی از این گزارش طولانی را از نظر خواهید گذراند.
هفته ورزش و تربیت بدنی را درحالی سپری کردیم که ورزش پهناورترین استان کشور، خراسان، با نارسایی‌ها و مشکلات فراوان روبه روست. در ماه‌های گذشته به علت نحوه برخورد مسئولان ورزش خراسان با مسائل اجرایی، اداری و برنامه ریزی، بخش عمده‌ای از معضلات ورزش دیار ابومسلم که با شرایط جدید در ورزش کشور امید به حل آن می‌رفت، با گرفتن چهره به سمت نزول، همچنان در جای خودش سخت پایداری می‌کند.
ازجمله رشته‌هایی که سیر قهقرایی را با شتاب هرچه بیشتر پیموده است و می‌رود تا به کلی از فهرست رشته‌های ورزشی خراسان حذف شود، والیبال است. نابسامانی‌هایی که به ویژه در یک سال گذشته درباره والیبال خاوران به وجود آمده است، بر کسی پوشیده نیست. تشکیلات ورزش پرطرف دار و افتخارآفرینی دیار طوس در این مدت از چنان تزلزل، عدم انسجام و اضطرابی آکنده بود که نه تنها دل اهالی توپ وتور را به درد آورده، بلکه مردم علاقه‌مند و عاشقان همیشه دل سوز این رشته را بیش از پیش نسبت به خودش ناامید ساخته است.
روزگاری نه چندان دور والیبال خراسان وزنه سنگینی در کشور به شمار می‌رفت و در همه رده‌های سنی حائز عناوین متعدد و متنوع بوده است. استانی که مهد پرورش آخشین، پاکرو، جوانشیر، فخار، شمشیری‌ها و... و تغذیه کننده تیم‌های نامدار پایتخت بوده است. همچنین، در دهه گذشته بدون دغدغه خاطر و به دور از اختلافات سازمان دهی شده به راحتی بر فراز بسیاری از مدعیان و در جمع نامداران توپ وتور قرار گرفت و اینک چنان ناتوان و درمانده است که حتی قادر به تشکیل و اعزام تیم جوانان خود به مسابقات قهرمانی کشور نیست یا برای معرفی یک نماینده در لیگ باشگاه‌های ایران سر انگشت «چه کنم» به دندان گزیده است. هرچند باید اذعان داشت که در همین اوضاع تیره وتار هیچ گاه صحنه والیبال خاوران خالی از استعداد نبوده است.
جوانان لایقی همچون فعال، ناوی، تابعی، رضایی، دهستانی، تابش نژاد، کاظمی، مؤمنی و... که در مقاطع گوناگون نشان دادند اگر همدلی و اتفاق نظر وجود داشته باشد، می‌توانند به شایستگی پا در رکاب گذشته پرافتخار بگذارند که نمونه بارز آن را می‌توان در خلال مسابقات جوانان ایران در سال‌های ۱۳۶۷ و ۱۳۶۸ جست وجو کرد. اما در وضعیت اسف بار کنونی دیگر برای این قبیل جوانان بااستعداد نیز رغبتی نمانده است. باشگاه‌ها که زمانی در والیبال خراسان رضوی برای خودشان جاومکانی خاص داشتند، امروز دیگر نشان و اثری از آنان برجای نیست. اینک اگر بخواهیم حتی از یک باشگاه‌ها نام ببریم، راه به جایی نخواهیم برد. با این بساط، حال وروز برگزاری مسابقات نیز خودبه خود از پیش مشخص و معلوم است. البته اگر مسابقه‌ای هم در کار باشد، زیرا در طول سال ۱۳۶۹ حتی برای نمونه یک بازی دوستانه هم برگزار نشد تا چه رسد به مسابقات باشگاهی، دستجات آزاد و....
تیم‌های والیبال به دلیل بی انگیزگی یکی پس از دیگری منحل شدند. شهرستانی‌ها نیز به علت نبود حمایت ابتدا در صف منتقدان قرار گرفتند و سپس دل سرد، مأیوس و منزوی شدند. در همین مقطع والیبال خراسان در آزمون قهرمانی کشور با ایستادن زیر نام تیم‌های زنگ تفریح گذشته و کسب عنوان نهم از آزمایش شکست خورده بیرون آمد و باعث تأسف علاقه‌مندان شد. از طرفی تیم جوانان خراسان از سفر به قهرمانی کشور بازماند و به عبارتی اصلا جوان و تیم جوانانی وجود نداشت که به سفر برود. در آستانه انتخاب یک تیم باشگاهی نیز به دلیل خشکیده شدن ریشه‌های والیبال اصولا مدعی وجود ندارد یا بهتر بگوییم اگر تیمی در میدان حاضر باشد که نیست، به دلیل سرماخوردگی‌هایی چند تمایلی به شرکت در خود نمی‌بیند.
در تأیید این گفتار به نحوه انتخاب نماینده خراسان در والیبال باشگاه‌های کشور نگاه کنید. در سال ۱۳۶۸ مسابقاتی با عنوان لیگ سراسری استان برگزار شد که درنهایت شهید کاظمیان مشهد، تربت جام و بسیج به عنوان تیم‌های برتر شناسایی شدند. حال از شهید کاظمیان به جز خاطره‌ای باقی نمانده است و تربت جام با همه توانایی‌های بالقوه‌ای که در زمینه نیروی انسانی و امکانات در اختیار دارد، به علت اختلاف با دست اندرکاران هیئت والیبال پا پس کشیده است و به ناچار نگاه‌ها متوجه بسیج، نیشابور و تیم تازه شکل گرفته ابومسلم مشهد شد که در همان آغاز کار ابومسلم نیز نیامد تا همه سرنوشت در گرو رقابت دو تیم بسیج مشهد و نیشابور خلاصه شود. در اینجا بسیج در دو دیدار رفت و برگشت به لطف گیم شماری نیشابور را از سر راه برداشت و به عنوان نماینده والیبال خراسان در میدان مسابقات لیگ باشگاه‌های کشور گام نهاد.
سخن کوتاه، از هیئت فقط نامی آن هم روی کاغذ می‌توان یافت. هرگونه ابتکار و فعالیتی در محاق فراموشی و رکود گرفتار آمده و همه چیز در پرده ابهام فرورفته است. امروز والیبال خراسان را شعار‌هایی دهان پرکن احاطه کرده است که هرگز با واقعیت منطبق نیست، چیزی که در گذشته نه چندان دور برعکس آن صادق بود.