شهرآرانیوز - جلسات شعر رهبری در نیمه ماه مبارک رمضان به یکی از مهم‌ترین رویدادهای ادبی سال تبدیل شده است که شاعران جوان و پیشکسوت اشتیاق زیادی برای حضور در آن دارند. برخلاف سال‌های اخیر که تعداد شاعران زیاد شده است و هیئتی برای انتخاب شاعران تشکیل شده، در سال‌های ابتدایی برگزاری این جلسات تعداد محدودی شاعر خدمت رهبر می‌رسیدند. در این مطلب چند روایت از اولین نشست‌های دیدار شاعران و رهبری، شیوه برگزاری آن و چگونگی شکل‌گیری جلسات جدید آمده است.
سیدعبدا... حسینی، روحانی و شاعر مشهدی و از اعضای هسته اولیه حوزه هنری مشهد درباره جلسات نیمه‌رمضان می‌گوید: «هربار آیت‌ا... خامنه‌ای در زمان ریاست‌جمهوری‌شان به مشهد می‌آمدند، در حضور ایشان جلسه شعر داشتیم. بعد از اینکه ایشان رهبر شدند، چندی بعد به مشهد آمدند. من طبق معمول پیش آقای محمدی‌گلپایگانی رفتم و گفتم که جلسه شعر را چه زمانی برگزار کنیم؟ ایشان گفتند قضیه تمام شده است و شأن رهبر اجازه نمی‌دهد که برای ایشان جلسه شعر بگذاریم. من هم حرف ایشان را باور کردم و دیگر پیگیری نکردم. بعد از مدتی من در جلسه طلاب با رهبر حضور داشتم. همین که آقا من را دیدند، از زمان برگزاری جلسه شعر پرسیدند. من هم بدون تعارف گفتم که آقای محمدی‌گلپایگانی گفتند جلسه برگزار نشود و شما بعد از رهبرشدن، تمایلی به برگزاری این جلسه ندارید. ایشان هم همان‌جا آقای گلپایگانی را صدا کردند و گفتند این جلسه شعر را حتما بگذارید. هرچند آقای گلپایگانی ناراحت شدند، اما جلسه بهتر از همیشه برگزار شد. جلسه دیدار شاعران با رهبری که این سال‌ها در نیمه‌ماه رمضان برگزار می‌شود، شروعش از مشهد بود و درحقیقت ادامه جلسه‌ای بود که من از آقا درخواست کردم و قرار شد طلبه‌هایی که در کنگره شعر مشهد شرکت کرده بودند، برگزیده‌هایشان را به دیدار ایشان ببریم. ایشان هم وقت جلسه را نیمه‌ماه رمضان تعیین کردند. در سال بعدش من نبودم که جلسه را برگزار کنم، اما آقای زم پیگیری کرده بود و در همان روز، شاعران را به دیدار رهبری برد. بنابراین می‌توان گفت بنیان‌گذاران این جلسه به‌نوعی بچه‌های مشهد هستند.» (روزنامه شهرآرا، ۲۲ تیر ۱۳۹۳)
اسماعیل امینی در این باره گفته است: «به‌خاطر علاقه ویژه رهبر انقلاب به شعر، سابقه دیدار شعرا با ایشان و تشکیل نشست‌های شعرخوانی، به سال‌های پیش از انقلاب برمی‌گردد؛ زمانی که نهایتا ٢٥نفر در این نشست‌ها حاضر می‌شدند و شعرخوانی می‌کردند، اما بعد‌ها با توجه به آشکارشدن اثرات این‌دست شعرخوانی‌های غیررسمی و محدود بر گفتمان شعر معاصر، تصمیم بر آن شد که این نشست‌ها به‌شکلی عمومی‌تر و منسجم‌تر از قبل برگزار شود. اثرگذاری ملموس شعر‌های خوانده‌شده در این نشست‌ها و بحث‌های مرتبط با آن در نسل جوان و جامعه امروزی نشان می‌دهد که اتفاق مهمی در این حوزه افتاده یا دست‌کم در حال رخ دادن است.»
عبدالرحیم سعیدی‌راد نیز با نقل خاطره‌ای از اولین حضورش در این دیدار سالانه، می‌نویسد: «سال٧٦ اولین بار بود که به این دیدار دعوت شدم. حدود ٣٠نفر بودیم. به‌صورت حلقه‌ای دور اتاق مخصوص ملاقات روی زمین نشسته بودیم. به‌ترتیب همه شعر خواندند. من هم شعر خواندم. آقای سبزواری و آقای گرمارودی تا آن شب با هم قهر بودند، اما آن شب قرار شد در محضر آقا آشتی کنند. نوبت شعرخوانی که به آقای گرمارودی رسید، گفت شعری که می‌خواهم بخوانم وصف‌حال بعضی‌هاست که قبلا یه‌طوری بودن و الان یه‌طوری دیگه شدن، مثل آقای سبزواری! این را که گفت، سبزواری با عصبانیت گفت مثل خودت! چیکار من داری؟ بعد از مراسم شعرخوانی سبزواری و گرمارودی آشتی کردند و صورت هم را بوسیدند...»
برای دیدن عکس‌ها در اندازه بزرگتر روی آن‌ها کلیک کنید
