شبنم کرمی- «خادم‌یاری یعنی نوکری امام‌رضا(ع) و خدمت به زائر آن حضرت. خدمتگزاری در چنین جایی لیاقت می‌خواهد و افتخار بزرگی است.»
این جمله زیبا را محمدجواد بنی‌خزایی که 15سال دارد و در پایه دهم هنرستان توسعه درس می‌خواند می‌گوید.
او افتخار خادم‌یاری حرم مطهر امام‌رضا(ع) را به‌دست آورده است و در درس و اخلاق هم نوجوانی نمونه است.
به مناسبت شب و روزهای عزیز قدر، با محمدجواد گفت‌وگویی کردیم که می‌خوانید.
چگونه خادم‌یار شدی و به‌عنوان یک خادم‌یار چه کارهایی انجام دهی؟
از وقتی فعالیت تعدادی از دوستانم را در حرم دیدم برای خادم‌یاری نام‌نویسی کردم و اسمم برای خدمت در بخش خدمات فرش حرم درآمد که حس خوب این موفقیت توصیف‌شدنی نیست.
برای خادم‌یار شدن باید حداقل کلاس دهم باشی و خادم‌یاران بیشتر با توجه به اخلاق، رفتار و شهرت خوب انتخاب می‌شوند.
البته همه افراد خانواده ما تلاش می‌کنند مهربان و دست‌ودل‌باز باشند. من هم یاد گرفته‌ام هرجا که هستم نباید بداخلاقی کنم.
باور دارم همه‌ی ما پیش خدا برابریم و هیچ‌کس بر دیگری به‌دلیل مال و ظاهرش برتری ندارد.
هر روز از 6صبح تا 12 مدرسه هستم و از ساعت 3 بعدازظهر تا 11شب در حرم رضوی مشغول به خدمتم. حدود 6ماه است که به این افتخار دست پیدا کرده‌ام.
بجز پهن و جمع‌کردن فرش‌ها برای نماز، در حوزه خدمات هم کارهای مختلفی انجام می‌دهم و در نظافت صحن‌ها فعال هستم.
تابه‌حال شمرده‌ای روزی چند تخته فرش در حرم پهن یا جمع می‌کنی؟
هرگز به این موضوع فکر نکرده‌ام، زیرا آن‌قدر از این کار لذت می‌برم که برایم محاسبه‌شدنی نیست.
در ماه مبارک رمضان هستیم؛ باید و نبایدهای این ماه به نظر تو چیست و چگونه آن‌ها را انجام می‌دهی؟
اگر بی‌دلیل روزه نگیریم کار بدی است، اما وقتی روزه‌ایم بجز عبادت و نماز اول وقت و دعا و قرآن، صداقت، رفتار خوب و خدمت به مردم هم باید در نظر بگیریم.
نباید بداخلاقی و بدرفتاری، به‌ویژه با پدر و مادرمان داشته باشیم و باید به بچه‌های نیازمند و سالمندان بیشتر کمک کنیم.
کار من خدمت به زائران آقاست و می‌بایست کاری کنم که با دل خوش از حرم خارج شوند و برایشان خاطره خوبی از زیارت باقی بماند.
چقدر در حرم فرصت راز و نیاز داری؟
امسال دومین سالی است که روزه می‌گیرم اما با وجود هوای گرم و کار زیادی که در حرم دارم اصلا احساس خستگی، گرسنگی یا تشنگی نمی‌کنم.
وقتی چشمم به گنبد طلایی حرم امام هشتم می‌افتد حالی پیدا می‌کنم که همه‌ی احساس‌های بد از وجودم دور می‌شوند.
وقتی کارم تعطیل می‌شود هم مدتی را به راز و نیاز و درد دل با امام‌رضا(ع) و دعا برای همه مردم می‌گذرانم.
این روزها اگر پیش بیاید کار کمتری داشته باشم، هنگام استراحت قرآن می‌خوانم زیرا قرآن‌خواندن در ماه رمضان حالم را خوب می‌کند.
از حال و هوای شب‌های قدر در حرم برایمان بگو.
شب‌های قدر، شب‌های احیا و شب‌زنده‌داری و بهترین زمان برای راز و نیاز با خداست. در این شب‌ها تمامی حرم حتی خروجی‌ها را فرش می‌کنیم تا برای همه‌ی زائران جای راحتی برای عبادت وجود داشته باشد.
حال و هوای زائران در این شب‌ها فوق‌العاده است؛ آن‌ها درحالی‌که قرآن به سر گرفته‌اند چنان در حس دعا و راز و نیاز فرو می‌روند که فکر می‌کنی همه دنیا فقط همان حرم است و هیچ مشکلی بیرون از این فضا وجود ندارد.
با دیدن این حال خوب مردم، یک حس زنده بودن معنوی پیدا می‌کنم و به خدا نزدیک‌تر می‌شوم. البته ما خادم‌یاران در این شب‌ها که کار زیادی داریم فرصت نداریم مانند بقیه به عبادت بنشینیم و راز و نیاز ما با خدا همان خدمت به زائران امام‌رضا(ع) است.
چگونه هم درس می‌خوانی و هم کار می‌کنی و موفق هستی، با زبان روزه خسته نمی‌شوی؟
امسال دومین سالی است که روزه می‌گیرم اما با وجود هوای گرم و کار زیادی که در حرم دارم اصلا احساس خستگی، گرسنگی یا تشنگی نمی‌کنم.
درسم خوب است و دوست دارم وارد نظام شوم، بنابراین رشته حسابداری را انتخاب کردم تا اگر خدا بخواهد بعد از گرفتن لیسانس در این رشته بتوانم وارد نظام شده و از این راه به کشور و مردمم خدمت کنم.
برادرم از من بزرگ‌تر و خواهرم کوچک‌تر است و اکنون با توجه به معلولیت پدرمان، من و برادرم خرج خانه را تامین می‌کنیم.
وقتی از حرم برمی‌گردم تا دیروقت بیدارم و درس می‌خوانم، باید هم به کار و هم درسم برسم. هرجا می‌روم کتاب درسی‌ام را همراهم می‌برم و در وقت استراحت درس می‌خوانم و تلاش می‌کنم در همه‌ی کارها عالی باشم.
خدمت به زائر امام‌رضا(ع) خیلی باصفاست و با همه‌ی کارها فرق دارد، طوری‌که باوجود سختی‌هایش هیچ خستگی احساس نمی‌کنم.
به همین دلیل به دوستانم توصیه می‌کنم همه بیایند و این تجربه شیرین را داشته باشند.
البته از آقای آذری، معلم عزیزم، مدیر مدرسه آقای سمیعی و آقای نجار و همینطور، پدر و مادر مهربانم که مرا در این راه حمایت کرده‌اند سپاسگزارم.
چه آرزو و هدفی برای آینده داری؟
دوست دارم همیشه خادم دائمی امام‌رضا(ع) باقی بمانم. از خدا می‌خواهم در آینده آن‌قدر دستم را بگیرد که من هم بتوانم همیشه از دیگران دست‌گیری کنم، به‌ویژه با توجه به شرایط پدرم و سختی‌هایی که در زندگی تحمل کرده‌ایم دوست دارم به معلولان و همینطور کودکان نیازمند کمک کنم.
امام علی(ع) به جوانمردی معروف هستند، زیرا همیشه به نیازمندان و کودکان یتیم کمک می‌کردند و دست افتاده‌ها را می‌گرفتند، خیلی علاقه دارم از ایشان در زندگی الگو بگیرم و در این راه قدم بردارم.