جشنوارهٔ فرهنگی و هنری «ماه امت» در گلشهر مشهد برگزار شد، یک رویداد بی‌سابقه و کم‌نظیر بود. این جشنواره ده شب متوالی برگزار شد با برنامه‌هایی مثل اجرای موسیقی ملل، نمایشگاه آثار هنری و محصولات غذایی افغانستان، با حضور پرتعداد شرکت‌کنندگان ایرانی و افغانستانی.
گزارش برنامه‌ها را در سایت‌های خبری می‌توان دید. آنچه در این یادداشت می‌خوانید برداشت‌های شخصی من از این رویداد است که به جهات مختلفی ارزشمند بود.
یک؛ مهرورزی و همدلی میان مردم ایران و افغانستان اولین وجه پررنگ برنامه بود، چیزی که در گوشه گوشهٔ این برنامه مشهود بود. به ویژه در این ایام که رخدادها و شیطنت‌هایی را شاهد بودیم که می‌توانست بحرانی در مناسبات دو ملت ایجاد کند. درست در همین زمان این رویداد برگزار می‌شود و ایرانی و افغانستانی دست در دست هم چنین جشنوارهٔ باشکوهی را رقم می‌زنند.
دو؛ تمرکز بر گلشهر، به عنوان نمایی از افغانستان. تصویری که بسیاری از مردم مشهد از گلشهر داشته‌اند، محله‌ای حاشیه‌ای با امکانات شهری اندک و تجمع بسیار مهاجرین بوده است. ولی گلشهر قلب تپیندهٔ جامعهٔ مهاجر است با جلوه‌هایی از هنر، ادبیات، آداب و رسوم، لباس‌های محلی، غذاهای محلی و دیگر جاذبه‌های افغانستان. در این برنامه این مجری برنامه به‌درستی می‌گفت امروز دیگر کسی از این که بزرگ‌شدهٔ گلشهر است، احساس حقارت نمی‌کند، بلکه احساس سرافرازی می‌کند. این احساس مثبت چیزی است که جامعهٔ مهاجر ما سخت به آن نیاز داشته است.
سه؛ بخش نمایشگاهی برنامه و بخش قابل توجهی از محتوای ارائه شده در برنامه‌های سالن، به مهاجران افغانستان اختصاص داشت. مردمی که سال‌ها از زادبوم خود دور بودند و چه بسا کشور آبا و اجدادی خود را ندیده بودند و همین طور مردم ایران که از افغانستان جز جنگ و ویرانی ندیده بودند و نشنیده بودند، اینک با جلوه‌های دیگری از افغانستان آشنا می‌شدند.
چهار؛ موضوع مهم دیگر برگزاری این رویداد از سوی نهادهای فرهنگی ایرانی است. به خصوص دشواری کار وقتی بیشتر می‌شود که تو ناچار باشی برای بسیاری از این اجزای برنامه، رضایت نهادهای مختلف را جلب کنی، آن هم در زمانه‌ای که کسانی هنوز حضور مهاجرین را تهدید می‌شمارند و کسانی هنوز با اجرای برنامه‌های هنری به خصوص هنر موسیقی در این شهر کنار نیامده‌اند. این قضیه از عزم مسئولان امر برای برداشتن سایهٔ نگرانی‌ها و تهدیدانگاری‌ها از جامعهٔ مهاجر خبر می‌دهد و به نظر من مهم‌ترین آوردهٔ این برنامه است.