سجاد راستگو | شهرآرانیوز؛ شهر رم، پایتخت کنونی ایتالیا، محل اقامت پاپ و مرکز مذهب کاتولیک، پایتخت امپراتوری روم، بر اساس داستان‌های افسانه‌ای ۷۵۳سال پیش از میلاد مسیح (ع) ساخته شد. بر اساس افسانه‌های رومی، رم به‌دست دو برادر به نام رموس و رمولوس روی هفت تپه در نزدیکی رود تیبر در مرکز ایتالیا بنا شده است.
داستانی که در اساطیر روم از سرگذشت این دو برادر آورده شده است، بی‌شباهت به داستان حضرت موسی (ع) نیست.
بر اساس این افسانه‌ها پس از سقوط و آتش‌گرفتن شهر تروا به دست یونانیان، یکی از بازماندگان شهر به نام آینیاس از شهر به سمت ایتالیای کنونی فرار می‌کند و فرزند او حکومتی در ایتالیا تشکیل می‌دهد. در نسل‌های بعد، زمانی که پدربزرگ رموس و رمولوس پادشاه فراریان تروا بود، به‌دست برادرش کشته می‌شود و شاه جدید که این دو برادر نوزاد را تهدیدی برای خود می‌دید، آن‌ها را در رودخانه رها می‌کند.
جریان آب این دو نوزاد را به سمت یک گرگ ماده می‌برد. گرگ دو کودک را از آب می‌گیرد و به آن‌ها شیر می‌دهد و نزد خود بزرگ می‌کند. با بزرگ‌شدن این دو برادر، آن‌ها شهر رم را بر فراز تپه پالاسیوم می‌سازند.
پس از مدتی رموس به دست برادرش کشته می‌شود و رمولوس پادشاه شهر رم می‌شود. او با اتحاد با اقوام بومی ایتالیا و یونانی‌های مهاجر در ایتالیا، قلمروش را گسترش می‌دهد و به اولین پادشاه روم تبدیل می‌شود.
پادشاهی روم درنهایت به‌علت فساد بیش از حد، با شورش مردم روبه‌رو می‌شود و مردم حکومت جمهوری روم را تشکیل می‌دهند؛ جایی که مجلس سنا که در شهر رم قرار داشت، قدرت اصلی در روم بود. سنا دو یا سه کنسول را برای اداره امور انتخاب می‌کرد.
در زمان حکومت جمهوری در روم، مرز‌های روم از سمت شرق به ایران رسید و آن‌ها با اشکانیان همسایه شدند. از مهم‌ترین کنسول‌های رومی در این دوران ژولیوس سزار و کراسوس (که در حمله به ایران به‌دست سورنا، سردار اشکانی، کشته شد) بودند.
پس از قتل سزار به‌دست سناتور‌های رومی، پسرخوانده‌اش آگوستوس امپراتوری روم را تشکیل می‌دهد. در دوران او امپراتوری روم به اوج گستردگی قلمروی خود رسید و از غرب به منتها الیه دنیای شناخته‌شده آن روز دست یافت؛ هرچند در شرق به سد ایران برخورد کرد و هرگز نتوانست از بین‌النهرین جلوتر برود.
در آن دوران شهر رم بسیار پیشرفت کرد و مملو از کاخ‌ها و ساختمان‌های بزرگ شد؛ ساختمان‌هایی که بسیاری از آن‌ها همچنان در این شهر باقی مانده‌اند. کولوسئوم که جایی برای مبارزات گلادیاتور‌ها بود، ازجمله این بناهاست. امپراتوری درنهایت به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم شد.
قسمت شرقی که بعد‌ها به بیزانس معروف شد، نزدیک به هزار سال دیگر پایدار باقی ماند، اما قسمت غربی با حمله اقوام شمالی و هون‌ها چندی بعد سقوط کرد و شهر رم چندین‌بار غارت شد. در این دوران هرج‌ومرج بود که پاپ در رم به قدرت رسید و تا سال‌ها حاکم شهر شد.
با تقسیم امپراتوری، دین مسیحیت هم به دو قسمت تقسیم شد. نیمه شرقی به پایتختی قسطنطنیه مذهب ارتودکس را انتخاب کرد و نیمه غربی به مرکز مذهب کاتولیک تبدیل شد. بعد‌ها در زمان یکپارچه‌شدن ایتالیا، سرزمین‌های پاپی و ازجمله شهر رم از دست پاپ خارج شد و به پایتخت ایتالیای کنونی تبدیل شد.
رم یکی از شهر‌های قدیمی دنیاست و همواره در طول تاریخ اهمیت خود را حفظ کرده است. شاید یکی از دلایلی که بعد از سقوط، امپراتوری در حفظ شهر رم کمک کرد، وجود کلیسای واتیکان در این شهر بود؛ جایی که باعث شد شهر رم در قرون وسطا اهمیتش را حفظ کند و به‌نوعی در برابر حمله دشمنان مصونیت پیدا کند.