اول| تیم شهرخودرو آن‌گونه که از اول فصل هم پیش‌بینی می‌شد، از لیگ‌برتر سقوط کرد. این اتفاق حالا فوتبال خراسان را وارد یک خلأ ناامیدکننده کرده که کسی نمی‌داند ژرفای آن چقدر است. هیچ‌چیزی درباره آینده فوتبال خراسان مشخص نیست و کسی نمی‌داند سرنوشتی مشابه پیام و ابومسلم در انتظار شهرخودروست یا بدتر از آن سیاه‌جامگان؟! ترکش‌های این سقوط که حالا فوتبال خراسان را پس از هفت سال دوباره از حضور در سطح اول فوتبال کشور بی‌بهره کرده، در روز‌های پیش‌رو بیشتر احساس خواهد شد. دراین‌میان، چیزی که به‌شدت آزاردهنده شده، این است که شهرخودرو احتمالا برای همیشه می‌رود، اما هیچ میراثی از خودش به‌جا نمی‌گذارد.
دوم| دقیقه ۳۵ بازی با پرسپولیس در تهران، سرمربی شیرازی شهرخودرو تنها بازیکن مشهدی حاضر در این تیم را بیرون کشید تا در شب افتادن این تیم مثلا خراسانی از لیگ‌برتر هیچ نشانی از مشهدی‌ها نباشد. حرکتی که می‌شود آن را استعاره‌ای دانست از تیمی که کمترین نقطه قرابتی با فوتبال این شهر نداشت. تیمی که فقط نام نماینده خراسان را یدک کشید، ولی اشتراکی با فوتبال مستعد این استان پهناور نداشت و حالا هم که می‌رود، حتی یک بازیکن خوب و در قواره لیگ‌برتر هم برای این فوتبال به‌جا نگذاشته است. شهرخودرویی که ما در این فصل و حتی در این چند سال دیدیم، کویت دلالان و بازیکنان پولکی و کم‌کیفیت بود که جا برای بازیکنان جوان و نوجوان مشهدی و خراسانی را تنگ و تنگ‌تر کرد. چگونه می‌شود باور کرد تیمی که تا مرز‌های آسیا رفت، حالا پس از مردنش، یک بازیکن یا حتی یک مربی خوب بومی را بالا نیاورده باشد؟!
سوم| یکی از دو تیر خلاص شهرخودرو در یکشنبه‌شب شوم آزادی را علی نعمتی، بازیکن خراسانی پرسپولیس، زد. یکی از خیل بازیکنان خراسانی لیگمان که در همه جغرافیای فوتبال ایران با ارزش‌اند غیر از تیم شهر خودشان! البته که علی نعمتی در همین شهر و در همین تیم رشد کرد و به جایگاهی که حالا دارد رسید، اما کم نیستند بازیکنان مشهدی که ستون‌های تیم‌های خودشان هستند، بدون اینکه حتی یک‌بار پیراهن شهرشان را پوشیده باشند! استعداد‌هایی که به‌لطف فرایند دلال‌پروری، هرگز در خراسان میدانی برای خودنمایی خود نیافتند. بازیکنانی که حالا حسرتی شده‌اند برای فوتبالی که یار در خانه، گرد جهان می‌چرخد، اما در آخر سهمش نیستی و نابودی است، اگر تازه بی‌آبروی‌هایش را فاکتور بگیریم!