عروجی | شهرآرانیوز؛ کنکور سال ۱۴۰۱ را باید یکی از پرحاشیه‌ترین کنکور‌های تاریخ دانست. سالی که از در و دیوار خبر و حاشیه می‌بارید و کسی نبود توضیح بدهد چطور یکهو خبر درز تمام سؤالات کنکور منتشر شد. چطور در همان ساعت‌های اولیه پرسش‌های کنکور در کانال‌های تلگرامی می‌چرخید و چطور یک جوان ۱۷ ساله رئیس یک باند فروش سؤالات کنکوری بود. کار حتی آن قدر بالا گرفت که روزنامه «رسالت» در سرمقاله خودش به قلم مسعود پیرهادی درخواست کرد: «رئیس سازمان سنجش فورا باید عذرخواهی کند و استعفا دهد.»
از طرفی، رئیس سازمان سنجش بلافاصله گفت که «قسم می‌خورم سؤال‌های کنکور قبل از امتحان هیچ جایی منتشر نشده است، اما واقعیتش این است که سازمان سنجش و اساسا متولیان حوزه آموزش یک لحظه خودشان را جای کنکوری‌ها بگذارند و ببینند انتشار این اخبار چقدر می‌تواند روی روان و تمرکز آن‌ها اثر سوء بگذارد. به ویژه بیشتر این حواشی حول وحوش آزمون رشته علوم تجربی است. این شایعات چه بوده؟
از کنترل نکردن دقیق شناسنامه‌ها و کارت ملی‌ها به معنی احتمال امتحان دادن دیگری به جای داوطلب اصلی و واقعی (فکر کنید دانشجوی پزشکی جای دیگری امتحان بدهد.) یا صدای گوشی‌های تلفن همراه در جلسه تا همان خبر لو رفتن سؤالات ساعتی قبل از آزمون. برخی هم مدعی شده اند بعضی داوطلبان به جای دیگر هدایت شده اند.
از طرف دیگر، خبر‌ها حاکی از شناسایی بیش از ۷۰ متخلف در جلسه کنکور امسال بود که در ظاهر پورعباس، رئیس سازمان سنجش، علاقه‌ای ندارد این لفظ را برای آن‌ها به کار ببرد، و به خبرنگار‌ها گفته است: «این افراد جوانان کشور هستند. به آن‌ها بگوییم متخلف بهتر است.»
کسانی که حق این همه جوان را خورده اند و سال‌ها درس خواندن آن‌ها را با تقلب و پول و پارتی نادیده گرفته اند اگر اتهامشان محرز شود چه نامی باید روی آن‌ها گذاشت؟ اگر این تخلف‌ها ثابت شود دانش آموزان کنکوری چطور می‌توانند حقشان را بگیرند؟ باید به کدام مرجع شکایت کنند؟ بدتر اینکه روزنامه «اعتماد» چند روز پیش از تخلف‌های گسترده در کنکور سال ۱۴۰۰ گزارش مفصلی منتشر کرد و نشان داد چه فاجعه‌ای اتفاق افتاده است و هنوز خیلی‌ها از سال گذشته تاکنون درگیر آن هستند.
رئیس سازمان سنجش، اما به جای اینکه از این گزارش‌ها استقبال کند و برای تک تکشان به رسانه‌ها و برای خانواده‌های نگران روشنگری کند طبق معمول ترجیح داده است گزارش تخلف‌ها را به جا‌های دیگری ارتباط بدهد و بگوید: «این گزارش سیاسی است و سازمان سنجش هم سیاسی نیست، ما امانت دار مردم هستیم. برای حفظ امانت برای ورود و خروج دانشگاه تلاش می‌کنیم. ما امنیت آزمون و آبروی سازمان سنجش را فدای جریانات سیاسی نمی‌کنیم.»