ضحی زردکانلو | شهرآرانیوز؛ نمایش «سویینی تاد» به کارگردانی محمد نیازی از یکشنبه این هفته در سالن اصلی تئاترشهر به روی صحنه رفته است؛ اثری شناخته شده به قلم استفان ساندهایم، آهنگ ساز آمریکایی و هیو ویلر، نویسنده انگلیسی. اجرای نمایش‌های قاب صحنه‌ای مانند «سویینی تاد» می‌تواند مانند سال‌های پیش از کرونا، رونق را به تئاتر مشهد بازگرداند؛ البته به شرط آنکه بازگشایی سالن اصلی تئاترشهر که مطالبه تمام اهالی تئاتر مشهد است، موقتی نباشد؛ موضوعی که در ادامه این نوشتار بیشتر به آن پرداخته ایم.
«سویینی تاد» پس از «یتیم خانه فونیکس»، «پیانیستولوژی» و «آی راک» چهارمین اثر موزیکال و پرمخاطب نیازی است که به روی صحنه می‌رود. «سویینی تاد» یکی از نمایندگان تئاتر مشهد در چهلمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر بود و در بخش‌های طراحی فرم، طراحی نور، طراحی لباس، موسیقی و کارگردانی نامزد دریافت جایزه شد و سرانجام دیپلم افتخار بهترین موسیقی جشنواره به این نمایش رسید. به بهانه آغاز اجرای عمومی «سویینی تاد» در مشهد که در روز‌های نخست اجرا با استقبال خوب مخاطبان همراه شده است، با کارگردان این اثر گفتگو کرده ایم که در ادامه از نظر می‌گذرانید.
ما دوران طلایی آشتی مخاطب با تئاتر را در دهه ۹۰ شاهد بودیم که تقریبا از سال ۹۴ به بعد، موج تماشاگر در سالن‌ها سرازیر بود و سالن اصلی تئاترشهر قلب سالن‌های نمایش مشهد شناخته می‌شد و مخاطبان بسیاری را به خود می‌دید. اما متاسفانه در دوسه سال گذشته به دلیل کرونا و مسائل حقوقی این سالن تعطیل بود. امیدوارم تئاترشهر در آینده به شکل اصولی اداره شود، انجمن نمایش انتخاباتش برگزار شود و سالن دراختیار انجمن قرار گیرد، سازوکار در این سالن مثل سابق شود و به آن رسیدگی و امکاناتش به روز شود و هنرمندان بتوانند نمایش‌های خود را به روال گذشته و بدون ترس از تعطیلی مجدد تئاترشهر، در این سالن به روی صحنه ببرند.
انجمن نمایش باید یک سال پیش انتخاباتش برگزار می‌شد، اما متاسفانه هنوز این اتفاق نیفتاده که برای تئاتر مشهد بسیار ناگوار است. اکنون تنها هنری که در مشهد صنف حقوقی ندارد، تئاتر است تا بتوانیم مشکلاتمان را آنجا مطرح کنیم و حامی ما باشد. متاسفانه تاخیر در تعیین تکلیف انجمن نمایش، لطمه بزرگی به تئاتر استان می‌زند. انجمن نمایش بدون داشتن اختیار چگونه می‌تواند از حق تئاتر مشهد دفاع کند؟ روشن شدن تکلیف انجمن نمایش باید در صدر خواسته‌های اهالی تئاتر مشهد باشد. اداره کل فرهنگ وارشاد اسلامی هم باید مانند گذشته در این زمینه همکاری کند.
بله؛ من و اهالی تئاتر مشهد در این دوسه سال اخیر بسیار دغدغه داشتیم که چراغ سالن اصلی تئاترشهر دوباره روشن و مشکلاتش حل شود. دوسه سال این سالن دست نخورده و خاک گرفته بود. وقتی کارگردانی افتتاحیه جشنواره هنرهای شهری مشهد به من پیشنهاد شد، تلاش کردم این مراسم در سالن اصلی تئاترشهر برگزار شود و دوباره اسمش به سر زبان‌ها بیفتد و مسئولانی که قرار است در این افتتاحیه حضور داشته باشند، دوباره یادشان بیاید چنین ظرفیت خوبی اکنون بدون استفاده مانده است و این اتفاق، فتح بابی باشد برای بازگشایی همیشگی سالن اصلی.
این نمایش سال ۹۸ تولید شد و مجوز‌های لازم را دریافت کرد و حتی دکورش در سالن اصلی تئاترشهر نصب شد که متاسفانه کرونا آغاز شد و نمایش به اجرا نرسید. تفاوت این نمایش با سایر آثاری که اسم بردید، در این است که این اثر یک نسخه آماده است، متن و موسیقی آن نیز آماده بود و تالیف گروه نیست. از نظر کیفی، خیلی بهتر از نمایش‌های قبلی ام است و برخی ریسک‌های نمایش‌های قبلی را ندارد. همچنین «سویینی تاد» یک نمایش محبوب و شناخته شده در دنیاست.
بله و متاسفانه این موضوع مثل یک کابوس بود؛ اینکه بدون تمرین کامل و بدون اجرای قبلی، در جشنواره مهمی مثل فجر روی صحنه رفتیم.
بله و سه سال است این گروه تشنه اجراست و ما خیلی منتظر رسیدن چنین لحظه‌ای بودیم. درست است که برخی شرایط و ناهماهنگی‌ها آدم را خسته می‌کند، اما شوق اجرا این خستگی را از بین می‌برد.
درحال پیگیری هستیم و امیدواریم این اتفاق بیفتد و بتوانیم در تهران هم اجرا کنیم.
فضای تهران به دلیل فعالیت گروه‌های حرفه‌ای و نیمه حرفه‌ای و تعدد اجرا در یک شب، همچنین حضور چهره‌ها در نمایش ها، با مشهد بسیار متفاوت است. کار کردن در تهران به راحتی مشهد نیست؛ هرچند این رقابت می‌تواند باعث رشد گروه‌های نمایش شود. تجربه اجرای عمومی «آی راک» و «پیانیستولوژی» در تهران برای من گران قدر بود و با استقبال خوبی هم روبه رو شد. اجرای عمومی سختی‌ها و راحتی‌های خودش را دارد و به نظرم هر گروهی باید اجرا در تهران را تجربه کند. مشهد هم می‌تواند بعد از تهران، مهم‌ترین شهر تئاتر کشور باشد. یکی از لازمه‌های این موضوع، اطلاع رسانی قوی و حرفه‌ای است تا تئاتر مشهد خیلی بیشتر جایش را در بین تماشاگران باز کند؛ چیزی که ما سال هاست از شهرداری مطالبه می‌کنیم.
خواسته‌های ما بسیار اندک است. ما سال هاست از مدیریت شهری درخواست می‌کنیم که تعدادی فضای تبلیغاتی ثابت به تئاتر اختصاص دهد تا نمایش‌ها به عنوان یک رویداد فرهنگی، دیده شوند. اکنون ما به جز فضای مجازی، بستری برای تبلیغ نداریم و خیلی از مردم مشهد حتی نمی‌دانند در این شهر تئاتر به روی صحنه می‌رود. شهرداری می‌تواند با کمک انجمن نمایش، پای کار بیاید و بیلبوردی ثابت به تئاتر اختصاص دهد.