شبنم کرمی- باید ایمان و باور داشته باشیم با توانایی‌هایی که خدای مهربان به ما آدم‌ها بخشیده است همه درهای موفقیت می‌تواند باز باشد و تلاش و امید خودمان است که همه محدودیت‌ها را از پیش پایمان برمی‌دارد.
مصطفی ماریان، دانش‌آموز دبیرستان امام محمدباقر(ع) است که ورزش را از ۶سالگی با رشته‌ی شنا آغاز و تا 8سالگی در این راه تعدادی مقام استانی هم کسب کرده است اما پس از آن باتوجه به علاقه خود، مسیر دیگری را برای پیروزی‌های بیشتر انتخاب می‌کند.
مصطفی از بدو تولد به‌صورت مادرزادی از ناحیه دست و پا دچار معلولیت است باوجود این، اکنون قهرمان پرتاب وزنه و دیسک آسیاست و ثابت کرده است که اگر خودمان بخواهیم هیچ مانع و محدودیتی در مسیر پیروزی‌مان وجود ندارد.
با او گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
مدال پشت مدال
وقتی شنا می‌رفتم از آنجا که استخر مجموعه‌ی ورزشی 15خرداد ویژه‌ی جانبازان و معلولین فعالیت می‌کند با مادرم پرتاب‌های دیسک و وزنه توسط بچه‌ها را نگاه می‌کردیم تا اینکه یک روز با مربی‌ام آقای صحراگرد آشنا شدم.
وی بدن و استایل مرا برای پرتاب وزنه مناسب تشخیص داد و عاملی شد تا از سال۹۲ در رشته‌ی پرتاب وزنه تمریناتم را آغاز کنم و خیلی زود خودم را در مسابقات نشان دهم و مدال‌های بسیاری به‌دست آورم.
در این راه، نخستین پیروزی‌ام را در مسابقات جوانان استانی سال۱۳۹۶ با کسب مدال نقره در پرتاب وزنه تجربه کردم، سپس ۱۳۹۷ در مسابقات جوانان استانی مدال طلای پرتاب وزنه را به‌دست آوردم.
پس از آن در مسابقات کشوری بزرگسالان ۱۳۹۸ مدال برنز پرتاب وزنه، مسابقات جوانان استانی ۱۳۹۹ مدال طلای پرتاب نیزه، مسابقات جوانان کشوری ۱۴۰۰ مدال طلای پرتاب دیسک و همچنین طلای پرتاب وزنه، مسابقات پارآسیایی جوانان بحرین ۱۴۰۰ نشان طلای پرتاب دیسک، نقره‌ی پرتاب وزنه و نقره‌ی پرتاب نیزه و در مسابقات کشوری انتخابی تیم ملی(ب) و انتخابی جهانی ۱۴۰۱ مدال طلای پرتاب دیسک و طلای پرتاب وزنه را کسب کرده‌ام.
به‌یادماندنی‌ها
به‌یادماندنی‌ترین قهرمانی‌ام، موفقیت در مسابقات آسیایی رشته‌ی پرتاب دیسک بود که با اختلاف و جابه‌جایی ۱۳متر رکورد آسیا توانستم عنوان قهرمان پرتاب دیسک آسیا را به خود اختصاص دهم و شاید بدترین خاطره‌ام تاکنون این بوده است که فقط با اختلاف یک سانتی‌متر مدال طلای پرتاب وزنه‌ام را به نقره تبدیل کردم.
اما نکته مثبت همه آنچه انجام داده‌ام این است که برای حضور در این مسابقات، باوجود معلولیت و سختی‌هایی که داشتم هرگز ناامید نشدم و با پشتکار و تمرین و تلاش خودم به پیروزی رسیدم.
توانایی نامحدود من
معلولیت به هیچ وجه مانع پیشرفت من نشده است زیرا خود را معلول نمی‌دانم؛ تنها مشکل و سختی که با آن روبه‌رو هستم گرانی پروتزهاست، وگرنه توانایی انجام همه‌ی کارها و ورزشم را دارم و هرگز ناامید نمی‌شوم زیرا خود را باور و اعتماد به نفس دارم.
من عاشق پدر و مادرم هستم و این حس خوب را نتیجه زحمت‌ها و تلاش‌های آن‌ها به‌ویژه مادرم می‌دانم که به هر شکل ممکن برای افزایش اعتماد به نفس من از بچگی تلاش کرده است و از آن‌ها ممنونم.
اینکه می‌توانم خودم و پرچم کشورم را در جهان مطرح کنم این باور را به من می‌دهد که فرد مفیدی هستم.
فقط معلولیت، نه محدودیت
بجز ورزش، زبان انگلیسی را خیلی دوست دارم و دنبال می‌کنم. امسال هم در دبیرستانم توانستم در کنار ورزش درسم را هم به‌خوبی ادامه دهم و در کنکور رشته انسانی نیز شرکت کردم و خود را با همه آدم‌های سالم به رقابت گذاشتم.
در دوران قرنطینه با مربی خوبم آقای صحراگرد، کم‌وبیش به‌صورت بدنسازی تمرین می‌کردیم که سبب شد بتوانم برای مسابقات آسیایی آماده باشم.
تنها هدفم برای آینده کسب قهرمانی‌های بسیار در پارالمپیک و شرکت در مسابقات جهانی است و به کسانی که مانند من دچار معلولیت هستند پیشنهاد می‌کنم هرگز معلولیت را محدودیت ندانند و باور کنند که ما هم مانند بقیه حق زندگی و پیشرفت داریم و آنچه در برابر مشکلات، مانع پیشرفت می‌شود فقط ناامیدی و کم آوردن است.
مسئولان توجه کنند!
باتوجه به معلولیتم، از دو سالگی با استفاده از پروتز راه می‌روم. این موضوع مشکلات مالی و جسمی فراوانی برای خودم و خانواده به‌همراه داشته است زیرا هزینه پروتز بسیار بالاست، به‌ویژه در سال‌های اخیر که فقط هزینه دو قطعه مفصل پروتزم بیش از ۱۵۰میلیون تومان می‌شود.
تنها درخواستم از مسئولان کمک برای تامین هزینه‌ی پروتزهاست و در برابر آن، من هم با انگیزه و تلاش بیشتر، خود را به قهرمانی‌های بالاتر رسانده و پرچم مملکتم را همچنان در اوج نگه می‌دارم.
همچنین جوایز مسابقات بحرین پس از حدود یک‌سال هنوز به دست ما نرسیده است که نیاز به پیگیری مسئولان دارد.