قیام فراگیر ملت بزرگ ایران در سال۱۳۵۷ و پیروزی آن در ۲۲بهمن به رهبری بنیان گذار فقید جمهوری اسلامی سبب بروز وقایع و جریاناتی به ویژه در جنوب غرب آسیا و منطقه خلیج فارس شد. یکی از مهم‌ترین رخداد‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی جنگ تحمیلی عراق علیه ایران است؛ جنگی که بسیاری از معادلات مادی و معنوی مرسوم در عالم را به هم زد و پس از جنگ ویتنام طولانی‌ترین جنگ در قرن بیستم شد.
اعلام راهبرد نفی سلطه از سوی نظام نوپای اسلامی ایران یعنی «نه شرقی و نه غربی»، خصومت‌هایی را متوجه ایران عزیز و ملت قهرمان ایران کرد. دشمنی‌هایی که بر اثر مخالفت با تجاوزگری و زیاده خواهی ایجاد شده بود، بستری مناسب فراهم کرد تا شخصی مانند صدام حسین که پیوسته یک ایران آزاد، آباد و قدرتمند او را آزار می‌داد، برای التیام عقده هایش جنگی را علیه ایران اسلامی آغاز کند و در مدتی کوتاه به اهداف و خواسته هایش نائل شود و خود را رهبر جهان عرب به منطقه معرفی کند.
صدام حسین سرانجام در ۳۱شهریور۱۳۵۹ جنگی تمام عیار علیه ایران اسلامی به راه انداخت. تهاجم سراسری ارتش بعث عراق علیه ایران اسلامی در حالی رخ داد که بسیاری از مسئولان سیاسی کشور با وجود اعلام شواهد حمله به ایران از سوی عراق و گزارش‌های فرماندهان نیروی زمینی و نیروی هوایی که از جلسه ۱۸آبان۱۳۵۸ به بعد به طور مکرر صورت گرفت، وقعی ننهادند و گاهی فرماندهان نظامی و انتظامی را تمسخر می‌کردند.
دولت وقت با وجود دریافت این گزارش‌ها هیچ اقدامی برای ایجاد حالت فوق العاده، تقویت نیرو‌های مسلح، فراخوان نیرو‌های احتیاط و ذخیره ارتش نکرد و با اقدامات سوء خویش دشمن بعثی را برای تهاجم تشویق می‌کرد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی با تدبیر و اقدامات سوء دولتمردان و ناآگاهی از اوضاع جهانی و منطقه، ارتش ایران از آمادگی رزمی دور شد و استعداد رزمی آن به کمتر از ۵۰درصد رسید.
دولتمردان با لغو یک جانبه قرارداد‌های نظامی، ترخیص کارکنان وظیفه، اعلام فروش سلاح‌های ارتش و نادیده گرفتن تخصص‌ها و مهارت‌ها از یک سو و درگیربودن باقی مانده ارتش به ویژه نیروی زمینی در مناطق قومی مانند کردستان، آذربایجان غربی، ترکمن صحرا، خوزستان و بلوچستان و حتی فارس از سوی دیگر، شرایط را برای صدام و تجاوز ارتش بعث مهیا کردند.
با این اوضاع واحوال بود که در ساعت۱۲ روز ۳۱شهریور ارتش بعث تهاجم سراسری خود را از زمین و هوا و دریا آغاز کرد. ارتش جمهوری اسلامی ایران که از مؤلفه‌های مهم و اثربخش پیروزی انقلاب اسلامی بود، همراه با سایر نیرو‌های مسلح و نیرو‌های مردمی و با الهام از رهبر و مقتدای خویش و رعایت شرع مقدس دفاعی جانانه کرد که در پهنه تاریخ این سرزمین الهی دفاع مقدس شد.
تهاجم دشمن آغاز شد و ایران اسلامی با پدیده‌ای روبه رو شد که نه دولت، نه ملت و نه نیرو‌های مسلح آمادگی پذیرش آن را نداشتند. ولی نیرو‌های مسلح به ویژه ارتش با داشتن افسران، درجه داران و کارمندان و تعداد اندک سرباز با پایداری و استقامت خویش به ویژه در نیروی زمینی، امید سردار قادسیه را ناامید کردند، به گونه‌ای که نه تسلط چندساعته بر اروند و نه تصرف سه روزه خوزستان و نه رسیدن ارتش بعث عراق به تهران هیچ کدام محقق نشد، بلکه در همان هفته اول جنگ، ارتش عراق در پشت دروازه خرمشهر و سایر مناطق زمین گیر شد.
جمهوری اسلامی ایران برای مقابله با تهاجم دشمن در سال اول جنگ راهبرد تثبیت و متوقف کردن متجاوز را در دستورکار قرار داد و با انجام عملیات‌های آفندی محدود و پدافندی در طول جبهه‌های زمینی و عملیات‌های بزرگ هوایی و دریایی متجاوز را از حالت تهاجمی خارج و مجبور به اتخاذ رویه تدافعی کرد. سال اول جنگ، نیروی زمینی ارتش با همراهی نیرو‌های سپاه و نیرو‌های مردمی با انجام ۸۷عملیات آفندی محدود در طول مرز‌ها نه تنها راه متجاوز را سد کردند، بلکه در بسیاری از نقاط او را مجبور به عقب نشینی کردند.
سال اول جنگ با اراده ملت قهرمان ایران، ایثار و فداکاری نیرو‌های سه گانه ارتش و همراهی نیرو‌های سپاه، بسیج، عشایر و نیروی انتظامی وقت ژاندارمری و شهربانی و رهبری‌های بنیان گذار جمهوری اسلامی امام (ره) گذشت و دشمنان این سرزمین کهن فهمیدند که ایران مسلمان در مقابل هر متجاوزی با همه وجود ایستاده است و دیگر اجازه نخواهد داد وجبی از خاک وطن به دست اجانب بیفتد.