به گزارش شهرآرانیوز، ذوق و قریحه ای که پای نوجوانی را از مکتب‌خانه به کتابخانه آستان قدس هدایت کرد و خواندن اشعار کهن و دستور اوزان و قافیه ها و صنایع ادبی سرآغاز مسیری شد که رو به سعادت بود.
سیدرضاموید بعدها نقل کرده بود که همه زندگی‌اش را مدیون کرامت امام رضا(ع) است. خوابی دیده بود و تعبیرش یک عمر خادمی و مداحی و غلامی حضرت بود.
شاعری که قرارش با بی‌قراری برای اهل بیت پیوند دیرینه داشت چنان که می‌گویند هیچ مناسبتی در تقویم تشیع نیست که برای آن شعری نسروده باشد و در این میان معروف‌ترین شعری که شاید آن را بسیاری شنیده باشیم:
الا که راز خدایی خدا کند که بیایی
تو نور غیب نمایی خدا کند که بیایی
استاد سیدرضا موید در سال‌های دفاع مقدس نیز برای بسیاری از مداحان و در وصف شهدا شعرهای حماسی بسیار سرود. و این مساله چنان بارز بود که مقام معظم رهبری در دیدار با شعرای آیینی فرمودند: به برخی موضوعات در شعرهای آئینی کم پرداخته می‌شود از جمله موضوعات مربوط به مسائل انقلاب، مسائل جنگ و دفاع مقدس البته در یک دوره ای خیلی خوب بود همین آقای موید در زمان جنگ وقتی جنازه های شهدا را به مشهد می‌آوردند شاید روزی یا هر چند روزی یک غزل می گفت و مداح ها این ها را می خواندند ... الان جای این اشعار خالی است.
می‌توان گفت استاد سیدرضا موید بیش از نیم قرن شعرهایی سرود که آیینه دلی بود دلبسته انقلاب و ولایت و اهل‌بیت(ع).
استاد سیدرضا موید آثار ارزشمندی چون کتاب های گلهای اشک، جلوه های رسالت، نغمه‌های ولایت چکامه عشق، سفینه های نور را به یادگار گذاشت و در عصر جمعه دلی که در تمام حیات در گرو مهر مولای مهربانی‌ها بود به دیدار حضرت دوست شتافت.