طبیعتا هیچ دل و عقل سلیمی نمی تواند در برابر اتفاقاتی که پیرامونش در حال رخ دادن است، بی تفاوت باشد و نگاه هنرمند به خاطر لطافت طبع و احساسات زلال، دقیق تر و حساس تر خواهد بود.
احساس مسئولیت افراد نسبت به یکدیگر یا در قبال انواع اتفاق ها و رویدادها، در چارچوب اجتماعی وسیع تر و با تکیه بر ضرورت حفظ روابط انسانی بخشی از وظایف اساسی هنرمندان به حساب می آید.
هنرمند بالاخره از نعمت استعدادی که خداوند در وجود او نهاده است، چگونه و کی باید استفاده کند؟ حداقل شکرگزاری در برابر این ذوق و قریحه این است که از آن درجهت رشد و تعالی هم نوعان خود استفاده کند. در جهت حرکت به سمت ارزش های معنوی که شامل همه ارزش های اخلاقی و انسانی است که لازمه یک زندگی پر از نشاط و آرامش و به دنبال آن جامعه ای سالم و با نشاط است که انسان را به سمت رشد و تعالی سوق می دهد.
در واقع ذات هنرمند باید این طور باشد. وقتی جامعه با چالش هایی از قبیل اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و... مواجه می شود، هنرمند باید موضع خود را مشخص کند و در شناخت حقیقت به مردم کمک کند که البته و صد البته لازمه این روشنگری این است که خود او به دور از هیجانات و جنجال ها به دنبال واقعیت ها بوده و برای خود او حقیقت روشن شده باشد.
یعنی در ابتدای امر حقیقت برای خودش روشن شود و در ادامه در شناساندن حقیقت به مردم با در نظر گرفتن شرایط و موقعیت جامعه کمک کند.
درباره اتفاقاتی که اخیرا در کشور عزیزمان رخ داد، متأسفانه همین پنهان شدن حقیقت در غبار غلیظ تبلیغاتی دشمنان ایران مقتدر بود که مردم نجیب ما را به زحمت انداخت.
دشمنان از اعتراض عده ای سوء استفاده کرده و فضای جامعه را ملتهب ساختند و اعتراض را رسانه از مسیر خود خارج کردند.
در این بین عده ای معلوم الحال در داخل کشور با خط گرفتن از رسانه های دروغگوی بیگانه تلاش کردند فضای جامعه را هرچه بیشتر غبارآلود کرده و تعدادی از جوانان هیجان زده را با خود همراه کنند و حاصل این فتنه چیزی بود که همه این روزها شاهد آن بودیم و عده ای از روی ناآگاهی در مسیر فتنه ساختگی دشمن افتادند.
اگر هم هنرمند و هم رسانه های ما آمادگی مقابله با جنگ رسانه ای را داشته باشند، قطعا کمتر شاهد این حوادث تلخ اجتماعی خواهیم بود.
به قول شاعر زلال کشورمان، مرتضی امیری اسفندقه:
ایران من بلات مهل بر سر آورند
مگذار در تو اجنبیان سر برآورند
در تو مباد میهن مستان و راستان
تزویر را به تخت به زورِ زر آورند...