هنرمند نابینایی که بر صحنه تئاتر خوش درخشیده است

سحر نیکوعقیده| شهرآرانیوز؛ داستان زندگی او با رفتن و کوچیدن گره خورده است. کوچ از شهر جنگ‌زده مادری به شهرهای دورتر. تمام زندگی او خط و ربطی به هجرت و گذر دارد. او شاید شبیه‌ترین آدم به اسم خودش باشد‌.

مهاجر سوائدی سال۱۳۵۹ در جریان کوچ خانواده‌اش از خرمشهر به مشهد، پا به این دنیا می‌گذارد. تولد واقعی او اما به‌نظر خودش وقتی اتفاق می‌افتد که در هشت‌سالگی اولین تئاتر زندگی‌اش را می‌بیند، دیدن اما شاید واژه مناسبی برای او نباشد.

مهاجر شبیه سه برادر دیگرش روشن‌دل است و از همان دوران کودکی با نورها، اصوات و حواس دیگری دنیا را لمس می‌کند. همان اولین تئاتری که شاهدش بوده است چراغ یک اتاق تاریک را در ذهن مهاجر روشن می‌کند. او را از محدوده محصور وجودش بیرون می‌کشد و پایش را به دنیای واقعی باز می‌کند. رؤیای بازی روی صحنه نمایش خیلی زود برای او محقق می‌شود.

همکاری با گروه‌های مختلف تئاتر، خاطرات بی‌شمار او از بازیگری و کلی لوح سپاس، عکس، جایزه کشوری و بین‌المللی و... حالا در خانه کوچکش در شهرک شهید بهشتی و محله شهید رستمی تمام این‌ها را تعریف می‌کند. همسرش ماجده و دختر و پسر کوچکش هم جزئی از این گفت‌وگو هستند و با اشتیاق از عضو هنرمند خانواده‌شان می‌گویند.

خانه کوچک و صمیمی مهاجر

اینجا سرزمین کوچک آدم‌هایی است که سال‌ها پیش از جنوب کشور به آن کوچ می‌کنند و هنوز که هنوز است به سبک خودشان لباس می‌پوشند، حرف می‌زنند و زندگی می‌کنند. همه این‌ها باعث شده است که اینجا برای من سمت پررمز و راز و پرقصه این شهر باشد.

در دل خانه‌های قوطی‌کبریتی یک‌رنگ و یک‌شکل این شهرک، زندگی‌هایی جریان دارد که شبیه زندگی هیچ‌کس نیست.گیج و سردرگم بین ساختمان‌های یک‌شکل به دنبال خانه مهاجر سوائدی می‌گردم. حمید نه‌ساله با دستکش‌های قرمز پشمی‌اش بدو بدو به استقبالم می‌آید. با شور و هیجانی که انگار از وجودش جداشدنی نیست، مرا تا دم در خانه راهنمایی می‌کند.

مهاجر سوائدی که پشت در منتظر است، با همان لهجه گرم و گیرای جنوبی دعوتم می‌کند که داخل خانه بیایم. همسر و دختر کوچکش هم به استقبالم می‌آیند. به محض ورود بوی غلیظ زعفران دم‌کرده توی مشامم می‌خورد. همان چای مخصوصی که جنوبی‌ها به میهمان‌هایشان تعارف می‌کنند. به اطراف نگاهی می‌اندازم. خانه یک وجبی‌شان ابعاد ساده و کوچکی دارد.

رنگ و نور و آواز

نقش مگس پیف‌پاف خورده