به گزارش شهرآرانیوز؛ در این مراسم با پخش تصاویری یادبود زنده یاد سعید تشکری برگزار شد. در این یادبود با حضور معاون هنری وزیر ارشاد، مدیرکل هنرهای نمایشی و دبیر جشنواره تئاتر فجر از خانواده زنده یاد سعید تشکری تجلیل به عمل آمد.
زنده یاد تشکری دل بسته نوشتن بود؛ هم نمایشنامه می‌نوشت و هم داستان و فیلم نامه. گاهی هم دست به کار اجرا می‌شد و به نمایشنامه‌هایی که نوشته بود، روی صحنه جان می‌بخشید. نزدیک به یک سال است که قلمش روی زمین مانده است، اما آثارش همچنان یادآور تلاش این نویسنده هستند. این داستان نویس، فیلم نامه نویس و نمایشنامه نویس و کارگردان تئاتر عمرش چندان طولانی نبود. وقتی که بهمن سال گذشته چشم از جهان فروبست، ۵۸ بهار را پشت سر گذاشته بود. با این همه نوشته‌های بسیاری از او بر جای مانده است. پیش از اینکه کرونا و خون ریزی معده او را به سمت فرشته مرگ سوق دهد، سال‌ها درگیر بیماری ام اس بود، ولی همچنان دست از کار برنمی داشت، زیرا خوب می‌دانست عمر آدمی به هر طریقی به سرمی آید و تنها چیزی که از او به یادگار می‌ماند، آثار ارزشمندی است که بر جای می‌گذارد.
سعید تشکری که زاده سال ۱۳۴۲ در شهرستان قوچان در استان خراسان رضوی بود، برای تحصیل خود رشته ادبیات نمایشی را انتخاب کرد. او از سال۱۳۶۰ فعالیت هایش را با عنوان نویسنده و کارگردان تئاتر و سینما، نویسنده مقالات در مطبوعات در حوزه ادبیات و هنر، داوری و نقد جشنواره تئاتر فجر، شرکت در جشنواره‌های ملی و کشوری، چاپ آثار در حوزه رمان، ادبیات نمایشی، ساخت فیلم و نگارش سریال‌های تلویزیونی و نگارش نمایشنامه‌های رادیویی در اداره کل نمایش رادیو تهران ادامه داد. همچنین در جای استاد شاگردان زیادی را در حوزه هنر و ادبیات تربیت کرد و امروز نیز در جای یکی از رمان نویسان تراز اول کشور در حوزه ادبیات دینی و انقلاب مطرح است.
گواه آن هم جایزه سه دوره کتاب سال رضوی و کتاب سال شهید غنی پور، در سال‌های ۱۳۸۵، ۱۳۸۸و ۱۳۹۰ برای نگارش رمان «بارِ باران» که توسط انتشارات نیستان به چاپ رسیده است. او بار‌ها به عنوان نمایش نامه نویس، کارگردان تئاتر و فیلم نامه نویس برتر برنده جایزه شده و با حضور در جشنواره‌های ملی و بین المللی، چون فجر، امام رضا (ع)، یونیسف و... در کارنامه سی و چند ساله فعالیت ادبی-هنری عناوین زیادی کسب کرده است.
او علاوه بر نوشتن، در کار تدریس هم بود و شاگردان زیادی پرورش داد. از او بیش از چهل عنوان کتاب به یادگار مانده که از جمله آثار او می‌توان به کتاب‌های «شاه بهار»، «من هستم گیلگمش»، «سیمیا»، «پاریس، پاریس»، «هندوی شیدا»، «غریب، قریب»، «بار باران» و «آرتیست» اشاره کرد. «وقت خوب مصائب»، «وصل هزار مجنون»، «آینه چشمان»، «دست هزار غریب»، «وقت آفتاب»، «آواز پر جبرئیل»، «اهل اقاقیا» و ... تنها بخش کوچکی از نمایشنامه‌های پرشمار اوست.
وی سال‌ها در رادیو و تلویزیون مشغول فعالیت بود و سریال‌هایی مانند «زمانه»، «واقعه» و «یوسف می‌آید»، «محله س‍پیدار»، «شکر تلخ»، «گل آباد»، «رویت» و «بهشت منتظر می‌ماند» از آثار اوست.
رمان نویسی، مقاله نویسی مطبوعاتی در حوزه ادبیات و نمایش از دیگر فعالیت‌های سعید تشکری در سال‌های فعالیت‌های ادبی و هنری این هنرمند خراسانی بود. «ولادت»، «پاریس پاریس»، «بارِ باران»، «غریب، قریب»، «مفتون و فیروزه»، «هرایی»، «هندوی شیدا»، «پاکان و الماس»، «آبی ها»، «موقف»، «اوسنه»، «دورتاب»، «سیمیا»، «آرتیست»، «سینما مایاک»، «پریزاد»، «شاه بهار»، «دالک» و «دورگه» بخشی از آثار ادبی این نویسنده مشهدی است.