نشست وزیران خارجه اروپا به رغم اعلام قبلی، روز گذشته درباره گنجاندن نام سپاه در فهرست تروریستی تصمیمی نگرفت. این خبری بود که روی خروجی خبرگزاری‌ها رفت. معنایش هم این است که وزرا، تصمیم جنجالی و بی منطق پارلمان اروپا را با سکوت پشت سر گذاشتند. این سکوت البته معنایش رضایت نیست. اگر باشد هم فرقی نمی‌کند. معنایش این است که تصمیم پارلمان فقط یک بلوف رسانه‌ای بود. زمانی می‌شود با دید حقوقی آن را نگریست که با رأی دادگاه روبه رو و با تصمیم اتحادیه برای خودشان قانون شود. چیزی که تاکنون اتفاق نیفتاده است.
این هم یعنی نقشی را که جماعت خودشیفته بر آب کشیده بودند، آب برده است همراه آبروی شان. اگر منطقی و ناظر به کارنامه میدانی هم نگاه شود، تروریسم با صد تن سریش هم به ما نمی‌چسبد. این لباس سبز هم پاکیزه است هم پاکیزه آفرین. گواهش هم اینکه منطقه را از آلودگی نجاستی به نام تروریسم داعشی، طهارت داد. فراتر از منطقه، جهان را از آسیب دندان‌های تیز گرگ‌ها رهایی
بخشید. گله شان را چنان تاراند که توانی در چنگ و دندان «گرگ‌های تنها» هم نماند که هر جا رفتند، گلویی بدرند و پهلویی پاره کنند. اگر سبزپوشان در انهدام این ماشین‌های مرگ، همت نمی‌کردند، اسم قاره سبز را باید به خاطره‌ها می‌سپردند اروپایی‌ها و به نام «قاره سرخ» شناسنامه می‌گرفتند برای جغرافیای زندگی خود. تاریخ هم راوی انفجار‌ها و انتحار‌ها و زخم آجین‌هایی می‌شد که داعشی‌های تنها در کوچه‌های اروپا رقم می‌زدند. آن هم با تفنگ‌هایی که شماره سریال آمریکایی و اروپایی دارد. سلاح‌هایی که خشاب هایش در اروپا پر شده است.
ایران جوانمردی کرد در برابر ناجوانمردی ادامه دار اروپایی ها. همان‌ها که تروریسم را تولید و تروریست‌ها را تربیت و تجهیز کردند و به جان خاور میانه انداختند. حالا هم با تروریسم رسانه‌ای محور مبارزه با تروریسم را هدف گرفته اند. به دزدی می‌مانند که فریاد آی دزداش از همه بلندتر است. جز این تعبیری نمی‌شود یافت برای عربده صندلی نشینان پارلمان اروپا.
مثلا قانون گذارند، اما نمی‌دانند که به لحاظ حقوقی نمی‌توانند بی سند، چیزی را قانون کنند! خودشان هم باید بدانند و کسانی که به آنان دل خوشند نیز بفهمند که با تیر مشقی نمی‌توان به هدف رسید. آن هم وقتی مدافعان، هوشیارند، البته اگر محکمه‌ای باشد باید یقه تک به تکشان را بگیرد که علاوه بر تولید تروریسم کور، خود در شمار تروریست‌های هوشمند
هستند. ما خود کم زخم بر نداشته ایم از دندان‌های زهرآگینشان. زهر ترور غیررسمی شان را پیشتر با خون‌های آلوده تجربه کرده ایم و هم با تحریم دارو که ترور زندگی است. سر تا پایشان را تروریسم گرفته است باز دیگران را به این بیماری که خود گرفتارند می‌خوانند. توقعی نیست از ناجوانمردان. ما، اما همچنان پرچمدار فتوت خواهیم ماند. تروریسم را خواهیم کوبید، حتی اگر بهره اش را اروپایی‌ها ببرند.