برخلاف پندار کسانی که می‌گفتند مردم می‌دانند چه نمی‌خواهند، اما نمی‌دانند چه می‌خواهند، ما دقیقا می‌دانستیم چه می‌خواهیم. مدل داشتیم، الگوی میدانی داشتیم. در شعار‌های انقلاب هم اول می‌گفتیم «چه می‌خواهیم» بعد حرفمان صراحت می‌یافت به اینکه «چه نمی‌خواهیم» نسل دیروز به خوبی به یاد دارد این شعار محوری انقلاب را که از زبان آحاد مردم فریاد کشیده می‌شد که؛ «برقرار می‌کنیم حکومت علی را... سرنگون می‌کنیم رژیم پهلوی را» ما می‌دانستیم چه می‌خواهیم و در پی چه هستیم.
خون خود را مفت به حراج نگذاشته بودیم. جان‌ها را فقط برای تخریب بنای ظلم، هزینه نمی‌کردیم. در ترازوی هزینه، به ازایش فایده‌ها را هم فهرست کرده بودیم. می‌خواستیم، دنیا دگر باره به تجربه‌ای زیستی در هندسه «حکوکت عدل علی» برسد. می‌دانیم علی (ع) در جایگاه امام (ره) و راهبر، همواره تراز بوده است. هم برای کسانی که می‌خواستند مؤمنانه زندگی کنند و هم در یک حکمرانی مؤمنانه فرصت را برای بهتر شدن به دست بیاورند.
آرزویی چنین به نوعی همزاد اندیشه انسان اهل فکر است. ما در عهدنامه مالک اشتر از بیان مولا علی (ع) خواندیم، «أَنْصِفِ اللهَ وَ أَنْصِفِ النَّاسَ مِنْ نَفْسِکَ، وَ مِنْ خَاصَّةِ أَهْلِکَ، وَ مَنْ لَکَ فِیهِ هَوًى مِنْ رَعِیَّتِکَ، فَإِنَّکَ إِلاَّ تَفْعَلْ تَظْلِمْ» و خواندیم «وَ هُوَ لِلظَّالِمِینَ بِالْمِرْصَادِ» را که فراز کامل این بیان به ترجمه آیت ا... مکارم شیرازی چنین برای ما معنا می‌شود که؛ «انصاف در برابر خداوند و مردم را نسبت به خویشتن و خاندان خود و کسانى که از رعایا مورد علاقه تواند رعایت کن، زیرا اگر چنین نکنى (و انصاف را رعایت نکنی) ستم خواهى کرد و کسى که به بندگان خدا ستم کند خداوند پیش از بندگانش دشمن او خواهد بود و کسى که خداوند دشمن او باشد عذرش را نمى پذیرد و در مقام نبرد با خداست تا زمانى که دست از ستم بردارد و توبه کند. (بدان) هیچ چیز در تغییر نعمت هاى خداوند و تعجیل انتقام و کیفر او از اصرار بر ظلم و ستم سریع‌تر نیست، زیرا خداوند دعاى مظلومان را (بر ضد تو) مى شنود و در کمین ستمکاران است.»
ما با انقلاب می‌خواستیم در زمینی چنین امنیت یافته، به حاکمیتی برسیم که هر روز مشق علوی کند. اینکه چقدر به مقصود و مقصد نزدیک شده ایم را باید در کارنامه جمهوری اسلامی سراغ گرفت. انقلاب، اما با این رویکرد، مسیر خود را انتخاب کرد. انقلابیون، دانسته و الگومند به میدان آمدند.
فرزندان حقیقی انقلاب، البته هنوز هم به همین مدل باور دارند و تلاش‌ها را باید در این راه روشن سامان داد که به این مدل حکمرانی نزدیک شویم. این درست که راه نرفته بسیار است، اما وقتی گام‌ها در مسیر باشد، هر قدم، به آن نزدیک‌تر خواهیم شد.