به گزارش شهرآرانیوز، پیمان مقدمی بعد از گذراندن دوره بازیگری برای بازی در فیلم «مارمولک» کمال تبریزی انتخاب شد که شروع درخشانی در حرفه بازیگری بود اما یکی از مهم‌ترین اتفاق های کارنامه هنری او بازی در سریال «نفس» بود که در بین بینندگان تلویزیون شناخته شد. مقدمی علاوه بر بازی، به دلیل علاقه اش به نگارش، فیلم نامه های مختلفی را برای سینما و تلویزیون نوشته است. بازی خوب او در سریال «سایه بان» مورد توجه برادران محمودی قرار گرفت و این همکاری باز هم با بازی او در سریال «دل دار» رقم خورد تا کنون که این بازیگر جوان در آخرین اثرشان «پوست شیر» حضور دارد. او در این سریال نقش کوتاه، اما تاثیر گذار مرتضی قصه را بازی می‌کند؛ نقشی که بهانه گفت و گوی مان با «پیمان مقدمی» شد.
این‌ها را هم حتما بخوانید
«پوست شیر» چگونه توانست مخاطبانش را راضی کند؟
علیرضا کمالی بازیگر نقش رضا پروانه «پوست شیر» کیست؟ + بیوگرافی
رفاقت مان از سریال «سایه بان» آغاز شد. در آن مقطع مشغول بازی در فیلم «شاه کش» به کارگردانی وحید امیر خانی بودم. در آن زمان به من پیشنهاد بازی دادند اما از آنجا که سر سریال دیگری بودم نتوانستم بازی کنم. با این حال نقش کوتاه دیگری از سوی آن‌ها پیشنهاد و باب آشنایی مان فراهم شد.
بله در زمان نگارش فیلمنامه جمشید من را در جریان ساخت سریال قرار داد. گپ و گفتی داشتیم و درباره خصوصیات نقش مرتضی توضیحاتی داد. با وجود اینکه فیلم نامه هنوز کامل نشده بود، همان جا نقش را پسندیدم و بازی در سریال را پذیرفتم.
جمشید برای بازی نقش یک‌سری کد داد که «چنین شخصیتی با چنین تیپی می‌خواهیم». من هم سعی کردم در بازی‌ام آن چه می‌خواهد انجام دهم. چون به نظر من حرف اول و آخر را کارگردان می‌زند و بازیگر سرباز اوست.
راضی هستم، چون کار کردن با آدم‌هایی که دوست شان دارم برایم در اولویت است. خدا را شکر تا به حال بازخورد‌های خوبی گرفتم. بعضی اوقات دوستی و رفاقت نسبت به موقعیت برایم اولویت دارد. در بعضی از پروژه‌ها زیاد به کوتاه بودن نقش توجه نمی‌کنم، عوامل دیگری برایم اهمیت بیشتری دارد و برای ادامه کار ترغیبم می‌کند که سر آن کار بروم یا خیر.
سکانسی بود که مرتضی با تیمی از موتور سواران به کمک نعیم و رضا می‌روند، آن چه که در فیلم نامه نوشته و به من گفته شده بود این بود که مرتضی و دوستانش می‌روند نعیم و رضا را نجات دهند، ولی نوع و شدت نقش‌آفرینی در این سکانس اهمیت داشت. شما نمی‌روی یک نفر را از یک جای معمولی نجات دهی بلکه به لانه شیر می‌روی و باید به شکلی بازی کنی که قانع کننده باشد. بنابراین با دوز خشونت بالا وارد شدیم. مثل نوعی بازی هیجانی که چوب را می‌گیری و حالا باید به نفر بعدی بدهی؛ باید با همان قدرت جلو بروی. این حجم از خشونت برای من زیاد بود. به ویژه که من به شخصه از خشونت دور و بیزارم به دلیل از نظر روانی برایم سنگین بود گرچه که از نظر فیزیکی کار عجیبی نبود . به طور کلی با وجود اینکه در ژانرهای اکشن نسبت به کشور‌های صاحب سبک عقب هستیم، اما می‌توان گفت اکشن‌های سریال «پوست شیر» از استاندارد‌های بالایی برخوردار است.
من با هادی و علیرضا در گذشته تجربه همکاری داشتم. غیر از همکار و هم‌بازی بودن رفیق هم هستیم. همین رفاقت کمی از فشاری را که ممکن بود در هنگام بازی روی من باشد، کاهش داد. به طور کلی همکاری خیلی خوبی برای من بود و آن ها پاس گل‌های خوبی به من می‌دادند. همین موضوع خودش سبب شد تا بازی من بیشتر دیده شود
«پوست شیر» سریالی است که موقعیت‌های رئال را نشان می‌دهد و یک جاهایی هم از خط قرمز‌هایی هم عبور می‌کند. این برای مخاطب جذاب است. این سریال نشان داد که اگر اطمینان باشد ما می‌توانیم سریال‌های استاندارد در سطح کشور‌های دیگر می‌توانیم بسازیم فقط باید آزادی عمل به هنرمند داده شود.
می‌توانم بگویم بازی مقابل دوربین «پوست شیر» شیرین بود. پیش از این هم گفته‌ام جلوی دوربین برادران محمودی از کار لذت می‌برم و هر کاری از دستم بر می‌آید انجام می‌دهم تا بهترین خودم را ارائه دهم. حسن همکاری با آن‌ها این است که دستم را در کار باز می‌گذارند و اگر پیشنهادی در راستای کار بدهم می‌پذیرند و من با آن‌ها راحت هستم.