دیروز شاهد حضور چشمگیر مردم در جشن پیروزی چهل و چهارمین سالگرد انقلاب اسلامی در سراسر کشور بودیم؛ حضوری که بیانگر حرف‌های بسیاری بود. اما اگر بخواهیم از زاویه‌ای دیگر به نقش مردم در تداوم مسیر چهل و چهار ساله انقلاب نگاه کنیم، باید بگوییم در واقع جنبه مردمی انقلاب اسلامی به اندازه جنبه دینی آن قوی و مهم است.
در طول دوره سال‌های آغاز نهضت از حدود سال های۱۳۴۱ تا به امروز، حضور مردم حضوری پیوسته، حداکثری و مؤثر بوده است؛ چیزی که شاید دشمنان با توجه به همه پستی و بلندی‌های مسیر انقلاب، انتظار آن را نداشتند.
بر همین اساس باید گفت مردم و جنبه انسانی حاکمیت در ایران بسیار قوی تعریف می‌شود و اساسا جایگزین پذیر هم نیست و هیچ چیزی را نمی‌توان به جای حضور مردم قرار داد؛ بلکه باید اقرار کنیم عنصر اصلی و اول در حفظ انقلاب اسلامی، مردم بوده اند.
طبیعتا مردم اگر آرمان‌های خودشان را در این انقلاب و نظام نمی‌دیدند، دنبال این نظام و انقلاب راه نمی‌افتادند و به عبارتی پای کار آن نبودند.
همچنین اگر آرمان‌های مردم متعالی نبوده و آرمان‌هایی به واقع معمولی بود، این همه فشار و سختی را برای حفظ آن تحمل نمی‌کردند؛ بنابراین مردم ما مردمی هستند با آرمان‌های عالی که این آرمان‌های متعالی از نظر مردم کماکان نیاز به پیگیری و تداوم دارد.
از نظر مردم این انقلاب تمام نشده، ایران هنوز در حال انقلاب است و این انقلاب اسلامی باید همیشه توسط تلاش‌های مردم تکمیل شود؛ بنابراین این راز حضور گسترده مردم در طول این ۴۴ سال در صحنه‌های حساس انقلاب اسلامی محسوب می‌شود. مردم در انقلاب اسلامی در کوران حوادث مختلفی قرار گرفته و حوادث پشت حوادث برای آن‌ها پیش آمده است و با هر حادثه ای، دید مردم نسبت به تحولات آینده تیزتر و روشن‌تر شده است.
به همین دلیل هم می‌توانیم بگوییم همه مردم ایران به اندازه فردی که در یک دانشگاه موفق در سطح دنیا، یک مقطع چند ساله تحصیلی را در حوزه علوم سیاسی طی می‌کند، به همین اندازه توانایی تحلیل سیاسی پیدا کرده اند و دارای قدرت پیش بینی شده اند و توانسته اند به رموزی در مسائل سیاسی دست پیدا کنند که بر اساس این رموز می‌توانند تحولات آینده را نیز تشخیص دهند.