شاید بسیاری از ما از به چالش کشیدن خودمان ترس داشته باشیم و به همین دلیل، شب‌های امتحان برایمان به کابوس تبدیل شوند. اما هر وقت جرئت امتحان کردن خود و دانسته‌هایمان را پیدا کنیم، نخستین و مهم‌ترین گام را در مسیر پیروزی برداشته‌ایم.
ستایش خانی ۱۴ سال دارد و دانش‌آموز کلاس نهم مدرسه‌ی فرزانگان است. از کودکی علاقه‌ی بسیاری به ریاضی داشته و با شهامت در مسابقات زیادی شرکت کرده است و اکنون صاحب چندین مدال و مقام بین‌المللی درخشان در رشته‌های علوم و ریاضی است.
با ستایش گفت‌وگویی داشتیم که می‌خوانید.
نخستین تجربه پیروزی
نخستین موفقیتم را کلاس چهارم با کسب دیپلم افتخار مسابقات ریاضی بین‌المللی کانگورو در سال ۲۰۱۸ تجربه کردم. پس از آن، کلاس پنجم که بودم، همراه ۲ نفر از دوستانم در مسابقه‌ی کشوری «شهر ریاضی» شرکت کردیم و توانستیم مقام سوم را به دست آوریم.
از طریق این مسابقه، با آزمون بین‌المللی ریاضی SASMO هم آشنا شدم و در نخستین حضورم در این المپیاد، مدال نقره گرفتم و سال بعد در پایه‌ی ششم در همان المپیاد، موفق به دریافت مدال طلا شدم.
در المپیاد بین‌المللی IJMO هم مدال برنز گرفتم. کلاس هفتم نیز در هردوی این المپیادها و هم‌چنین در المپیاد علوم آسیایی VANDA مدال طلا کسب کردم.
در گام بعدی، در مسابقات بین‌المللی SIMOC در بخش انفرادی مدال نقره و در بخش گروهی نشان برنز دریافت کردم. اکنون منتظر برگزاری مرحله‌ی بالاتر این مسابقات هستم.
عشق به ریاضی و علوم
در این المپیادها، افزون بر ۲۰ هزار شرکت‌کننده از همه‌ی کشور‌های آسیایی و سایر قاره‌ها حضور داشتند. در المپیاد آخر، هم‌گروهی‌های من ۲نفر از مکزیک بودند که باید با زبان انگلیسی با هم ارتباط برقرار می‌کردیم.
سطح علمی این المپیادها کمکم بالاتر می‌رود و از سطح مطالبی که در کتاب‌های درسی یاد می‌گیریم بسیار بالاتر است.
نخستین مدالی را که کلاس پنجم در المپیاد جهانی SASMO گرفتم خیلی دوست داشتم.
خوشحالم کرد و خاطره‌ی خوبی برایم ساخت، اما سال بعد از آن، که توانستم دوباره در این المپیاد مدال طلا بگیرم، برایم گام ارزشمند و بزرگی بود که توانسته بودم خودم را از مدال نقره به طلا برسانم.
در کل، علاقه‌ی فراوانی به ریاضی و علوم به‌ویژه زیست‌شناسی دارم. امیدوارم از این طریق به پیشرفت کشور و مردمم کمک کنم و مفید واقع شوم.
دوست دارم از این پس هم در المپیاد‌هایی با سطح بالاتر شرکت کنم و نتایج خوبی بگیرم و مدال‌های بهتری در المپیادهای جهانی با سطح بالاتر و معتبرتر کسب کنم.
البته غیر از المپیادهای علوم و ریاضی، سال ۹۷-۹۸ در رشته‌ی تک‌نوازی تار، رتبه‌ی دوم ناحیه را به دست آورده‌ام.
در دوران قرنطینه، با قوت کارم را ادامه دادم و با کمک کلاس‌هایی که برگزار می‌شد، علوم و ریاضی‌ام را پیشرفته‌تر دنبال کردم تا بتوانم در المپیادها به شکل بهتری ظاهر شوم و مدال‌های خوبی بگیرم.
المپیادها آنلاین برگزار می‌شد و مشکل اساسی دانش‌آموزان ایرانی با توجه به مشکلات اینترنت، قطع یا دیر لود شدن پرسش‌ها بود که هربار محیطی بسیار اضطراب‌آور برایمان به وجود می‌آورد.
به هم‌سالانم پیشنهاد می‌کنم درس‌های ریاضی و علوم را جدی بگیرند، زیرا فقط با حفظ کردن دروس نمی‌توانیم افتخاری برای کشورمان کسب کنیم.
تجربه‌ی من از حضور در المپیادهای جهانی نشان می‌دهد همه‌ی سؤال‌ها بر اساس مفاهیم هستند، نه حفظیات.
مشتاق یادگیری عمیق‌تر
پـــــــــدر و مــــادرم در موفقیت‌هایم خیلی مؤثر بودند. مدرسه و کتاب‌های درسی و مطالب اضافه‌ای که می‌خواندم در این پیروزی‌ها خیلی کمکم کردند.
دوستانم هم کمکم کردند و حس رقابت بین ما سبب تلاش بیشترمان شد که موفقیت بسیاری را برایمان در پی داشت.
از مسئولان توقع حمایت بیشتر دارم. در ایران به المپیادها اهمیت چندانی داده نمی‌شود. این در حالی است که بسیار مهم هستند. وقتی یک دانش‌آموز در سطح بین‌المللی مدال می‌گیرد، ارزشمند است.
حمایت از این دانش‌آموز مستعـد به این دلیل اهـمیـــت دارد که اگر رشد کند، در آینده می‌تواند در پیشرفت کشور مهـــره‌ی مفـیـــدی باشد.
آزمایش‌ها یا تحقیقاتم را در مدرسه با کمک و راهنمایی معلمانم انجام می‌دهم، اما اگر سطح تحقیق بالاتر باشد، با کمک استادان در پژوهش‌سرا‌ها انجام می‌شود تا نتیجه‌ی بهتری بگیرم.
اما به‌واقع آزمایشگاهی برای تمرین عملی آموخته‌های علوم ما نیست یا در اختیارمان قرار نمی‌گیرد. درحالی‌که کسانی که مشتاق‌اند باید بتوانند عمیق‌تر یاد بگیرند.