گروه ورزش| شهرآرانیوز، امیر قلعه‌نویی از روزی که دوباره با وجود انصراف از هدایت تیم ملی به عنوان سرمربی جدید یوزها منصوب شد، واکنش‌های متفاوتی را در میان خانواده فوتبال برانگیخته است. عده‌ای از مخالفانش ناراحتند از اینکه فدراسیونِ تاج به جای رفتن به سراغ امثال فلیکس و رنار، نیمکت یکی از بهترین تیم‌های ملی فوتبال ایران را به یک بومی سپرده و مدافعانش می‌گویند چه کسی بهتر از امیر قلعه‌نویی، پرافتخارترین سرمربی تاریخ فوتبال باشگاهی ایران.
نکته‌ای مهم اما در این میان وجود دارد که اگر قلعه‌نویی می خواهد موفق باشد باید به آن توجه کند. نه تیم ملی ۲۰۰۷ و نه تیم ملی ۲۰۲۳، هیچکدام از نظر مهره‌ای و ترکیب ضعیف نبودند و نیستند و اگر قلعه‌نویی فکر می کند حافظه جمعی ما ایرانیان ضعف دارد سخت در اشتباه است. او در دفاع از عملکرد قبلی خود، بارها صحبت‌هایی را به زبان اورده که با واقعیت فاصله دارند. اگر امیر می خواهد موفق باشد و حمایت همگانی را پشت سر تیمش ببیند، باید با فوتبالی‌ها روراست باشد.
قلعه‌نویی باید به این نکته توجه کند که اگر در آن روزهای تلخ ۲۰۰۷، عادل فردوسی‌پور برایش دادگاه تشکیل داد و او را به خاطر نتایج ضعیف جام ملت‌ها محاکمه کرد، امروز به لطف گسترش فضای مجازی، هر ایرانی علاقه‌مند به فوتبال، با اکانت خود در پلتفرم‌های مختلف توان برگزاری دادگاه را خواهدداشت. پس بهتر است به جای تلاش ناموفق برای تغییر تفکر مردم نسبت به آن تیم و نتایجش، تمام تمرکزش را روی تیم فعلی بگذارد تا این بار از کمند انتقادهای تند رهایی یابد.
امیر قلعه‌نویی اگر در ۲۰۰۷ سرمربی تیم ملی شد، به عنوان یک قهرمان وارد تیم ملی شد، اما این روزها بیش از ۱ دهه است که جامی نیاورده و همین موضوع باعث می شود تا فشار روی قلعه‌نویی و دستیارانش سنگین تر از قبل شود. امیر این بار باید از همین ابتدا خود و شایستگی‌هایش را ثابت کند موضوعی که در دور قبلی مربی‌گریش به ان نیازی نداشت. او باید به هواداران تیم ملی ثابت کند یک مربی تمام شده نیست.
در این سال ها امیر قلعه‌نویی انواع راه ها را تست کرد، اما به جام نرسید. از سپاهان تا تراکتور و گل‌گهر و حتی استقلال، تیم هایی با بودجه‌های میلیاردی و گران، هیچیک به جام نرسیدند و قطعا با خرج و ریخت و پاشی که قلعه‌نویی در این تیم ها کرد، هیچکس نمی‌پذیرد که صرفا مدعی قهرمانی بودن کفایت می کند تا جامعه فوتبال به او نمره قبولی بدهد.