یوونتوس به‌طور رسمی رئال و بارسا را در پروژه سوپرلیگ تنها گذاشت. کم‌شدن ۱۰ امتیاز از یوونتوس و نابودکردن دوباره بیانکونری در فصل گذشته به اندازه کافی قدرت خشم نهاد‌های بالادستی را به مدیران یوونتوس نشان داد.
درحالی‌که مشخص بود پس از حسابرسی‌ها از بارسلونا در پرونده نگریرا، تیغ خشم اتحادیه فوتبال اروپا و نهاد‌های زیرمجموعه بیخ گلوی بانوی پیر را نشانه رفته است، مدیران این باشگاه برای جلوگیری از هرگونه اقدام سنگین‌تر، پس از تیم‌های لیگ‌برتری، میلان، اینتر و اتلتیکو از جمع تیم‌های حاضر در پروژه سوپرلیگ کناره گرفتند تا فقط رئال‌مادرید و بارسلونا به حضورشان در این پروژه ادامه دهند.
بنا به گزارش خبرنگاران نزدیک به باشگاه یوونتوس، اتحادیه فوتبال اروپا در ادامه تبعات حسابرسی از مدیران سابق، این باشگاه را به محرومیت پنج‌ساله از حضور در هر رقابت اروپایی تهدید کرد و در ادامه این تهدیدات، یوونتوس که با وجود کم‌شدن ۱۰ امتیاز سهمیه کنفرانس لیگ را دریافت کرده است، ترجیح داد تسلیم اتحادیه فوتبال اروپا شود.
گویا مدیران یوونتوس در نامه‌ای رسمی به مدیران باشگاه‌های بارسلونا و رئال‌مادرید اعلام کرده‌اند دیگر به ادامه مسیر مشترکشان تمایلی نخواهند داشت. یوونتوس حالا که در قامت قربانی ظاهر شده و خیلی راحت کم‌شدن ۱۰ امتیاز را پذیرفته، در برابر فشار‌های یوفا دست تسلیم بالا برده و برای جلوگیری از هرگونه تبعات سنگین‌تر احتمالی، چشم بر اهداف و چشم‌انداز‌های آینده باشگاه در پروژه سوپرلیگ بسته است. به نظر می‌رسد با این حد از ضعف و ناتوانی، اکنون نمی‌توان به جنگ نهاد‌های قدرتمندی مانند فیفا و یوفا رفت.
چون هر زمان اراده کنند، قادر به زیروروکردن اسرار باشگاه‌های فوتبالی هستند که سال‌ها زیر نظر این نهاد‌ها افتخار آفریده و کسب درآمد کرده‌اند. تأسیس تورنمنتی با فلسفه سوپرلیگ، مأموریتی یکی‌دوروزه نیست و به این سادگی نمی‌توان برایش تلاش کرد. اگر رئال‌مادرید هم هنوز به مشکل نخورده است، باید سپاسگزار مدیریت شخصی مانند فلورنتینو پرز و نزدیکان مورد اعتمادش باشد، وگرنه تشکیلات یوفا آماده زیرفشارگذاشتن هر باشگاهی است که بخواهد با تصمیمات خارج از سازمانش، منافع اتحادیه فوتبال اروپا را تحت‌تأثیر قرار دهد.
درمجموع به نظر می‌رسد ارسال این نامه رسمی هم بیشتر جنبه ظاهری دارد و مدیران یوونتوس برای جلوگیری از هرگونه تبعات احتمالی و آسیب‌های مالی چشمگیر تن به ارسالش داده‌اند. پروژه سوپرلیگ را نمی‌توان به همین سادگی پایان‌یافته دید؛ حتی اگر رئال‌مادرید به‌تن‌هایی در پیشبرد اهدافش تلاش کند و پس از یوونتوس، بارسلونا هم از آن خارج شود.
آنیلی که یکی از تئوریسین‌های اصلی ایجاد سوپرلیگ بود و اختلاف نظراتش با الکساندر چفرین در حد چشمگیری نمایان شد، از مدیریت باشگاه استعفا کرده است و هنوز با تبعات حسابرسی دست‌وپنجه نرم می‌کند، اما بی‌شک ارسال این نامه، تنظیم بیانیه‌های رسمی باشگاه و هر رفتاری که در این مدت برای جلوگیری از آسیب بیشتر به باشگاه یوونتوس به نمایش گذاشته شده، بدون هماهنگی با او نبوده است.
یوونتوس خسته از تکرار ماجرای کالچوپولی و سقوط دوباره به سری‌بی یا حتی دسته‌پایین‌تر در این اوضاع بد اقتصادی باشگاه‌ها، تصمیم گرفته است بابت کنارگذاشته‌نشدن از رقابت‌های اروپایی و مخدوش‌نشدن برنامه‌ریزی‌هایش برای کسب درآمد در سال‌های آینده، به یوفا باج بدهد. اینکه مدیران پذیرفته‌اند صعود به لیگ قهرمانان اروپا را که حق تمام‌وکمال یوونتوس در این فصل به‌تبع کسب امتیازات در زمین مسابقه و تلاش شاگردان الگری بود، با حضور در لیگ کنفرانس عوض کنند، نشان از موضع ضعف باشگاه، چه در این پرونده و چه در ایجاد پروژه سوپرلیگ دارد.
چنین تجربه‌ای این هشدار را به مؤسسان سوپرلیگ داد که نادیده‌گرفتن حضور زیر پرچم اتحادیه فوتبال اروپا تا چه اندازه ممکن است برایشان پرهزینه باشد. تأسیس سوپرلیگ نه به آن اندازه آسان است که مدیران باشگاه‌ها در ابتدا فکر می‌کردند و نه به آن اندازه سطحی که بتوان با چنین حسابرسی‌ها و اعمال قدرت‌های مستبدانه‌ای به نابودی‌اش دل خوش کرد.