هر کدام از قالب‌های هنری با توجه به ذات هنری شان می‌توانند درباره مسائل روز، عکس العمل نشان دهند. درباره موضوع چند روز اخیر یعنی حادثه تروریستی حرم شاهچراغ (ع) بسیاری از هنرمندان به میدان آمدند و عکس العمل نشان دادند. این روز‌ها در باره حادثه تروریستی حرم شاهچراغ (ع) شاهد تحلیل‌های سیاسی و امنیتی زیادی هستیم که در این حیطه‌ها باعث رشد آحاد جامعه شده است؛ ولی من تلاش دارم به این گونه وقایع نگاهی فرهنگی داشته باشم؛ بنابراین برایم فراتر از عکس العمل نشان دادن، پیدا کردن تبیین و درس گرفتن از این نوع حوادث مهم است.
حقیقت این است که هیچ برگی بدون اذن الهی از درخت نمی‌افتد. در هر حادثه پیام‌های بسیار زیادی از جانب خداوند نهفته شده است و اگر انسان به دقت به پیرامون خود نگاه کند، می‌تواند برای هرکس به فراخور نیازش بهره‌های زیادی داشته باشد و باعث رشد آن‌ها شود. سال هاست که همه ما شاهد حوادث زیادی در پیرامون و زندگی روزمره خود در داخل کشور و در جهان هستیم، حوادثی که عجیب و غریب، گسترده و بعضا دردآور و یادآور حوادث آخرالزمانی هستند.
نگاه توحیدی به ما این امکان را می‌دهد که با بصیرت و تبیین به رشدی که خداوند متعال برایمان در نظر گرفته است، دست یابیم و روز به روز بیشتر با برنامه الهی همراه شویم. برای مثال اگر هنرمندان، به ویژه هنرجویان عزیز، بتوانند از این منظر نگاه کنند، می‌توانند از سمی که در دروس دانشگاهی و علوم انسانی وجود دارد، فاصله بگیرند. متأسفانه در دانشگاه ها، هنر را به عنوان یک رفتار فردی جلوه می‌دهند و تعریف هنر برای هنر را پررنگ می‌کنند.
این نگرش دانشگاهی که برگرفته از تفکر غرب است، برای منفعل کردن هنرمندان و جوانان کشور‌های جهان سوم تبیین شده است؛ ولی تفکر بر این گونه حوادث به ما یادآوری می‌کند که نمی‌توان از کنار این حوادث، بی تفاوت عبور کرد و باید هنرمندان مانند همه انسان‌های با وجدان در مقابل این حوادث عکس العمل نشان دهند و از مرز‌های هنر برای هنر عبور کنند. باید از این گونه حوادث بیاموزیم که هنر یک موهبت الهی است که خداوند به بعضی‌ها داده است تا بتوانند از آن برای حرکت دادن و شکوفایی تفکر در جامعه استفاده کنند و بی تفاوت از کنار اتفاق‌ها و رفتار‌های اجتماعی عبور نکنند.
به عبارت دیگر ما باید یاد بگیریم که هنر را به عنوان یک هنر متعهد و ابزاری که می‌توان از آن استفاده کرده و پیام‌های اصلاح گرایانه و صالحانه را به جامعه منتقل کرد و باعث رشد فرهنگی شد، نگاه کنیم تا هنر جایگاه اصلی خودش را پیدا کند و هنرمند بتواند در جامعه جایگاهی پر تلاش، فعال و تأثیرگذار در جهت برنامه الهی داشته باشد.