به گزارش شهرآرانیوز، اگر فرزند محصل دارید، لباس فرم یک قطعه از پازل هزینه‌های مهرماه شما خواهد بود. لباسی که قرار است تن پوش دانش آموزان در ۹ ماه از سال باشد. پرداختن به ماجرای لباس فرم مدارس، چندلایه به هم پیوسته دارد که همه درنهایت بر قیمت اثرگذار است. از کیفیت پارچه و دوخت بگیرید تا خرج کار (تزیینات لباس) و طراحی لباس، این‌ها به اضافه بخشی از هزینه‌های پنهان، قیمت نهایی لباس فرم در مدارس را تعیین کرده است.
قیمتی که به گفته تعدادی از شما والدین با قیمت اتحادیه همخوانی ندارد و کیفیت‌هایی که در پارچه و دوخت، شما را راضی نکرده است. لباس فرم مدارس یکی از ماجرا‌های چالشی در اول مهرماه هر سال است که پاسخ تکراری مسئولان به این مشکلات، شامل برخورد با متخلفان و نبود هیچ اجباری برای خرید لباس فرم است. فهرست قیمت مصوب لباس‌ها را برایتان گذاشته ایم، هر تفاوت قیمتی به بهانه کیفیت پارچه، دوخت و... پذیرفته نیست.
۸۷۰ هزارتومان مانتو، شلوار به اضافه ۱۰۰ هزارتومان مقنعه؛ قیمت یک دست لباس دانش آموز کلاس سوم در یکی از مدارس غیرانتفاعی مشهد است. وقتی این قیمت را از مادر یکی از دانش آموزان می‌شنویم، سعی می‌کنیم چرای ذهنی مان را با بهانه‌هایی مثل کیفیت پارچه، کیفیت دوخت، تزیینات لباس و... پاسخ دهیم، اما وقتی لباس را می‌بینیم، علامت سؤالمان بزرگ‌تر می‌شود. هرچند بررسی کیفیت نیاز به تخصص دارد، اما گاهی نیاز نیست که کارشناس باشید تا پارچه بی کیفیت و دوخت‌های نامرتب را که تلاش شده است زیر تزیینات لباس پنهان شود، تشخیص دهید.
۸۶۰ هزارتومان هزینه یک دست پیراهن وشلوار برای دانش آموز کلاس هشتم. پارچه بی کیفیت و دکمه‌هایی که با یک تلنگر از لباس جدا می‌شوند؛ توصیف پدر این دانش آموز از لباس فرم مدرسه است.
۷۹۰ هزارتومان پیراهن و شلوار پسرانه در مقطع پنجم ابتدایی. قیمت این لباس هم باتوجه به توصیف‌های مادر دانش آموز با نرخ نامه اتحادیه جور درنمی آید. انگار جنس پیراهنش پلاستیکی است، از همان‌هایی که بعد از دو روز بوی عرق به جان لباس می‌نشیند.
۷۵۰ هزارتومان مانتو تک کلاس دوازدهم، ۸۰۰ هزارتومان پیراهن وشلوار کلاس نهم، ۸۰۰ هزارتومان مانتووشلوار کلاس سوم، ۶۰۰ هزارتومان پیراهن وشلوار کلاس دهم و... بخش کوچکی از گفته‌های والدین است. شاید برخی از این ارقام با نرخ نامه اتحادیه جور شود، اما توصیف والدین از کیفیت، همه این نرخ گذاری‌ها را زیرسؤال می‌برد. برای اینکه همه روایت‌هایی را که شنیده ایم برایتان تعریف کنیم باید کلمات زیادی ردیف شود که محدودیت فضا این اجازه را نمی‌دهد، بنابراین به تعریف همین تعداد اکتفا کردیم.
۶۰۰ هزارتومان پیراهن وشلوار برای دانش آموز کلاس دهم در محله توس. این یکی شاید با نرخ نامه اتحادیه جور دربیاید، اما به گفته اولیای دانش آموزان این مدرسه، این قیمت برای بسیاری از خانواده‌ها زیاد است. شاید برخی قیمت‌ها با نرخ نامه اتحادیه جور شود، اما باید درنظر داشته باشیم که همین نرخ‌ها نیز برای بسیاری از خانواده‌ها در دهک‌های متوسط و پایین که بعضی چند فرزند دانش آموز دارند، زیاد است. بسیاری از اولیا می‌گویند که باتوجه به کیفیت لباس‌های فرم، یک دست لباس جوابگوی ۹ ماه پوشش هر روز دانش آموز نیست، پس مجبوریم یک شلوار یا در لباس‌های دخترانه یک مقنعه اضافه تهیه کنیم که این موضوع هزینه لباس را افزایش می‌دهد.
چرا قیمت و مدل لباس‌های شما با نرخ نامه و توضیحات اتحادیه متفاوت است؟ این سؤال را از تولیدکننده لباس فرم برای یک مدرسه غیرانتفاعی پسرانه در دوره اول و دوم متوسطه می‌پرسیم. قیمت لباس فرم این مدرسه بیش از ۳ میلیون تومان تمام می‌شود. او از کیفیت خاص لباس‌ها و ارائه خدماتش می‌گوید و اینکه باید قیمت و کیفیت فرم یک مدرسه در مناطق بالای شهر با متوسط و پایین متفاوت باشد، چون آن‌ها فرزندان افرادی هستند که میخواهند لباس هایشان بسیار باکیفیت باشد.
می‌پرسیم این «باید» را چه کسی تعریف کرده است؟ درست یا غلط، نرخ نامه تعیین شده و فهرست تولیدکنندگان با هماهنگی آموزش وپرورش و اتحادیه تعیین شده است. پاسخ این تولیدکننده به انتقاد‌های ما این است: «این نرخ نامه‌ها حداقل قیمت است و باتوجه به کیفیت، قیمت افزایش پیدا می‌کند.» همین ادعا را از مسئولان آموزش وپرورش و اتحادیه صنف تولیدکنندگان پوشاک سؤال می‌کنیم که رد می‌شود. پس اگر کسی با ادعای کیفیت خوب و ارائه خدمات، قیمتی بالاتر از نرخ نامه از شما درخواست کرد، بدانید که خلاف قانون است.
احتمالا این خبر را شنیده اید که برای خرید لباس فرم، اجباری در کار نیست و اینکه مدارس باید تلاش کنند لباس هایشان در پایه‌های مختلف تفاوت چندانی نداشته باشد تا دانش آموزان در صورت تمایل بتوانند از لباس سال‌های قبلشان استفاده کنند. همچنین مدارس اجازه ندارند که خانواده‌ها را مجبور به تهیه لباس از تولیدکننده خاصی کنند.
همه این‌ها در نگاه اول خوب است، هرچند بسیاری از مدارس آن را رعایت نمی‌کنند، اگرچه این قسمت با محور اقتصادی گزارش ما فاصله دارد، اما کوتاه به آن اشاره می‌کنیم. خلاصه حرف خانواده دانش آموزانی که با ما هم صحبت شده اند، متفق القول این است که وقتی یک یا دو دانش آموز در کلاس لباس فرم نداشته باشند، این تفاوت باعث می‌شود که احساس ناخوشایندی به آن‌ها دست بدهد.
از سوی دیگر تهیه و دوخت لباس مشابه به طور جداگانه معمولا سخت است. همچنین توقع دارند که قیمت لباس‌های فرم که به صورت سری دوزی در تولیدی‌ها تهیه می شود ارزان‌تر باشد. پیشنهاد خانواده‌ها این است که مانند گذشته لباس فرم دانش آموزان با رعایت شئون مدرسه با یک رنگ زمینه تعیین شود تا والدین در تهیه لباس مشکلی نداشته باشند و همچنین تفاوت‌های جزئی به چشم نیاید.
یکی از گلایه‌های پرتکرار والدین، بی کیفیت بودن پارچه و دوخت است. سؤال اینجاست که تعیین قیمت‌ها و کیفیت پارچه بر چه اساسی است؟ آیا نرخ نامه تعیین شده برای بی کیفیت‌ترین لباس فرم است؟ اگر اساس کارشناسی اتحادیه بوده است و تولیدکنندگان با تأیید اتحادیه به آموزش وپرورش معرفی شده اند، چرا در سال‌های متعدد این گلایه درباره لباس فرم مدارس وجود داشته است.
رئیس اتحادیه صنف خیاطان مردانه و تولیدکنندگان پوشاک مشهد می‌گوید: همه باید طبق نرخ نامه عمل کنند و مدارس نیز باید با تولیدکنندگان مورد تأیید همکاری کنند. حتی کار دست گل دوزی یا هر موردی که روی لباس انجام شده باشد، باید در اتحادیه کارشناسی قیمت شود.
سمیه ظریفیان با تأکید براینکه لباس فرم مدارس باید براساس نرخ نامه توزیع شود، می‌افزاید: شاید مدرسه‌ای بخواهد با پارچه دیگری لباس تهیه کند، این باید کارشناسی قیمت شود و از آموزش وپرورش تأییدیه گرفته شود. حتی برای ۲۰ هزارتومان گران‌تر باید نرخ مصوب بگیرند.
نام چند مدرسه را که با قیمت بیشتری لباس فرم می‌فروشند به رئیس اتحادیه می‌گوییم. او می‌گوید که بازرسان ما از واحد‌های تولیدکننده بازرسی می‌کنند و حتما با متخلفان برخورد خواهند کرد. والدینی که شکایت دارند می‌توانند به اتحادیه خیاطان مردانه و تولیدکنندگان پوشاک مشهد مراجعه کنند. در ضمن هیچ مدرسه‌ای نمی‌تواند به جز با تولیدکننده‌هایی که فهرست آن‌ها اعلام شده است همکاری کند.
رئیس اداره انجمن اولیاومربیان آموزش وپرورش خراسان رضوی از جلسه‌های متعدد با اتحادیه مرتبط برای وجود یک نگاه تخصصی در تهیه لباس فرم می‌گوید و ادامه می‌دهد: اساس قیمت گذاری بر اساس کیفیت پارچه و دوخت و خرج کار درجه‌یک است، بنابراین کسی که این موارد را رعایت نکند، قیمت کاهش پیدا خواهد کرد. اگر در چنین مواردی توزیع انجام نشده باشد، باید قیمت کاهش پیدا کند و اگر نه باید مبلغ دریافت شده اضافی به اولیا عودت داده شود.
عباس نعمتی با تأکید براینکه پرداخت وجه باید فقط مستقیم به حساب تولیدکننده باشد می‌افزاید: در بازدید‌های میدانی به همراه بازرسان اتحادیه، کیفیت دوخت، کیفیت پارچه، تن پوش، رعایت نرخ نامه، خلاقیت و... تولیدکنندگان ارزیابی می‌شود. همچنین در نحوه توزیع لباس فرم تأکید داشتیم که مکان توزیع در شأن خانواده‌ها و نزدیک به مدرسه و در زمان مناسب باشد.