به گزارش شهرآرانیوز، دسته‌دسته از راه رسیده بودند. از شهر‌ها و روستا‌های کوچک و بزرگی که حتی نام بعضی‌هایشان را هم نشنیده‌اید و برای اینکه سواره از مشهد به آن‌جا بروید، باید بیش از سه ساعت با سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت رانندگی کنید. با این حال، این دلدادگان با پای پیاده به جاده زده و بسیاری از آنان درحالی‌که بیش از یک هفته در راه بوده‌اند، به شهر امام مهربانی‌ها رسیده‌اند. بنا بر اعلام سازمان‌های متولی، بیش از شش میلیون زائر در ایام پایانی ماه صفر امسال به مشهدالرضا (ع) آمده‌اند، اما در میان سیاهه عظیم این جمع مستان، زائران پیاده حال و هوای دیگری دارند و می‌توان آن‌ها را به‌سادگی در بین جمعیت زائران حرم مطهر رضوی تشخیص داد؛ با لباس‌های خاک گرفته، چهره‌های آفتاب‌سوخته، کفش‌های پاره و البته چشمان اشک‌باری که از عمق ارادت و عشق پایان‌ناپذیرشان به اهل‌بیت (ع) و حضرت شمسالشموس حکایت دارد.
اگرچه در روز‌های اخیر هوای مشهد اندکی خنک‌تر شده، اما در مسیر‌های منتهی به حرم مطهر رضوی همچنان قیامت است. وقتی در میدان بسیج خیره به این نمایش عظیم الهی بودم، با خودم فکر کردم که این جمعیت از کجا آمده‌اند، در مدت اقامت خود چه می‌خورند، چند روز در راه بوده‌اند و به چه دلیل صد‌ها و بلکه هزاران کیلومتر راه را برای رسیدن به این شهر پشت سر گذاشته‌اند. از بعضی‌هایشان که سؤال می‌کردم، با اشک‌ها و لبخندهایشان پاسخم را می‌دادند. یکی زائر اولی بود و اشک به چشم داشت، یکی برای هشتمین بار بود که به مشهدالرضا (ع) می‌آمد و لبخند بر لب داشت. یکی برای شفای برادر بیمارش نذر زیارت پیاده کرده بود و یکی به شکرانه شفای مادرش، با پای پیاده به زیارت آمده بود. هرچه باشد، فقط به ذهنم رسید که مغناطیس ارض اقدس مشهدالرضا (ع) توانسته این خیل دلدادگان را به زیارت بکشاند؛ آن هم در این زمانه پربلای اقتصادی و حتی برای کسانی که بسیاری از آن‌ها خودشان هم دقیقاً نمی‌دانستند که چطور شد توفیق زیارت پیدا کردند.
از ساعت ۹ که دسته‌های عزا صدای سنج و دمامه را در مسیر‌های منتهی به حرم مطهر رضوی طنین‌انداز کردند، جمعیت انبوه زائران و مجاوران در رواق امام خمینی (ره) حرم مطهر رضوی گردهم جمع شدند تا در مراسم سخنرانی ظهر شهادت امام هشتم (ع)، دل و جان خود را مهمان مقتلخوانی و مرثیه‌سرایی برای امام رئوف کنند. نماینده، ولی فقیه در استان خراسان رضوی از ساعت ۹:۳۰ پشت تریبون قرار گرفت و در یک سخنرانی تقریباً دو ساعته، روایت دقیقی از ولادت، امامت، سفر و شهادت امام هشتم (ع) را با جزئیات برای مردم تشریح کرد.
او گفت: توطئه مأمون عباسی این بود که امام را از مسیر بیابان‌ها به توس بیاورند تا ایشان را به خلافت منصوب کند و خودش ولیعهد باشد، اما این وضعیت شرایطی را فراهم می‌کرد که بتواند فردای روز انتصاب، حضرت را بکشد و علاوه بر اینکه خود دوباره به خلافت می‌رسد، جریان امامت شیعه را هم به دست بگیرد و خودش را به‌عنوان امام برحق بعد از حضرت معرفی کند. این توطئه خطرناک شخصیتی بود که او را به خاطر نیرنگ و خباثتش به‌عنوان معاویه بنی‌عباس خطاب می‌کردند، اما تدبیر امام باعث شد تا اولاً توطئه خلافت خنثی شود و دوم اینکه حتی همین جریان هجرت اجباری برخلاف نظر خلیفه عباسی از مسیر شهر‌های مختلف ایران صورت بگیرد که همین، زمینه دعوت مردم به مبانی شیعه و سیره اهل‌بیت (ع) را فراهم کند.
عضو مجلس خبرگان رهبری تأکید کرد: بدون شک می‌توان هجرت امام هشتم (ع) از مدینه به مرو را نقطه عطف تاریخ ایران دانست، زیرا اگر امروز این کشور، امالقرای جهان تشیع است و پرچم اسلام ناب محمدی را به اهتزاز درآورده، همه به برکت وجود مضجع منور رضوی است که معارف شیعه را در این کشور امام زمان (عج) نهادینه کرده و البته برادران و خواهران حضرت رضا (ع) همچون کریمه اهل‌بیت (ع) در قم و حضرت شاهچراغ در شیراز که برای این ملت چراغ‌های فروزان هدایت و معرفت هستند.
سخنرانی خطیب نماز جمعه مشهد که به ماجرای سم انگور و خاطره اباصلت رسید، فریاد و فغان مردم در سرتاسر رواق طنین‌انداز شد. روایت غربت سلطان توس در مسیر کاخ تا حُجره و لحظات دردناکی که در هر گام، از داغ جگر بر زمین می‌نشست، به یاد مادر مظلومهاش می‌افتاد، بر سینه‌اش پر از شرر خود چنگ می‌کشید و دوباره پس از پیمودن چند قدم، زمین‌گیر می‌شد. برای زائران هم دست‌هایی که بالا می‌رفت و بر سر و سینه پایین می‌آمد، اشک‌هایی که از چشم‌ها فرو می‌غلتید و حنجره‌هایی که به ناله یارضا (ع) مهمان می‌شد، همگی نشان از عشق و ارادت بی‌پایانی بود که در تاروپود این مردم تنیده شده است. پس از مرثیه‌سرایی حاج امیر عارف و به هنگام نماز ظهر، صفوف به‌هم‌پیوسته نماز تشکیل شد و زائران و مجاوران در پیشگاه قدسی هشتمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت، اذان ظهر شهادت امام رئوف (ع) را با شکوه و جلال هرچه‌تمام‌تر اقامه کردند.