به گزارش شهرآرانیوز؛ یک وقت‌هایی می‌شود که حتی چشم دیدن خودمان را هم نداریم، از خودمان بیزاریم و خیلی روی قول و قرارهایمان حساب باز نمی‌کنیم. این حس زمانی اتفاق می‌افتد که با انبوهی از کار‌های روی هم تلنبار شده روبه‌رو شده‌ایم و به دنبال راه گریز می‌گردیم. به عنوان نمونه از اضافه وزن رنج می‌بریم، کار‌های بانکی‌مان به تأخیر افتاده است، به دنبال گرفتن مدرک دانشگاهی‌مان نرفته‌ایم، بار‌ها به خودمان قول داده‌ایم که یک روز را به مطب پزشک برویم و وقت حضوری بگیریم و...
حتما شما هم کار‌های عقب افتاده‌ای دارید که به کل فراموش کرده‌اید یا از به سرانجام نرسیدن آن‌ها رنج می‌برید. در حدی که فکر و ذهنتان را مشغول کرده است و دست و دلتان به کار‌های دیگر نمی‌رود. برای آنکه بیش از این به کار‌های ناتمامتان اضافه نشود چند خطی را همراه ما باشید.
۱- در اولین قدم اگر بخواهید به کار‌های تلنبار شده نگاه منفی داشته باشید و تنها روی سختی‌ها و مشکلات کارها تمرکز کنید، یقین بدانید کاری از پیش نمی‌رود. بهترین کار این است که روی از سر راه برداشتن موانع تمرکز کنید. به عنوان نمونه اگر از اضافه وزن رنج می‌برید، زمانی را بر ورزش کردن همراه با رژیم غذایی تمرکز کنید؛
۲- حداقل با خودتان روراست باشید و کمتر به مشکلاتی که سر راهتان هست و باعث شده است از انجام کارهایتان عقب بمانید فکر کنید. به عنوان نمونه به جای گذراندن ساعت‌های طولانی در فضای مجازی، روی مقاله‌ای که نیمه‌تمام رها کرده‌اید تمرکز کنید؛
۳- سراغی از کار‌های جدید را نگیرید. به هیچ عنوان تا کار‌های قبلی را سروسامان نداده‌اید، ذهنتان را مشغول کار‌های جدید نکنید. در غیر این صورت دچار اضطراب می‌شوید. به عنوان نمونه به جای خرید کتابخانه جدید، وقت بگذارید و کتابخانه قدیمی‌تان را سروسامان بدهید. حتما با مرتب شدن، فضا برای کتاب‌های جدید باز می‌شود؛
۴- خودتان را محدود به زمان خاصی نکنید. با این کار فرصت کافی برای انجام کارهایتان دارید. به عنوان نمونه اگر برنامه دیدار با دوستان و اقوام دارید خودتان را ملزم نکنید سر یک ساعت آنجا باشید و برگردید. اتفاقات پیش‌بینی نشده مثل ترافیک، تصادف و... را در نظر بگیرید؛
۵- قبل از شروع هر کاری نتیجه را متصور شوید. با خودتان سنگین و سبک کنید که اگر این کار را انجام بدهید بهتر است یا انجام ندهید. به عنوان نمونه اگر سیگار را ترک کرده‌اید و در ساعت‌های کاری مشغول کار هستید با یک تعارف همکارتان از تصمیمتان کوتاه نیایید.
اگر از آن دسته افراد هستید که در ساعت‌هایی که سر کار هستید خیره به عقربه‌های ساعت می‌شوید تا روز کاری‌تان به پایان برسد یا مشغول کار‌های نیمه‌تمام روز‌های قبل هستید، این چند خط را بخوانید:
یک کار‌هایی هست که شاید در فکرتان خیلی بزرگ و اجرا‌نشدنی باشند، اما با کمی درایت و برنامه‌ریزی حل شدنی است. به عنوان نمونه مرتب کردن انباری‌ها، قفسه اتاق‌ها، کشو‌های آشپزخانه، تفکیک لوازم مستهلک منزل و تعمیر و بازسازی آن‌ها، خالی کردن حافظه گوشی همراه و.
برای آنکه از دغدغه‌های متعددی که ذهنتان را درگیر خود کرده رها و کمتر دچار وسواس‌های فکری شوید لازم است در قدم اول ذهنتان را از درگیر کردن با کار‌های عقب‌افتاده یا پیش‌پا افتاده مثل شستن خودرو، تمیز کردن کشو‌های میز کار، پیدا کردن کارت ملی، به اتمام رساندن کار‌های عقب‌افتاده یا سر زدن به یکی از دوستانتان که مدت‌ها بیمار است پاک کنید. فراموش نکنید بی‌توجهی به این مدل وسواس‌های فکری باعث نگرانی و ایجاد استرس و اضطراب در شما می‌شود و در درازمدت شما را بیمار می‌کند. توصیه کارشناسان در این شرایط به شرح زیر است:
انگار زمانی که توی تختخواب می‌رویم، کار‌های نیمه‌تمامی که روی دوشمان سنگینی می‌کند مثل فیلمی جلو ذهنمان شروع به نمایش می‌کند. در این شرایط باید از فضای مجازی بیرون بیاییم و در دفترچه یادداشت گوشی همراهمان یا با یک قلم و کاغذ لیستی از کار‌های نیمه‌تمام به ترتیب اولویت تهیه کنیم. یادتان باشد تا زمانی که این کار را انجام ندهید فکر و خیال انجام ندادن کار‌های تلنبار شده خواب را از چشمانتان می‌گیرد.
شاید خودتان متوجه نباشید، اما به تأخیر انداختن کارها، اهمال‌کاری و بی‌حوصلگی برای به پایان رساندن امور جاری به‌نوعی بیماری است.
اولویت بندی نداشتن در زندگی برای اهدافی که داریم به‌نوعی تنبلی به شمار می‌آید. تمام کسانی که برای انجام کار‌های خود اولویت بندی ندارند و امیدشان به دقیقه نود است یا از یک یا چند کار روزانه خود، عقب می‌افتند دچار تنبلی هستند. نتیجه اهمال‌کاری در این افراد باعث می‌شود فرد به دنبال این باشد که امروزش را غنیمت بشمرد و این‌گونه می‌شود که تنبلی شکل می‌گیرد.
خیلی‌ها با تلنبار شدن کارها روی هم در درازمدت تحت فشار قرار می‌گیرند و منزوی می‌شوند. به لحاظ علمی دچار نوعی «ترومای روحی» می‌شوند. تروما (ضربه روحی و روانی) نتیجه رویداد‌های ناراحت‌کننده و استرس‌زایی است که احساس امنیت شما را از بین می‌برد و باعث می‌شود احساس خطر و درماندگی کنید.
ترومای روانی می‌تواند شما را درگیر احساسات ناراحت‌کننده، خاطرات و اضطراب کند، احساساتی که از بین نمی‌روند. همچنین می‌تواند باعث بی‌حسی، قطع ارتباط و بی‌اعتماد به دیگران شود. اگر درگیر این احساسات هستید باید نسبت به درمان آن اقدام کنید. مراجعه به روان‌شناس اولین قدم برای درمان تروما خواهد بود.
یکی از آشکارترین ویژگی‌هایی افراد مبتلا به اختلال «کم‌توجهی-بیش‌فعالی»، تمایل شدیدی است که معمولا به عقب انداختن کارها و وظایفشان دارند. البته این تمایل ریشه در ضعف تمرکز آن‌ها دارد و در بسیاری از مواقع، به صورت غیرارادی بروز پیدا می‌کند و نظم زندگی را دستخوش تغییرات منفی می‌کند.
نتایج تحقیقات در این زمینه اثبات کرده است که افراد مبتلا به این اختلال، معمولا تحت فشار ناشی از کمبود وقت، عملکرد خوبی را به نمایش می‌گذارند. شب‌بیداری به آن‌ها اجازه می‌دهد تا کارهایشان را با کارآمدی بیشتری انجام بدهند، بنابراین برای اتمام کارها پیش از فرا رسیدن صبح دوچندان تلاش می‌کنند. همین باعث شده تا بیشتر افراد مبتلا به اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی، شب‌کاری را به روزکاری ترجیح دهند.
رها کردن کارها و تلنبار شدن آن‌ها روی هم و انجام کار‌های روزمره به سختی نشانه بیماری «بی‌انگیزگی» است. بی‌انگیزگی را نباید با افسردگی یکی خواند، اما میتوان یکی از علائم افسردگی دانست. افسردگی ممکن است باعث ناامیدی و احساس گناه شود. خطرات جدی مرتبط با افسردگی شامل مصرف مواد و خودکشی است.