انسیه شهرکی | شهرآرانیوز؛ در روزگاری که شهر مشهد در وضعیت قرمز کرونا قرار داشت، بیمارستان شریعتی به میدان تمام عیار جنگ و خط مقدم جبهه درمانی تبدیل شد. روزگاری که تعداد بیماران تمامی‌نداشت و مرگ و زندگی، امید و ناامیدی در آن احساس می‌شد.
در این میدانگاه همه مرگ را پس می‌زدند و پرستار و پزشک و درمانگر‌ها ماه‌ها دوری از خانواده را تاب می‌آوردند تا جان بیماری را نجات دهند. درست مثل آن زمان که جنگ نابرابر تحمیلی فشار مضاعفی برکشور وارد کرد. سال۱۳۵۹ تعداد مجروحان دفاع مقدس اعزام شده به مشهد زیاد بود.
از سویی بیمارستان‌های بزرگ نمی‌توانستند بیماران اعزامی را درمان کنند و تعدادی از آن‌ها در همین بیمارستان بستری شدند و بهبود پیدا کردند. مرکز درمانی قدیمی که دکتر موسی حجازی سال۱۳۲۸ در مساحتی حدود ۲۳هکتار برای نگهداری از معلولان با ظرفیت دویست تخت سرپا و سال۱۳۵۷ تغییر کاربری پیدا کرد. اکنون این بیمارستان فوق‌تخصصی با نوزده بخش فعال و تخصصی ارتوپدی، چشم، جراحی عمومی، دیالیز و ... و همچنین خدمات پاراکلینیکی در انتهای بولوار وکیل‌آباد و ابتدای جاده طرقبه برای مداوای بیماران سرپاست، اما این روز‌ها به گفته بیماران و همراهانشان حال و روز این مرکز درمانی دولتی، چندان خوب نیست.
آن‌طور که یکی از شهروندان به صدای مردم می‌گوید: این مجموعه درمانی از برخی امکانات اولیه محروم است.
او که چندی پیش مادرش را برای انجام جراحی به این بیمارستان منتقل کرده است، بعد از عمل با صحنه عجیب و غریبی رو‌به‌رو می‌شود. این شهروند این‌طور روایت می‌کند: تا به حال ندیده بودم که در بیمارستانی اتاق عمل و آی‌سی‌یو با هم فاصله داشته باشند. آن روز مادرم را بیهوش از اتاق عمل آوردند او را در هوای سرد با برانکارد از داخل حیاط عبور دادند تا به ساختمان آی‌سی‌یو منتقل کنند.
این شهروند در ادامه بیان می‌کند: آن‌قدر برای حال جسمی مادرم نگران بودم که حال و روزم را نمی‌فهمیدم. فقط فوری پتویی را که همراه داشتم روی مادرم کشیدم. به هر حال بیماری که از اتاق عمل بیرون می‌آورند با لباس اتاق عمل است و این لباس نمی‌تواند جلو سردی هوا را بگیرد. حتی اگر لباس کافی هم داشته باشند به دلیل وضعیت جسمی، مناسب نیست با همان حال بیمار را از محوطه عبور دهند.
این بانوی جوان پرسش خود را این‌طور با شهرآرا درمیان می‌گذارد: چرا اتاق جراحی یک بیمارستان در یک قسمت و بخش آی‌سی‌یو دریک بخش پرت و بیرونی از بخش اصلی است؟ اصلا چنین وضعیتی با شیوه‌نامه‌ها و استاندارد‌های تعریف شده مجموعه‌های درمانی هم‌خوان است؟
مادری نیز که کودکش را برای درمان به این بیمارستان آورده، درددلش را این‌طور بازگو می‌کند: بچه‌ام را عمل داخلی کردند و با آن همه زخم و بخیه و بیهوشی در این هوای سرد با برانکارد هواخوری آورده‌اند! یکی به این وضعیت رسیدگی کند که چرا بخش آی‌سی‌یو در کنار اتاق‌های جراحی جانمایی نشده است؟
بیمار دیگری نیز تعبیه تونل‌های زیرزمینی مخصوص اتاق عمل به بخش آی‌سی‌یو را پیشنهاد می‌دهد تا مریض در شرایط نامناسب جسمانی از یک بخش به بخشی دیگر جابه‌جا نشود.
جواد باغستانی، مسئول روابط عمومی بیمارستان فوق تخصصی دکتر شریعتی است. توضیحات او برای شهروندان با توضیحاتی در مورد این مجموعه همراه است: بافت بیمارستان شریعتی، قدیمی است و ساختمان مرکزی که اتاق عمل مرکزی در آن قرار دارد، بالغ بر هفتادسال قدمت دارد و برای این کار ساخته نشده است.
به گفته باغستانی، این مکان، پیش‌تر برای بیماران معلول ساخته شد. سپس تغییر کاربری داد و فضای بیمارستانی ایجاد شد که البته مطابق استاندارد‌های روز بیمارستانی نیست. در هر نقطه کشور، هر بیمارستان دیگری را با عمر هفتاد‌ساله درنظر بگیرید بی‌شک با استاندارد‌های روز فاصله دارد.
این مسئول در ادامه می‌گوید: آی‌سی‌یوی داخلی در همان ساختمانی است که اتاق عمل مرکزی قرار دارد. مگر اینکه بیماری جراحی سنگین داشته و مشکل قلبی خاصی پیش آمده باشد که بعد از عمل مجبور شده باشند او را به آی‌سی‌یوی قلب باز منتقل کنند.
باغستانی تأکید می‌کند: این آی‌سی‌یوی مورد اشاره مراجعان، در فضای دیگری است که البته طبق استاندارد‌ها ساخته شده است و بیمار حسب شرایط به این بخش منتقل می‌شود.
او در مورد آی‌سی‌یوی بیمارستان شریعتی می‌گوید: دو آی‌سی‌یو در بیمارستان داریم، یکی آی‌سی‌یوی قلب باز که مربوط به دپارتمان قلب است و در ضلع شرقی بیمارستان قرار دارد. دیگری آی‌سی‌یوی داخلی یا جنرال که در ساختمان مرکزی و در فضای داخلی بیمارستان است.
آن‌طور که مسئول روابط عمومی بیمارستان فوق تخصصی دکتر شریعتی می‌گوید تفاوت این دو آی‌سی‌یو را حال‌و‌روز بیماران بعد از جراحی مشخص می‌کند. بر این اساس و طبق تشخیص پزشک معالج، برای بیمارانی که بعد از جراحی، آی‌سی‌یو نیاز دارند تخت آی‌سی‌یو در بخش داخلی رزرو می‌شود، اما اگر تخت خالی نبود و جان بیمار نیز در معرض خطر بود طبق صلاحدید پزشک، درمان به زمان دیگری موکول می‌شود تا تخت آی‌سی‌یو خالی شود.
او ادامه می‌دهد:، اما مشکل زمانی پیش می‌آید که وضعیت برخی مریض‌ها بعد جراحی، پیش‌بینی‌ناپذیر می‌شود‌و مشخص نمی‌شود که به آی‌سی‌یو نیاز دارند یا خیر. باغستانی در این باره می‌افزاید: گاهی شرایط بیمار به سمتی پیش می‌رود که بعد جراحی به آی‌سی‌یو نیاز پیدا می‌کند و از طرفی تخت خالی هم در آی‌سی‌یوی داخلی جنرال و کنار اتاق عمل موجود نیست.
باغستانی راهکار کادر درمان این بیمارستان را این‌طور توضیح می‌دهد: در چنین وضعیتی بلافاصله بیمار به همان آی‌سی‌یوی ثانویه انتقال پیدا می‌کند. یعنی ما در شرایط اضطراری باید انتخاب بکنیم بین اینکه مریض را به بخش آی‌سی‌یو ببریم یا در بخش جراحی بگذاریم که الزاما برای نجات جانش باید به آی‌سی‌یوی موجود و با گذر از محوطه منتقل شود.
مسئول روابط عمومی بیمارستان فوق تخصصی دکتر شریعتی تعداد تخت‌های دو آی‌سی‌یو را بیست تخت بر می‌شمارد که از این تعداد هشت تخت در آی‌سی‌یوی داخلی و دوازده تخت در آی‌سی‌یوی قلب باز قرار دارد.
او با تأکید بر اینکه امکان ندارد بیمار بعد از جراحی بدون ملاحظات به بخش دیگر منتقل شده باشد بیان می‌کند: بیماری را که به سی‌تی‌اسکن نیاز دارد با برانکارد و محافظ پتو به این بخش منتقل می‌کنیم و حتی برای جابه‌جایی بیماران دارای وضعیت جسمی خاص‌تر ماشین برقی مجهز به برانکارد، پیش‌بینی کرده‌ایم.