به گزارش شهرآرانیوز، قرض دادن یکی از رفتار‌های پسندیده‌ای است که در تعالیم دینی به عنوان یک عادت نیکو از آن یاد شده است. ترویج فرهنگ قرض الحسنه در بین اعضای خانواده، همسایگان یا همکاران یک مجموعه و... کارکرد‌های مثبتی برای فرد و جامعه دارد. احیای این سنت تا حد زیادی از مشکلات اقتصادی می‌کاهد. در ادامه به بهانه روز احسان، نیکوکاری و ترویج فرهنگ قرض‌الحسنه به نمونه‌هایی اشاره کرده ایم که گواهی می‌دهد ترویج فرهنگ قرض دادن اثرات مثبتی در پیشبرد زندگی افراد دارد.
قرض گرفتن و قرض دادن هم آداب خاص خود را دارد. واجب است به دو نکته کلیدی توجه داشته باشیم.
حواسمان باشد تنها در زمان‌های اضطراری به قرض گرفتن فکر کنیم و طوری رفتار نکنیم که در شرایط مختلف زندگی این عمل برایمان عادت شود.
با خوشرویی بافرد قرض گیرنده برخورد کنیم و تا جایی که برایمان امکان پذیر است نیازش را برآورده کنیم. به خاطر بسپاریم طرز رفتار با کسی که درخواست قرض می‌کند، میزان ارزش عملمان را تعیین می‌کند.
سنگ بزرگ نشانه نزدن است. بهتر است از قدم‌های کوچک شروع کنیم. در این شرایط است که انگیزه برپایی یک صندوق خانوادگی ایجاد می‌شود. ترغیب اقوام و خویشاوندان به چنین سنت پسندیده‌ای باعث می‌شود اعضا در هر دوره افزایش یابند و زیر مجموعه‌های یک خانواده بزرگ پای کار بیایند. فامیل دور هم جمع شوند و گره از کار یکدیگر باز کنند. بماند که با هر بار دور هم جمع شدن صله رحم کرده اند.
افراد بهتر است در شرایط اقتصادی نه چندان مطلوب، همراه و حامی یکدیگر باشند. در این شرایط است که همدلی و هم بستگی در بین آن‌ها جریان می‌یابد. ترویج فرهنگ قرض الحسنه در چنین شرایطی نتیجه حس همدلی و اتحاد در بین افراد جامعه است که همانند حلقه‌های یک زنجیر به هم متصل می‌ماند.
در شرایط سخت که افراد امیدی به کمک کردن از طرف اطرافیان ندارند و احساس می‌کنند، نمی‌توانند روی کمک دیگران حساب باز کنند برای حل مشکلات خود به سراغ راه‌های خلاف شرع می‌روند. در این مواقع قرض دادن باعث می‌شود کمتر کسی به فساد روی بیاورد.
پایبندی به سنت‌های یک جامعه باعث می‌شود افراد خود را موظف کنند که در شرایط سخت مالی از دیگری حمایت کنند. این حمایت و پشتیبانی موجب تحکیم روابط اجتماعی می‌شود.
وقتی فردی خود را متعلق به یک جامعه بداند اگر کسی نیاز به کمک داشته باشد خود را جزئی از مشکل می‌داند و برای رفع آن به دنبال راه حل درست می‌گرد د. با احیای قرض الحسنه صفات نیکوی دیگری، چون سخاوت، دستگیری از نیازمند و… در جامعه ظاهر می‌شود.
مراحل گرفتن وام از بانک‌ها فرقی با گذراندن هفت خان رستم ندارد. جایگزین شدن فرهنگ قرض الحسنه در جامعه خط قرمزی می‌کشد بر روی تمامی دوندگی‌هایی که برای گرفتن وام می‌کنیم و دست آخر گره افراد نیازمند سریع‌تر باز می‌شود. همچنین بر خلاف بهره پولی که فرد وام گیرنده علاوه بر مبلغ وام باید به بانک بپردازد تنها میزان پولی که تحت عنوان وام دریافت کرده را به صندوق یا فردی که از آن پول قرض گرفته است بازمی گرداند.
کم نیستند افرادی که بیشتر از خانواده، حواسشان به همسایگانشان است. همسایه دیوار به دیواری که جهیزیه دخترش را درست می‌کند و دستش تنگ است یا همسایه طبقه بالایی برای رهن خانه کاسه چه کنم به دست گرفته است. تعداد آن‌هایی که سال هاست با همسایگان خود رفت و آمد دارند و خارج از زمان قرعه کشی صندوق ماهیانه، دست همسایه شان را به یاری می‌فشارند یکی دوتا نیستند.
محله‌ای پویا و زنده است که اهالی آن با یکدیگر در ارتباط باشند. همدیگر را بشناسند و در شادی و غم هم شریک باشند. خیلی از محلات این شهر را می‌توان نام برد که در مشارکت‌های اجتماعی گسترده‌ای دوشادوش هم هستند. به عنوان نمونه مساجد زیادی در محلات شهرمان هستند که حواسشان به باز کردن گره مشکلات مردم است. صندوق‌های قرض الحسنه‌ای که هدف از ایجادشان گشایش در کار اهالی است.