به گزارش شهرآرانیوز، براساس تعاریف ارائه شده، هوش مصنوعی هوشی است که به واسطه ماشین‌ها پدیدار می‌شود و این مسئله در مقابل هوش طبیعی که توسط جانوران -همچون انسان ها- بروز می‌کند، قرار دارد. در سال‌های گذشته آن چنان بحث‌ها درباره هوش مصنوعی، ظرفیت ها، کاربرد‌ها و ضرر‌های آن داغ است که هر ماه مقاله ها، پروژه‌ها و تز‌های مختلفی در این حوزه ارائه و منتشر می‌شود. از همه جنبه‌های حضور هوش مصنوعی که بگذریم، هوش مصنوعی در مقوله کتاب به ویژه ادبیات ترجمه‌ای و آینده آن در این حوزه بسیار بحث برانگیز و مبهم ظهور کرده است.
محدثه احمدی، از مترجمان جوان و باسابقه ادبی، با اشاره به فراگیری هوش مصنوعی بر زندگی انسان امروزی و تصویری که از گسترش آن در آینده وجود دارد، درباره تأثیر آن بر کتاب و کتاب خوانی گفت: هوش مصنوعی در حوزه کتاب نیز مانند سایر بخش‌ها می‌تواند بر انتخاب ما اثر بگذارد و درواقع با جمع آوری داده‌های مربوط به سیر مطالعاتی، فرهنگ و سلیقه افراد، آن‌ها را به سمت آثاری خاص هدایت خواهد کرد. از طرفی نیز جامعه هدف هر ژانر را راحت‌تر پیدا می‌کند و تبلیغات کتاب‌ها دقیق‌تر و مؤثرتر می‌شوند که این موضوع می‌تواند به ناشران کمک کند در گزینش آثار برای چاپ بهتر عمل کنند و تا حدی شانسی بودن موفقیت کتاب‌ها کم رنگ شود.
وی درباره تأثیر هوش مصنوعی بر ترجمه آثار ادامه داد: هوش مصنوعی مسیر ترجمه را ساده می‌کند و ابزار‌های پیشرفته‌تر می‌توانند به معنای کیفیت بهتر آثار ترجمه‌ای باشند. هوش مصنوعی به مترجم کمک می‌کند یکدستی نثرش را حفظ کند، معادل‌های به روزتر و کاربردی تری باتوجه به گروه مخاطب مقصد انتخاب کند و حتی الگو یا امضای ترجمه‌ای مترجم را پیدا کند و سرعت کار را افزایش دهد.
مترجم آثاری همچون «ناگاه ناکجا»، «یک لحظه» و «رنگ عدالت» در پاسخ به اینکه به نظر شما آیا هوش مصنوعی در سال‌های آینده مترجمان متوسط را از بازار ترجمه -به ویژه ترجمه ادبی- خارج خواهد کرد یا نه، اظهار کرد: بعید نیست؛ هر چندوقت یک بار با فهرستی از مشاغلی روبه رو می‌شویم که گمان می‌رود در آینده‌ای نه چندان دور، مغلوب هوش مصنوعی شوند.
پس دور از باور نیست که حوزه ترجمه -که اکنون هم با ابزار‌های فناوری گره خورده است- روزی کاملا از دست انسان خارج شود؛ اما پرسش اینجاست که چه باید کرد؟ یکی از راه‌ها این است که مترجم فقط به داشتن یک مهارت ساده بسنده نکند و مجموعه‌ای از توانایی‌ها را در خود پرورش دهد.
مترجم خوب باید مخاطبش را بشناسد، نگاه نقادانه داشته باشد، فرهنگ شناس و زبان شناس باشد، ادبیات بداند، ویرایش کند، رسانه را بلد باشد و حتی دنبال دانستن چند زبان باشد و از همه مهم تر، خلاق باشد و انسان شناس؛ یعنی گونه خودش را بشناسد. از میدان به درکردن کسی که چندبعدی است و حتی به تنهایی می‌تواند از پس صفرتاصد تولد یک کتاب برآید، بسیار سخت‌تر از مترجمی است که صرفا زبان می‌داند و در زنجیره‌ای طویل، فقط حکم یک حلقه را دارد.
این مترجم درباره ضرورت‌های حفظ روح اثر در ترجمه‌ها و کارکرد‌های هوش مصنوعی و میزان موفقیت آن در این حوزه، گفت: تصور می‌شود هوش مصنوعی نتواند در این زمینه موفق باشد، اما پروژه‌ها و تحقیقاتی که انجام شده است، نتیجه دیگری را نشان می‌دهد. مثلا در حوزه موسیقی یا سرودن شعر، هوش مصنوعی توانسته است با ما رقابت کند و حتی گاهی انسان وارتر عمل کند! بنابراین شاید چندان نتوانیم با قطعیت روی این ضعف حساب کنیم، اما فعلا در زمینه ترجمه، هوش مصنوعی نیازمند بهترشدن و داده‌های قوی‌تر است و از نظر خلاقیت و حفظ روح و زبان ضمنی اثر به پای مترجم انسانی نمی‌رسد.
منبع: ایبنا