تغزلِ این نوروزِ رمضانی

آدمی است و عشقِ نو شوندگی. شاید دلیلِ بیشتر دوست داشتن صبح از غروب هم در همین نهفته باشد. در علاقه به آغاز، به نو شوندگی. هرچه مثل بای بسم ا... از آغاز حکایت کند، خواندنی و شنیدنی است. نوروز هم حکایتی از این دست را برای ما داستان می‌کند تا ما را، همه ما را هم راستا با داستانِ آغاز، از کهنه راه‌ها نجات دهد. عشق به نوروز هم به امید روز‌هایی است که مشق از این سرمشق بنویسند تا زندگی زیباتر رقم بخورد.

نوروز برای ما عزیزتر است از آن جهت که به عطرِ هوشیاری بخشِ رمضان هم طراوت و حلاوت یافته است. ما به یک نفس، دو آیه را تنفس می‌کنیم. هم آیات قرآن را و هم آیاتِ طبیعتِ یار را. طبیعتی که ترجمه تجسم یافته کتاب خداست. ا... اکبر که هرکس طبیعت را فهمید به راز آیات و بشارت‌های دوست، رسید و رمز بندگی چنان برایش گشوده شد که به مقام عظمای بندگی رسید. بندگان و فقط بندگان ربِ ودود ند که باباطاهر را زبان خویش کرده اند تا بسراید: 

به صحرا بنگرم صحرا ته وینم
به دریا بنگرم دریا ته وینم
به هرجا بنگرم کوه و در و دشت
نشانِ روی زیبای ته وینم

بندگان و فقط بندگان اند که خداوند چنان بر دلشان نشسته است که جز او نمی‌بینند و جز او نمی‌شنوند. چشمه، چشمشان را به روی یار بیدار می‌کند و گُل، شرحِ جمال دوست می‌کند برایشان. صحرا، ساحتِ معرفت است و دریا، دایره دل پسندی. کوه و در و دشت هم آینه جمال و جلال اویند. کسانی که در این آینه نگاه می‌کنند و دوست می‌بینند به صفات حضرت متصف می‌شوند و همه چیز را در دایره نگاه و شعاع انوار او می‌بینند.

چنین است که مهربانی در آن‌ها مدام در افزایش است. نگاهشان چنان پر امید و گیراست که می‌توان به گرمای دستانشان از انتهای زمستان به صبح نوروز رسید. مردمان خداجو و خدایاب، مردمان را یار و غم خوارند.

پیش پای نوروز می‌کوشند به سنتِ امام رمضان علی (ع)، پدری را در حق یتیمان و برادری را در حق نیازمندان تمام کنند. قطعا مسئولان هم برای قرار گرفتن در تعریف علوی، کوشش خود را باید چنان سامان دهند که زندگی مردم از بی سر و سامانی نجات پیدا کند.

آن‌ها به آموختن از امام علی (ع) اولاترند که بکوشند هم به عنوان کارگزاران حکومت، حکمت در کار کنند تا سال نو بهتر از امسال باشد و هم به عنوان مومنان شهروند نظام، نظمی در کار کنند که بی نظمی از جامعه رخت بربندد.

این گونه می‌شود با جریان امید در کشور تکلیف خود را برای بهتر شدن حال مردم به انجام برسانند. آدمی است و نوروز. نوشدن، حال آدم را خوب می‌کند به ویژه وقتی خود از گذر رمضان گذشته باشد.