شهرآرانیوز؛ برق یک انرژی پاک است، اما عوامل تولید آن لزوماً این‌طور نیستند؛ به‌عبارت دیگر، برق، خودش، خوب است، ولی دور‌وبری‌هایش نه. گاهی، از سوخت‌های فسیلی برای تولید برق استفاده می‌کنند. (حالا چرا و چطورش مهم نیست.) این است که مجموعهٔ صنعت برق، خودش، اسباب گرمایش زمین و تغییر اقلیم شده است. در نتیجه، روشن است که صرفه‌جویی در مصرف این انرژی ــ علاوه بر فوایدی مثل کاستن از مصائب مالی، و همین‌طور از آلودگی نوری که ما را از دیدن آسمان پرستاره محروم کرده است ــ به حال طبیعت هم مفید خواهد بود.
آمارها ــ که البته نمی‌دانیم تا چه اندازه با واقعیت منطبق‌اند ــ می‌گویند در ایران ما حدود یک‌سوم از برق تولیدی را مشترکان خانگی استفاده می‌کنند؛ یعنی سهم صنعت و کشاورزی ــ و میوه‌فروش‌ها ــ تقریباً ۶۶.۶۶٪ است. شاید بتوانیم در این اعداد و ارقام چون‌وچرا بیاوریم و تشکیک کنیم، اما ابداً نمی‌توانیم سهم خودمان را ناچیز و بی‌مقدار بشماریم. بنابراین، میزان مصرف ما ــ کم یا زیاد ــ در حال زمین و زمان مؤثر است و ما می‌توانیم، حتی با خاموش‌کردن یک لامپ، در این راه تاریک شمعی روشن کنیم.
صرفه‌جویی در مصرف برق محتاج هیچ استخاره‌ای نیست و در هر حال خیر است؛ با این حال، برای تأکید، یک «ساعت زمین» مقرر فرموده‌اند که طی آن یک ساعتی انرژی الکتریکی را بی‌خیال شویم و به حال خودش بگذاریم. مطابق حساب‌وکتاب اهل فن ــ بدون اینکه به جزئیات بپردازیم ــ امسال ساعت زمین ۲۰:۳۰ تا ۲۱:۳۰ چهارم فروردین است. بد نیست ــ بدون اینکه به صنعت و کشاورزی و میوه‌فروشی‌ها گیر بدهیم ــ این یک ساعت را، ولو با کشیدن دوشاخ شارژر از پریز، صرف توجه به زمین کنیم. اگر قید دیدن هزاربارهٔ «پایتخت» را زدیم که چه بهتر!