به گزارش شهرآرانیوز؛ پوریا تابان، روزنامه‌نگار، در صفحه شخصی خود این‌طور نوشت:
رضا داوودنژاد دوازدهمین پرنده کتابم
وقتی از پاییز ١٣٨۴ تا پاییز ١٣٩۴ دقیقا ١٠ سال از جوانی ام را صرف ایده پردازی، نوشتن و گردآوری کتاب سنگ قبر کردم خوب می‌دانستم روزی همه‌ی ما خواهیم رفت و نگاهمان به مرگ دقیقا خواهد شد: مانیفستی برای زندگی.
۱۵۶ هنرمند را انتخاب کردم
صفحه‌ها جان گرفت و کتابم متولد شد
کتاب ٢٣ آبان ١٣٩۴ رونمایی شد
از آن روز تا امروز ١٢ عزیزی که داخل کتاب حضور داشتند پرکشیده اند
مابقی هم پر خواهند کشید.
تا زمانی که من زنده باشم هر که رفت و پرواز کرد، صفحه اش را منتشر می‌کنم.
سیزده فروردین ١۴٠٣ نوبت نفر دوازدهم بود که عین خود من یک اردیبهشتی محسوب می‌شود.
رضا داوودنژاد عزیز و خوش قلب.
چه زیبا رضا یک دهه قبل در کتابم از مرگ حرف زده است:
روی سنگ قبرم می‌نویسم: سلام علیکم
راستش چه با معنا؛ و این اسامی دوازده نفری که از داخل کتابم پر کشیده اند
کتابی که فقط چاپ اول داشت و دوم
و دیگر هم موجود نیست
١) محمدعلی اینانلو ١٢ دی ١٣٩۴،
٢) استاد داود رشیدی ۵ شهریور ١٣٩۵،
٣) حسن جوهرچی ١۵ بهمن ١٣٩۵،
۴) سعید کنگرانی ٢٣ شهریور ١٣٩٧،
۵) استاد جمشید مشایخی ١٣ فروردین ١٣٩٨،
۶) سیروس گرجستانی ١٢ تیر ١٣٩٩،
٧) ماهچهره خلیلی ١٧ مرداد ١٣٩٩،
٨) فتحعلی اویسی ١٣ مهر ١۴٠٠،
٩) زهره فکورصبور ١٠ اسفند ١۴٠٠،
١٠) کیومرث پوراحمد ١۶ فروردین ١۴٠٢،
١١) استاد اکبر گلپایگانی ١٣ آبان ١۴٠٢،
١٢) رضا داودنژاد ١٣ فروردین ١۴٠٣
و چه تأمل برانگیز که رضا داوودنژاد عزیز ١٣ فروردینی پرکشید که استاد جمشید مشایخی بار سفر بسته بودند.