در صف ماندن‌های طولانی و ازبین رفتن زمان به عنوان یکی از مهم‌ترین سرمایه‌های دنیای امروز در کنار سایر محدودیت‌هایی که زندگی به شیوه سنتی در جهان امروز ایجاد می‌کند؛ لزوم الکترونیکی شدن تمامی جوانب زندگی شهرنشینی را بیشتر از پیش کرده است.
شهروندان امروزی برای گریز از اتلاف زمان و انرژی نیازمند بستری هستند تا هزینه‌های ناشی از انجام امور به سبک سنتی را کاهش دهد. در واقع شهر الکترونیک و شهروندانی که بتوانند با بهره گیری از شرایط فراهم شده مسیر توسعه و کاهش مشکلات شهری را فراهم کنند، برای دنیای امروز یک ضرورت به نظر می‌رسد.
شکل گیری بستر ارائه خدمات از مسیر فناوری در شهرداری‌ها به دلیل کثرت خدماتی که ارائه می‌دهند قابل توجه‌تر و الزامی‌تر هستند. شهرداری‌ها میبایست تحت تاثیر افزایش جمعیت و مسائل و مشکلات روزافزون شهری برنامه‌ای هوشمندانه جهت مدیریت بهینه شهر ایجاد کنند.
اتخاذ چنین تصمیمات و برنامه ریزی در جهت بهره گیری از فناوری برای تهیه کلیه احتیاجات شهروندان در کنار پیگیری اهداف توسعه پایدار به مفهوم "شهرداری الکترونیک" خواهد انجامید. مفهومی که خواهد توانست ارائه خدمات شهری را در کمترین زمان و بیشترین کیفیت ممکن فراهم نماید.
شهرداری الکترونیک خواهد توانست علاوه بر کاهش زمان دریافت خدمات برای شهروندان، اراده خدمات را بدون محدودیت زمانی و ۲۴ ساعته کرده از تردد‌های مازاد درون شهری بکاهد. در کنار ارائه این مدل از خدمات بسیاری ازمشکلات نیز به صورت خودکار کاهش خواهد یافت که از آن جمله کاهش مشکلات زیست محیطی است.
چگونگی این مساله در حل مساله رفت و آمد مازاد شهری نهفته است که حل آن به رفع معضل ترافیک شهری نیز خواهد انجامید. در شهر‌های الکترونیک شهروندان نیازی به خارج شدن از خانه هایشان برای انجام اموری، چون پرداخت قبوض یا حتی خرید کالا ندارند و وجود یک یارانه شخصی می‌تواند تمامی امور را مرتفع کند.
الکترونیکی کردن شهر‌ها و خدمات شهری همچنین با چالش‌هایی مواجه خواهد بود که عمده‌ترین آن وجود تکنولوژی لازم برای اجرای آن است. برای این مهم شهر‌ها نیازمند سیستم‌های اطلاعاتی نوین، تجهیزات سخت افزاری و نرم افزاری و رفع نیاز‌های زیر ساختی هستند که منابع مالی مناسبی را می‌طلبد.
از سوی دیگر مسائل اجتماعی و فرهنگی مانع دیگری است که طی آن برخی از شهروندان به دلایل مختلفی در مقابل استفاده از تکونولوژی مقاومت‌هایی نشان دهند. موضوعات حقوقی و برخی قوانین نیز در حوزه محرمانگی داده‌ها و حقوق شهروندان می‌تواند مانعی بر اجرای کامل شهر الکترونیک باشد؛ بنابراین در گام نخست باید نیاز‌ها و موانع وجود برای پیاده سازی شهرداری الکترونیک شناسایی و بررسی و بر اساس این تحلیل، استراتژی لازم شامل تعیین اهداف و تخصیص منابع انجام شود. تامین و توسعه منابع انسانی و سیستم‌های فناوری اطلاعات نیز از دیگر گام‌های مورد نیاز است.
اجرای برنامه‌های آموزشی برای شهروندان و جلب اعتماد آنها به عنوان بخش مهمی از شهر‌های الکترونیک می‌تواند استقرار تکنولوژی را تسریع بخشد. نهایتا استقرار شهرداری‌های الکترونیک خواهد توانست سطح رضایت عمومی را نیز افزایش داده و امکان نیل به توسعه پایدار شهر‌ها را فراهم آورد.