گروه ورزش| شهرآرانیوز، چهارم تیر سال ۱۳۹۳ همه آنهایی که دلشان به فوتبال و مستطیل سبز گره خورده بود، چشمانشان را به تلویزیون دوخته بودند تا ببینند طلسم صعود ایران به راحل حذفی رقابت‌های جام جهانی شکسته می‌شود یا نه؟ در بازی اول مرحله گروهی جام جهانی ۲۰۱۴ با نیجریه بدون گل مساوی کردیم و در جدال دوم با یک گل مغلوب آرژانتین شدیم، اما آنقدر خوب بازی کرده بودیم که بسیاری از علاقمندان به فوتبال در رویایشان شنل صعود برای تیم ملی دوخته بودند و فکر می‌کردیم چهارم تیر سال ۱۳۹۳ با شکست دادن بوسنی تحت عنوان تیم دوم راهی مرحله یک هشتم نهایی خواهیم شد.
دقیقاً همین جو موجب شد تا کارلوس کیروش سرمربی آن زمان تیم ملی که به اتخاذ تدابیر تاکتیکی دفاعی و موفقیت در آنها شهره آفاق بود، یکی از بزرگترین ریسک‌های ورزشی خود طی دوران هدایت تیم ملی ایران را بر عهده بگیرد و ما را با سبک تهاجمی روانه میدان کند. سبکی که متاسفانه نتوانستیم آن را خوب پیاده کنیم و بچه‌ها پایین‌تر از حد انتظارشان ظاهر شدند. بازی را ۳ بر یک باختیم و رضا قوچان نژاد مهاجم مشهدی تیم ملی تک گل ایران و البته تنها گل ما در جام جهانی ۲۰۱۴ را به ثمر رساند.
گلی که در هیاهوی پیروزی اروپایی‌ها گم شد و بدون شک خود قوچان نژاد این روز‌ها در سالگرد آن گل بیشتر از اینکه بابت به ثمر رساندنش خوشحال باشد، به خاطر باخت تیم ملی مقابل بوسنی حسرت می‌خور