شهادت اباعبدا... الحسین (ع) آثاری در جهان گذاشته است. این آثار در سخنان پیامبر خدا (ص) و اهل‌بیت (ع) بیان شده است. یکی از این آثار، حرارت قلبی بی‌پایان در دل‌های اهل ایمان در سراسر کره زمین است. این حقیقت را پیامبر اکرم (ص) در زمان حیات خویش در مدینه، در کودکی حسین‌بن‌علی (علیهماالسلام) پیش‌بینی کرده بودند.
این بیان پیامبر خدا را امام جعفرصادق (ع) گزارش کرده‌اند. حدیث را محدث نوری از مجموعه شهید از کتاب «الانوار» ابی‌علی‌محمد بن‌همام با ذکر سند چنین نقل می‌کند: «ابن‌سنان گفته است امام جعفر صادق (ع) فرمود: پیامبر (ص) به حسین‌بن‌علی (علیهماالسلام) (که در ایام کودکی) به‌سمت ایشان می‌آمد، نگریست و سپس ایشان را در آغوش گرفت و فرمود: برای کشته شدن و شهادت حسین، حرارتی در قلب‌های مؤمنان است که هرگز سرد نخواهد شد. امام‌صادق (ع) بعد از نقل این جریان فرمود: پدرم فدای آن کشته‌شده هر اشک است.
از امام پرسیده شد:ای فرزند پیامبر خدا! معنای کشته اشک چیست؟ امام فرمود: هیچ مؤمنی حسین (ع) را یاد نمی‌کند مگر آنکه اشک می‌ریزد». (مستدرک‌الوسائل و مستنبط‌المسائل، محدث نوری، چاپ مؤسسه آل‌البیت (ع)، ج ۱۰، ص ۳۱۸).
براساس این حدیث به تصریح پیامبر خدا (ص)، برای شهادت امام‌حسین (ع) در دل‌های مؤمنان «حرارتی» سردنشدنی است. حرارت، متضاد برودت و سردی و به‌معنای دما و گرما و گرمی و حدت و شدت و شور و هیجان و تپش و فعالیت شدید و تندی و تیزی و شوق و غیرت و تعصب و زنده‌دلی و خون‌گرمی و تب‌وتاب است. حرارت اقسامی دارد و مهم‌ترین آنها حرارت پایدار و ابدی است. در این حدیث، از حرارت قلبی، بدون آنکه ذره‌ای از میزان آن کم شود و به سردی بگراید برای شهادت امام‌حسین (ع) در بین اهل ایمان یاد شده است. همه اهل ایمان در جهان در شهادت حسین‌بن‌علی (علیهماالسلام) حرارت قلبی دارند.
این حرارت در دل اهل ایمان هرگز سرد نمی‌شود و هرگز پایان نمی‌یابد. همه مؤمنان از عاشورای سال ۶۱ هجری‌قمری تا روز قیامت، حرارت قلبی حسینی را در سینه دارند و هیچ‌گاه این حرارت تمام نمی‌شود. این حرارت قلبی درونی معنوی، آثار محسوسی در زندگی فردی و اجتماعی اهل ایمان دارد.
درس گرفتن از حماسه حسینی و عبرت‌های عاشورا پایانی ندارد. برای همیشه و در همه‌جا امام‌حسین (ع) الگو و اسوه جهانی است. با حرارت قلبی حسینی همواره قلب اهل ایمان در راه امام‌حسین (ع) می‌تپد. این حرارت جاویدان، راهنمای فرد و جامعه اهل ایمان به‌سوی سبک زندگی حسینی است. تعصب و غیرت اهل ایمان در دفاع از مکتب الهی سیدالشهدا، از مظاهر همین حرارت قلبی است. سوگواری و عزاداری پیروان اهل‌بیت (ع) در طول سال به‌ویژه در محرم و صفر و تشکیل هیئت‌های مذهبی حسینی و برقراری مجالس و اطعام مردم و برپایی موکب‌ها، ریشه در همین حرارت قلبی دارد.
گریستن در مصیبت امام‌حسین (ع) از جلوه‌های زیبای همین حرارت قلبی است. این حرارت قلبی اشک بر دیدگان و گونه‌های اهل ایمان جاری می‌کند. امام‌صادق (ع) در این حدیث یک اثر بزرگ حرارت قلبی را بیان کرده‌اند و امام‌حسین (ع) را «قتیل کل عبره» نامیده‌اند. عبره به معنای اشک است و سیدالشهدا (ع) کشته اشک. محبت و حرارت قلبی برای شهادت امام‌حسین (ع)، اشک‌های اهل ایمان را در ذکر مصیبت امام جاری می‌سازد. محرم که می‌آید، آن حرارت قلبی در رفتار و گفتار اهل ایمان بیشتر نمایان می‌شود، پرچم‌های عزا و محافل اشک برپا می‌شود و اهل ایمان لباس مشکی بر تن می‌کنند.