به گزارش شهرآرانیوز؛ آسیب پذیرترین افراد در برابر موج گرما شامل افراد مسن، افرادی با درآمد پایین‌تر که توانایی خرید تهویه مطبوع را ندارند و ساکنان بخش‌هایی از شهر با فضای سبز کمتر هستند. مناطق ساخته شده به دلیل تمرکز ساختمان‌ها و آسفالت که گرما را در طول روز جذب می‌کنند، گرمتر از حومه اطراف هستند و کاهش این «اثر جزیره گرمایی شهری» باید بخشی از برنامه‌های سازگاری آب و هوای شهرها و شهرک‌ها باشد. چندین راهکار برای کاهش اثرات گرمای فزاینده وجود دارد.
کاهش درختان به این منظور باید سال‌ها پیش از این صورت می‌گرفت، اما اکنون نیز دیر نیست. درختان سایه ایجاد کرده و از طریق تعرق نیز هوا را خنک می‌کنند. ساختمانی که در سایه درختان قرار دارد، هزینه‌های تهویه مطبوع کمتری دارد که باعث کاهش گرمای مستقیم و انتشار کربن می‌شود. درختان بهترین نقطه برای شروع خنک کردن شهر هستند.
معماری سنتی در کشور‌های گرم اغلب از طاق‌ها، ستون‌ها، آلاچیق‌ها و سایبان‌ها استفاده می‌کرده است و گمان می‌شود که با شرایط ایجاد شده شاهد اضافه شدن بیشتر این موارد باشیم. سایه‌های چوبی یا پارچه‌های آویزان شده در سرتاسر بازار‌های مراکش، یا سایبان ساخته شده در بالای یک خیابان کامل در داروین استرالیا یا بنا‌های موجود در شهرهای ایران مانند یزد از جمله این موارد هستند.
زمانی که شیکاگو در سال ۱۹۹۵ با یک موج گرما جدی مواجه شد، یک سری اقدامات برا کاهش عوارض این پدیده صورت گرفت. یکی ار این برنامه‌ها افزودن بام‌های سبز بود. بام‌های سبز ساختمان‌ها را از گرما عایق می‌کنند و همچنین از طریق تبخیر و تعرق دمای هوا را کاهش می‌دهند. با بررسی پروژه‌ها به صورت محلی، این نوع زیرساخت سبز هزینه‌های بالایی دارد، بنابراین میبایست مقامات محلی پیشگام باشند، تخصص محلی ایجاد کنند و هزینه‌ها را کاهش دهند. سنگاپور در زمینه دیوار‌های سبز پیشرو است و ساختمان‌های سرسبز بسیار زیبایی دارد.
رنگ‌های تیره‌تر گرمای بیشتری را جذب می‌کنند، بنابراین افزایش بازتاب ساختمان‌ها می‌تواند گرما را کاهش دهد. به همین دلیل است که در کشور‌های گرمسیری خودرو‌های سفید رنگ و در یونان ساختمان‌های سفید رنگ وجود دارد.
خیابان‌ها و پیاده‌رو‌های خنک‌تر با الهام از سقف‌های سفید، برخی از شهرداری‌ها با رنگ‌آمیزی کل خیابان‌ها به روشی مشابه اقدام کرده اند. مطالعات نشان می‌دهد که چنین اقدامی می‌تواند تفاوت قابل توجهی در گرمایش کلی ایجاد کند، بنابراین شاید بهترین گزینه برای پارکینگ‌ها یا خیابان‌هایی باشد، که ترافیک بالایی ندارند. یک روش دیگر که در مرحله آزمایش قرار دارد، روش اسپری روی است. بیل دانستر معمار محیط زیست، ذخیره آب باران در پیاده رو‌ها را به عنوان راهی برای خنک کردن شهر پیشنهاد می‌کند.
آب‌نما‌ها می‌توانند به خنک کردن شهر کمک کنند. کانال‌ها و حوض‌ها اثر محدودی دارند، اما حرکت آب باعث ایجاد اسپری می‌شود و قدرت خنک‌کنندگی بیشتری دارد در برخی از ساختمان‌های سنتی یک فواره را در مرکز یک حیاط سایه‌دار قرار میداده اند و از همین روش برای کاهش دمای خانه بهره می‌گرفته اند. همین منطق را می‌توان به روش‌های دیگری نیز به کار برد، مانند ایستگاه‌های اتوبوس مه‌پاشی در چین. وین به عنوان بخشی از برنامه کول اشتراسه، خیابان‌های سرتاسر شهر را با طاق‌هایی مجهز کرده است.