به گزارش شهرآرانیوز، مجموعه‌شعر «فرفره کولی»، اثر جدید مهدی حاتمی، شاعر و منتقد ادبی، را انتشارات مروارید ۱۸ تیر ۱۴۰۳ در قطع رقعی منتشر کرده است. این شاعر چنارانی با حضور در جلسات شعر چناران و دانشگاه اردکان یزد به سرودن شعر علاقه‌مند شد. او در ابتدا در قالب کلاسیک شعر می‌سرود، اما در ادامه به شعر سپید روی آورد. در ادامه درباره مجموعه شعر «فرفره کولی» گفت‌وگویی با حاتمی داشتیم که در ادامه با هم می‌خوانیم.
مهدی حاتمی با اشاره به روند چاپ مجموعه‌شعر «فرفره کولی» توضیح می‌دهد: انتشارات مروارید درمقایسه‌با سایر انتشارات در وضعیت بهتری قرار دارد و همه مواردی که برای چاپ یک کتاب لازم است، بر‌اساس قوانین طرح‌شده از سوی انتشارات انجام می‌شود. تنها مشکلی که من برای چاپ کتابم با آن برخورد کردم این بود که انتشارات مروارید در سال فقط ده کتاب شعر گزینش‌شده را منتشر می‌کند. مجموعه‌شعر «فرفره کولی» قرار بود در آذر سال ۱۴۰۲ چاپ شود، اما به دلیل وسواسی که من برای انتخاب شعر‌ها به خرج دادم، چاپ آن به تیر امسال رسید.
وی درباره رویکرد‌های موجود در این کتاب ادامه می‌گوید: در این مجموعه شعر، دو رویکرد وجود دارد. اولین رویکردی که می‌توانم به آن اشاره کنم اینکه «فرفره کولی» ادامه دهنده مسیر مجموعه شعر اول من است که در آن از ابزار‌های شعر کلاسیک استفاده کردم.
شاعر کتاب «درختی که حرف نمی‌زد» ادامه می‌دهد: شعر یک بیان برتر است و من فکر می‌کنم در شعر می‌توان با استفاده از ایجاز و جهان‌بینی خود را به صورت شاعرانه به مخاطب ارائه دهیم. بخش دوم کتاب «فرفره کولی» به شعر‌های کوتاه مربوط می‌شود که معمولا هر شعری اجرایی مختص به خودش را دارد. در این بخش شاعر در لحظه آنی قرار می‌گیرد و آن موقعیت را به زبان شاعرانه بیان می‌کند. به تمامی شعر‌هایی که سروده‌ام تعلق خاطر دارم.
حاتمی با اشاره به طولانی شدن چاپ کتاب دومش می‌گوید: شاعر یا نویسنده نمی‌تواند مانند یک ربات به صورت مدام اثری تولید کند. من عینا زندگی را زندگی می‌کنم و سعی می‌کنم در تمامی لحظات خودم باشم و از چیزی به سادگی عبور نمی‌کنم. به صورت مداوم به مواردی که گفتم درگیر هستم و می‌گذارم خودش اتفاق بیفتد و شعر به سراغ من بیاید. نام کتاب اول من «درختی که حرف نمی‌زد» است که سال ۱۳۹۶ نشر «مولف» آن را چاپ کرد. این کتاب برنده جایزه سال خبرنگاران شد.
وی در خصوص دغدغه شاعران درباره وضعیت موجود ادامه می‌دهد: معمولا در دنیای هنر و ادبیات، فقط افراد خاصی هستند که به صورت حرفه‌ای می‌توانند هنر را دنبال کنند. دغدغه اصلی من این است که چرا من نمی‌توانم کار ادبیات انجام دهم؟ چرا برای من موقعیتی فراهم نمی‌شود تا زندگی‌ام را وقف ادبیات کنم؟ من عاشقانه این کار را دوست دارم، اما در شرایط کنونی با شعر سپید نمی‌شود کسب درآمد کرد. شاید یک دلیلش این باشد که کسی شعر نمی‌خواند این درحالی است که سیاست‌های حکومتی نقش زیادی در این زمینه دارند و گاه شرایط را بسیار سخت می‌کنند.