گروه ورزش|شهرآرانیوز، جواد نکونام، سرمربی استقلال تا ۱۰ دقیقه مانده به سوت پایان لیگ بیست و سوم صاحب جام قهرمانی بود و اگر آن گل عجیب و غریب گولیسانی در بازی پایانی سرخ‌ها در ورزشگاه آزادی مقابل مس رفسنجان به ثمر نمی‌رسید، قطعا استقلال به واسطه برتری مطلق مقابل پیکان به جام قهرمانی دست می‌یافت.
درواقع اگر بخواهیم ملاک اعضای کمیته فنی انتخاب برترین‌های فوتبال ایران در لیگ بیست و سوم را مورد سنجش قراردهیم به همین ۱۰ دقیقه حیاتی برمی‌خوریم و به احتمال فراوان آنچه سبب شده درنهایت نام اوسمار به عنوان سرمربی برتری فصل بیست و چهارم لیگ برتر برگزیده شود، همین دقیقه پایانی لیگ است که تیم او موفق شد دروازه مس رفسنجان را با یک گل کاملا مشکوک به آفساید باز کند و صاحب جام قهرمانی لیگ برتر شود.
با این حال حتی اگر قهرمانی سرخ‌ها را نیز دلیل انتخاب اوسمار بدانیم با یک ابهام بزرگ در این انتخاب مواجه خواهیم شد. سوال و یا ابهام این است که اساسا چرا یک سرمربی با ۱۵ بازی موردارزیابی قرار می‌گیرد و چرا ملاک انتخاب قهرمانی است؟
آیا میانگین امتیازی که جواد نکونام به دست آورده یا بازی‌های بیشتری که در بوته آزمون و آزمایش قرار گرفته نباید مورد توجه قرار بگیرد؟ در اینکه اوسمار کار بزرگی در پرسپولیس انجام داد و در اولین فصل حضورش در این باشگاه به عنوان سرمربی موفق شد مسیری که یحیی گل محمدی تا نیم فصل پیموده بود را تکمیل کرده و این باشگاه را صاحب قهرمانی کند، اما پرواضح است که اگر آن اشتباه عجیب بازی پایانی از سوی داوران بازی پرسپولیس و مس رفسنجان سرنمی‌زد، اوسمار هرگز صاحب جام قهرمانی لیگ برتر نمی‌شد و نکونام این جام را به دست می‌آورد.
به هر حال انتخابی که شده شاید به نحوی مساوات را در مراسم برترین‌های فصل بیست و سوم لیگ برتر برقرار کند، اما پرواضح است که با وجود قهرمانی پرسپولیس با اوسمار و به سبب آنکه این مربی فقط نیم فصل سکان هدایت تیمش را به عنوان سرمربی برعهده داشت، هرگز نمی‌توان قیاس او را با نکونام که ۳۰ هفته متوالی روی نیمکت استقلال بود را عادلانه دانست.
آنچه مهم است اینکه برگزار کنندگان به سبب حضور حسینی و رضاییان از استقلال به نوعی در تلاش بودند دو عنوان را به پرسپولیس اهداء کنند تا مساوات رعایت شود.