حسین برادران فر - سیدمهدی کریمی متولد سال1332 و زاده مشهد است. او یکی از اولین مهندسان جهاد سازندگی خراسان بوده و در طول 30سال خدمت، یک دهه را به‌عنوان مدیر آبرسانی روستایی استان خراسان بزرگ انجام وظیفه کرده است و در این مدت با مدیریت برجسته، عملیات انتقال آب به دورافتاده‌ترین روستاهای خراسان را انجام داده است. وی همچنین اجرای پروژه آبرسانی به روستاهای 4شهر استان خوزستان را در زیر باران گلوله و تیر دشمن بعثی در کارنامه کاری و جهادی خود دارد. گپ و گفتی داریم با قدیمی محله جاهدشهر که در ادامه
خواهید خواند.
اعتقاد‌نداشتن به خودی‌ها
سیدمهدی کریمی هم‌زمان با پیروزی انقلاب با گرفتن مدرک مهندسی از دانشگاه صنعتی اصفهان به نهاد تازه پاگرفته جهاد سازندگی پیوسته و به آرزوی دیرینه خود، یعنی خدمت به محرومان می‌رسد.
دانشجوی برجسته دانشگاه فنی اصفهان با اشاره این موضوع که در دوران پیش از انقلاب ایران، حکومت پهلوی خیلی به مهندسان، متخصصان و صنعتگران ایرانی اعتقادی نداشت، می‌گوید: در گذشته به‌ویژه بعد از شهریور1332 و تسلط تدریجی آمریکایی‌ها بر صنعت ایران، کشورمان بیش از بیش وابسته به مدیران و صنعتگران آمریکایی شد و کار به جایی رسید که مسئولان رده‌بالای مملکتی نیز به این اعتقاد رسیده بودند که اگر آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها نباشند، ایرانی‌ها حتی نمی‌توانند یک آفتابه پلاستیکی بسازند. من که در آن سال‌ها دانشجوی دانشگاه صنعتی اصفهان بودم، با تمام وجود این توهین و حقارت را مشاهده و درک کردم، به‌عنوان یک دانشجوی ایرانی درک این موضوع برایم خیلی سخت بود و یکی از بزرگ‌ترین آرزوهایم این بود که بتوانم این تحقیر و اهانت را به‌نحوی پاسخ بدهم. با پیروزی انقلاب اسلامی این آرزوی محال تحقق پیدا کرد و بعد از پیروزی انقلاب با وجودی که در یک شرکت تأسیساتی سیستم‌های سرمایشی و گرمایشی شوفاژخانه فعالیت داشتم و از کار و سمت خود در این شرکت راضی بودم. با تحقیقی که درباره جهاد سازندگی و اهداف متعالی آن داشتم، در همان روزهای نخستین تأسیس این نهاد به جهاد سازندگی پیوستم و به‌دلیل آشنایی با تأسیسات و سیستم‌های لوله‌کشی از همان ابتدا در بخش آبرسانی (آب‌شرب روستایی) مشغول به کار شدم.
آبرسانی 78درصدی روستاهای خراسان
سیدمهدی‌کریمی در اوایل پیوستن به جهاد سازندگی در بازدیدهای کاری خود از مناطق محروم روستایی شاهد وضعیت تأسف‌انگیز بهداشت و آب آشامیدنی در روستاهای مختلف استان خراسان است.
او در توضیح این مطلب می‌گوید: در نخستین روزهای پیوستن به جهاد به‌عنوان یکی از مهندسان در بخش آبرسانی روستایی مشغول به کار شدم. در اولین اقدام به همراه تیمی چند نفره در یک تحقیق میدانی و حضوری به تعدادی از روستاهای مرزی تایباد، سرخس، درگز و دیگر روستاهای محروم استان سرکشی کردیم، بیش از 90درصد این روستاها از داشتن آب‌آشامیدنی تمیز و بهداشتی محروم بودند. در بیشتر روستاها به‌دلیل نبود آب سالم و بهداشتی، روستاییان گرفتار امراض چشمی و بیماری‌های کچلی و زخم‌های بدنی متعدد بودند که به دلیل نبود دکتر و پزشک متخصص این امراض باعث کوری و حتی مرگ افراد بسیاری شده بود. در یکی از روستاهای مرزی سرخس، آب‌آشامیدنی مردم از گودال آب گل‌آلود و کثیف آب باران بود. این آب کثیف را حتی حیوانات هم از آن نمی‌خوردند. خوشبختانه با کار جهادی و شبانه‌روزی‌ای که با بچه‌های جهادگر انجام دادیم، توانستیم در طول چند سال، بیش از 78درصد روستاهای محروم و بدون آب‌شرب روستایی خراسان بزرگ را آبرسانی کنیم.
آبرسانی به روستاهای جنگ‌زده
یکی از افتخارات و کارهای ویژه در دوران مدیریت 10ساله سیدمهدی کریمی در بخش آبرسانی روستایی، اجرای طرح آبرسانی به روستاهای جنگ‌زده خوزستان در زمان جنگ است.
او می‌گوید: فعالیت و عملکرد برادران جهادگر در بخش آبرسانی روستایی خراسان به اندازه‌ای فوق‌العاده و سریع انجام شد که وصف حال آن تا پایتخت هم رفت و بچه‌های ما تشویق شدند. مدتی بعد مأموریت بازسازی طرح جامع آبرسانی روستایی دشت آزادگان در استان خوزستان برعهده جهاد کشاورزی خراسان قرار گرفت. دشت آزادگان شهرهای هویزه، حمیدیه، بستان و سوسنگرد را دربرمی‌گرفت. این شهرها در خط مقدم منطقه جنگی قرار داشتند و با وجودی که آزادشده و در دست نیروهای ایران بود، تا پایان جنگ مورد حمله هواپیماها و گلوله‌های جنگی دشمن بعثی قرار می‌گرفتند. کار در چنین شرایطی بسیار سخت و خطرناک بود، باوجوداین جهادگران خراسان با توکل به خدا در زیر باران توپ و گلوله پروژه بهسازی و آبرسانی جامع روستاهای دشت آزادگان را در مدت 4سال (در بین سال‌های 1362تا 1366) به‌نحو بسیار مطلوب و با استانداردهای آن‌زمان انجام دادند. البته در این مدت تعدادی از جهادگران در جریان بمباران نیروهای بعثی نیز به شهادت رسیدند که یادشان گرامی باد. در پایان هم باید بگویم اگر امروز می‌خواهیم کشوری پیشرفته و موفق داشته باشیم باید فقط کار کنیم، آن هم کار جهادی چون حرف زدن هیچ فایده‌ای ندارد.