در واقع، برگزارکنندگان این همایش بی‌نظیر تک‌تک دل‌دادگان مکتب‌عاشورا هستند، مؤمنانی که اشتیاق دیدار آنان را وادار کرده است به ندای «هل من ناصر» امام‌زمانشان پاسخ دهند. این حرارت و اشتیاق زن و مرد، پیر و جوان، کودک و بزرگ‌سال و ایرانی و عراقی و غیرآن نمی‌شناسد. فقط کافی است روح آزادی‌خواهی و بزرگ‌منشی داشته باشی تا همراه این موج دادخواهی شاهد زیباترین و عالی‌ترین جلوه‌های انسانیت و ایمان و ازخودگذشتگی باشی.
پیاده‌روی اربعین یک نمایشگاه زنده و واقعی است که شرکت‌کنندگان در آن با یک هدف مشترک و متعالی در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند. این هدف مشترک، یعنی حسین (ع)، آنها را به خلق زیباترین صحنه‌های ایثار، صبر، تعامل، تواضع، هم‌گرایی، همدلی و عشق وادار می‌کند.
شاید به‌جرئت بتوان گفت شرکت‌کنندگان در این همایش جلوه‌های کوتاهی از اخلاق کریمانه مردم در دولت منجی را به نمایش می‌گذارند و در حقیقت، آمادگی و توان خود را برای یاری امام زمان (عج) اعلام می‌کنند.
آنان که تجربه این پیاده‌روی را دارند اعتراف می‌کنند در این سفر سخت، لذت‌های معنوی شیرینی را چشیده‌اند. در واقع، تماشای آن همه بصیرت، بزرگ‌منشی، تواضع، مهمان‌نوازی، تحمل، مدارا و همدلی باعث رشد شخصیت افراد و تغییر نگرش آنان به زندگی می‌شود. این پیاده‌روی به زائران حسین (ع) و یاوران مهدی (عج) فرصت تفکر و خودسازی می‌دهد و توان آنان را برای رؤیارویی با مشکلات بالا می‌برد.
کودکان و نوجوانان در این پیاده‌روی هویت دینی خود را بازمی‌یابند و با تجربه احساسات عمیق روحانی به شکوفایی معنوی می‌رسند.
چه هوشمندند مادرانی که برای بی‌اثر کردن هجمه شدید و بی‌امان فرهنگی بر فرزندان خود، این فرصت عالی را انتخاب می‌کنند.
آنان با شرکت در این همایش، به‌راحتی عصاره و خلاصه دین را که همان تولی و تبری است، جرعه‌جرعه در کام فرزندانشان می‌چکانند و آنان را برای نقش‌آفرینی در تمدن نوین اسلامی آماده می‌کنند.
هم‌چنین در بعد جهانی، حضور افراد مختلف با فرهنگ‌های متفاوت و از ملیت‌های گوناگون هم‌گرایی و وحدت مؤمنان در سراسر جهان را به دنبال دارد و اعتماد اجتماعی را بین آنان افزایش می‌دهد. در نتیجه، تفاوت زبان، رنگ و ملیت عملا بی‌اعتبار می‌شود و تفکر مؤمنان به صورت یک شبکه بزرگ جهانی درمی‌آید، چیزی که امروز برای ظهور به آن نیاز داریم.