روز شورا را هیچ‌گاه موسم تقدیر و ستایش ندیده و نمی‌بینم. فرارسیدن این‌روز برای من، روز حساب‌رسی فردی و فکرکردن به راه‌هایی است که رفته یا نرفته‌ام. تصمیماتی که گرفته یا نگرفته‌ام. سکوت و پاسخ‌هایی که بجا و نابجا بوده است و غرق می‌شوم در آینده‌ای که این کاستی‌ها را در اولین فرصت‌هایش جبران کنم.
باری، روز شورا نه روز من که روز مردم است. روز آنانی که درصفوف رای ایستادند و در برگه‌ها نشاط و توسعه را با هزار امید نوشتند و به صندوق آرزوهای خود واریز کردند.
روز آنان است و فرارسیدن این روز را به آنان تبریک می‌گویم. روزی که حق بزرگ انتخاب مسیر مدیریت شهر از دل قانون اساسی مترقی ایران به آنان اعطا شد و صاحبان اصلی کرسی‌های مدیریت شهر شدند.
امروز با شما سخن می‌گویم. شما مردم که رنج را محجوب و آبرومندانه شکیبایی می‌کنید. دندان بر جگر دردها می‌گذارید و شکایت را به زیباترین و متمدنانه‌ترین شکل بروز می‌دهید. شما که در تمام سختی‌ها و چالش‌ها نقطه اتکا و امید ما بوده‌اید و نگاه پرمهر و سپاس‌گزاری‌های خالص و گرم‌تان، مدام شرمسارمان می‌کند.
با شما سخن می‌گویم. با شمایی که تمام شور و انگیزه خدمت مایید و با تمام وجود تلاش می‌کنیم تا روز وداع با کرسی‌های امروز مدیون‌تان نباشیم. اگرچه بازهم بابت تمام نارسایی‌هایی که هست و خواهد بود شرمساریم.
و امروز می‌خواهم از شما بابت همه این نارسایی‌ها عذرخواهی کنم و چه لذتی دارد تواضع دربرابر شما صاحبان محجوب و شریف شهر. شما که مسئولانه در تلاشید مبادا شهرمان روزهای روشن‌اش را به فراموشی بسپارد و فانوس امید و مهرورزی در کوچه‌های افسردگی گم شود. شما شایسته بهترین‌ها هستید، چرا که شکیباترین ملت جهانید و تاریخ بارها آن را به‌صراحت گواهی داده است.
امروز و در آستانه سومین سالروز شوراها در دوره مدیریت شورای پنجم با شما برای چندمین‌بار تجدید پیمان می‌کنم که هیچ‌گاه از حقوق‌تان نخواهم گذشت و زبانم را برای حقوق و منافع‌تان الکن نخواهم کرد و از خداوند و نایب مهربانش حضرت‌رضا (ع) در این ساعات پرمهر و شور رمضان می‌خواهم در این مسیر یاری‌گرمان باشد. شما نیز با دعای خیرتان.
روزتان مبارک