محسن زکریا
خبرنگار شهرآرا محله
به یک‌باره همه چیز به‌هم‌ریخت، یک ویروس دنیا را تحت‌تأثیر قرار داد، شرایط عادی را از جهان هستی گرفت و برای فعالیت‌ها و رفتار‌های مختلف شهروندی الگویی جدید را ترسیم کرد. کمتر کسی فکر می‌کرد روزی برسد که ورزش‌کردن در فضای عمومی یک خطر به حساب بیاید و کارشناسان افراد را از ورزش کردن در فضای عمومی منع کنند، اما حالا با وجود اینکه کمی از سروصدای کرونا کم شده است هنوز هم کار برای ورزشکاران سخت است. چرا که باید به ورزش‌کردن در خانه قناعت کنند و به توصیه پزشکان و کارشناسان بهداشتی در فضا‌های عمومی برای ورزش حاضر نشوند.
ممنوعیت استفاده از وسایل ورزشی در بوستان‌ها، ممنوعیت حضور در بوستان‌ها، تعطیلی سالن‌های ورزشی و البته تعطیلی باشگاه‌های ورزشی سبب شده تا این روز‌ها مردم برای ورزش و اینکه آمادگی جسمانی خود را حفظ کنند در خانه ورزش کنند.
در همین راستا با تعدادی از افراد ورزشکار در منطقه هم‌صحبت شدیم تا راهکار‌های ورزشی برای حفظ آمادگی جسمانی و البته مشکلات این دوران را جویا شویم.
محمد اکبری، یکی از ورزشکاران منطقه، که در باشگاه پرورش اندام مشغول ورزش بود حالا بیش از ۲ ماه است که نتوانسته به باشگاه برود. اکبری درباره مشکلات و سختی‌های روز‌های بدون باشگاه گفت: من در باشگاه علاوه بر تمرین مربی هم هستم، ورزشکاران و بچه‌هایی هستند که روز‌های زیادی را مشغول به تمرین بوده‌اند و بدن خود را به فرم خوبی رسانده‌اند، برخی از آن‌ها در اندیشه مسابقات بودند، اما در این دوره با چالش جدی و افت آمادگی جسمانی مواجه می‌شوند. نکته دیگری که هست رسیدن به یک مرز مشخص از آمادگی جسمانی سخت است که فقط و فقط با تمرینات سخت و سنگین محقق می‌شود، ولی افت بدن به راحتی و زمان کوتاهی اتفاق می‌افتد، به این ترتیب بعد از اینکه کرونا هم به پایان برسد، ورزشکاران حرفه‌ای حتی اگر در خانه تمرین کرده باشند تا رسیدن به شرایط ایدئال راه سختی در پیش خواهند داشت.
اکبری در ادامه به سختی‌های تمرین و ورزش در خانه برای یک ورزشکار حرفه‌ای اشاره کرد و گفت: ورزش‌کردن با تمرین کردن در خانه متفاوت است، به این ترتیب که ما شهروندان بسیاری داریم که در خانه حرکات مختلفی را انجام می‌دهند که بیشتر برای حفظ سلامت و آمادگی نسبی جسمانی است. این موضوع برای یک ورزشکار کاملا متفاوت است، ورزشکار حرفه‌ای به ورزش کردن نیاز ندارد، بلکه باید تمرین کند که این دو مورد با یکدیگر متفاوت است، چرا که امکاناتی که در باشگاه مهیاست در خانه وجود ندارد و تهیه و نصب وسایل هم به دو دلیل به راحتی امکان‌پذیر نیست. دلیل اول آن هزینه بالای تأمین وسایل است و دلیل دیگر هم تفاوت فضای خانه و باشگاه است، بنابراین شاید بتوان در خانه ورزش و نرمش کرد، اما نمی‌توان تمرین حرفه‌ای ورزشی را به صورت مفید انجام داد.
در ادامه به سراغ ضیا باغبان رفتم. او را در ورزش‌های صبحگاهی بوستان ملت بسیار دیده‌ام. سن به نسبت بالایش سبب شد که فرزندانش به هیچ وجه اجازه خروج از خانه را به او ندهند بنابراین مانند بسیاری از مصاحبه‌های چند هفته اخیر، گفت‌وگویی تلفنی با او داشتم.
باغبان در گفت‌وگویش ضمن اشاره به اینکه دل‌تنگ پارک ملت است، گفت: اکنون حدود ۷۰ روز است که به پاتوق ۲۰ سال اخیرم پا نگذاشته‌ام و این برای من کمی سخت است. بیشترین زمانی که قبلا نتوانسته بودم در پارک حاضر شوم بر می‌گردد به ۷ یا ۸ سال پیش که راهی سفر حج شدم و ۳۵ روزی نتوانستم به آنجا بروم، حالا، اما احساس می‌کنم رابطه من با بوستان ملت یک رابطه احساسی است که این روز‌ها درد آن را می‌کشم؛ بنابراین تصورم این است که زندگی بدون ورزش خیلی سخت است. من و دیگر ورزشکاران پاییز و زمستان را با امید و آرزو می‌گذرانیم تا به بهار و زیبایی‌هایش برسم، ولی افسوس که امسال توفیقی در این‌باره نداشتیم. ورزش در خانه هم که اصلا نمی‌تواند جای ورزش مهیج پارک را بگیرد، چرا که در خانه مجبورم هوای خانه را تنفس کنم، اما در پارک، هوای بین درخت و گل و گیاه را تصور می‌کنم ضمن اینکه شما وقتی در پارک با دوستان خود ورزش می‌کنید به مراتب انرژی و هیجان بیشتری به سمت شما می‌آید.
با گذشت بیش از ۲ ماه از ورود کرونا به کشور هنوز شرایط عادی نشده است و این موضوع سبب بی‌تحرکی در افراد بسیاری از جمله ورزشکاران شده و دل‌تنگی ورزشکاران نسبت به فضا‌های ورزشی را به همراه داشته است، حالا شهروندان و دوستداران ورزش امیدوار هستند با کم شدن آمار مبتلایان و فوتی‌های کرونا دوباره بتوانند به پارک‌ها، سالن‌ها و باشگاه‌های ورزشی برگردند و آمادگی جسمانی خود را به شکلی مطلوب برگردانند.