جنجالی‌ترین شهرآورد ایران بدون‌شک بازی سی‌وهشتم ۲ تیم در سال ۷۳ بود؛ مسابقه‌ای که مجتبی محرمی و امیر قلعه‌نویی بازیگران اصلی آن بودند. البته دراین‌بین یک نام دیگر هم در ذهن هواداران باقی مانده است، احمد ابهران؛ قاضی آن جدال جنجالی که باعث شد تا سال‌ها هیچ داور ایرانی، شهرآورد را سوت نزند. ابهران به‌تازگی با ایرنا مصاحبه کرده و مدعی شده است در آن بازی تصمیم اشتباهی نگرفته و کمیته داوران وقت هم به‌خاطر قضاوت خوبش در آن بازی به او جایزه داده است!
بهترین داور ایران بودم
«بهترین داور ایران در آن سال‌ها بودم و مرا انتخاب کردند.» احمد ابهران ۲ سال پیاپی بهترین داور ایران انتخاب شده بود: همیشه بهترین سوت‌ها را می‌زدم، آن بازی حساس‌ترین شهرآورد ۲ تیم محسوب می‌شد. در مرحله نیمه‌نهایی لیگ به‌مصاف یکدیگر رفته بودند. شهرآورد حکم مرگ‌وزندگی را برایشان داشت و با توجه به سوابق و تجربه‌ام و آیتم‌های دیگری که حتما داشتم، از من خواستند تا بازی را سوت بزنم. از خودم نمی‌خواهم تعریف کنم، اما قاطع‌ترین داور ایران بودم و به‌جز شهرآورد سال۷۳، هیچ‌کسی جرئت اعتراض به من را نداشت.
هیچ کس در آن بازی با ما همکاری نکرد
قبل از اینکه برای انتخاب زمین، شیر یا خط بیندازم و مراسم ابتدای بازی را انجام دهم، به کاپیتان‌های ۲ تیم گفتم بازی حساسی است و همکاری کنید تا خدای‌ناکرده اتفاقی رخ ندهد. من قبل از بازی این اتفاقات را پیش‌بینی کرده بودم. هنگامی که برای شروع بازی از تونل بیرون آمدیم، نارنجکی از سمت هواداران پرسپولیس به داخل زمین افتاد که همه‌جا را دود گرفت و من کمک‌هایم را تا ثانیه‌هایی ندیدم. متأسفانه باوجود تمام صحبت‌هایی که انجام داده بودم، هیچ‌کس همکاری نکرد. آن سال‌ها شهرآورد خیلی کم برگزار می‌شد و رسانه‌های ورزشی از یک ماه قبل به این بازی پرداخته بودند و جوری شهرآورد را بزرگ کرده بودند که انگار فینال جام‌جهانی است. همین نوشته‌ها بود که حساسیت بازی را به اوج رسانده بود.
برای آن قضاوت پاداش گرفتم
جنجال‌های آن بازی به‌خاطر اشتباهات من نبود. همه کارشناسان تصمیمات مرا تأیید کردند. من به‌خاطر آن شهرآورد ۳۰۰هزار تومان پاداش گرفتم، اگر اشتباهی داشتیم این پاداش را به من می‌دادند؟ باز هم تأکید می‌کنم مقصر من نبودم. اینکه شرایط و جو به‌گونه‌ای پیش رفت که شهرآورد به داوران ایرانی داده نشود، این به‌خاطر شرایط و فضای آن‌روز‌های فوتبال بود، به‌خاطر این بود که شهرآورد به جنجال کشیده نشود. مسئولان فدراسیون فوتبال و وقت سازمان تربیت‌بدنی این تصمیم را گرفتند. من حتم دارم اگر شهرآورد سال۷۳ به بهترین داور جهان داده می‌شد، بازهم درگیری اتفاق می‌افتاد؛ چراکه بازیکنان ۲ تیم برای دعوا به زمین آمده بودند. آن‌ها می‌خواستند بازی به حاشیه کشیده شود. من قانونی سوت زدم، آنجا که باید کارت زرد می‌دادم، دادم، آنجا که باید اخراج می‌کردم، اخراج کردم، جایی بازی نیمه‌کاره رها شد که کنترل دست من نبود. وقتی تماشاگران به زمین ریختند، گناه من چه بود؟ آن‌هایی مقصر هستند که در نیمه اول کاری نکردند.
فرشاد پیوس، تنش‌ها را شروع کرد
در یک صحنه تماشاگری به زمین آمد و بعد از لحظاتی به بیرون هدایت شد. آن‌روز‌ها مثل الان نبود که یگان ویژه در میان تماشاگران مستقر باشد. آن‌ها در تونل می‌نشستند. ضربه آزاد غیرمستقیم به سود پرسپولیس اعلام کردم، فرشاد پیوس پشت توپ ایستاد، به او گفتم تا زمانی که سوت نزدم، حق ضربه‌زدن نداری. خط دفاع استقلال در حال چیده‌شدن بود و من به آن نظارت می‌کردم که او به توپ ضربه زد و گل شد. طبق قانون، گل خطا بود و آن را مردود اعلام کردم، همین‌موضوع تنش و درگیری‌ها را آغاز کرد. بهزاد غلامپور ماجرای گل دوم پرسپولیس را با رفتار خوبش تمام کرد. بازیکن پرسپولیس سانتر کرد و بهزاد داداش‌زاده ضربه سر زد که توپ پس از تیرک از خط دروازه استقلال گذشت، من یک لحظه به کمکم نگاه کردم و او وسط زمین را نشان داد، این یعنی توپ به گل تبدیل شده است. استقلالی‌ها اعتراض می‌کردند و قبول نداشتند توپ گل شده است، اما بهزاد غلامپور آمد و به هم‌بازیانش گفت من با چشمان خودم دیدم توپ گل شده است، همین جمله او باعث شد تا آن‌ها آرام شوند. به‌جرئت می‌توانم بگویم به‌جز سه‌چهار بازیکن، همه بازیکنان آن شهرآورد بداخلاق بودند. با هر سوتی که می‌زدم، چندنفری اعتراض می‌کردند.
باید فکری را اخراج می‌کردم
درخصوص اوج جنجال‌ها، اما باید بگویم که دقیقه ۸۸ بود که مجتبی محرمی و امیر قلعه‌نویی شروع کردند. من در آن نزدیکی بودم، آن‌ها با هم به جر‌وبحث پرداختند و بعد کتک‌کاری کردند. گفتم من همان نزدیکی بودم و تمام حرف‌هایشان را شنیدم. خیلی منشوری بود. بعد که کتک‌کاری کردند، سریع به هر ۲ بازیکن کارت قرمز دادم. من تا بخواهم کارت قرمز را از جیبم بیرون بیاورم، آن‌ها کتک‌کاری کرده بودند و دیگر فرصتی برای هیچ واکنشی نبود. زمان جر‌وبحث این ۲ نفر تا کتک‌کاری، فقط و فقط چند ثانیه بود. من در آن لحظات فقط یک اشتباه کردم. در درگیری قلعه‌نویی و محرمی، محمود فکری از پشت به محرمی لگد زد که متأسفانه از دید من پنهان ماند و باید به بازیکن استقلال کارت قرمز نشان می‌دادم که همیشه اعتراف کرده‌ام اشتباه کردم. بعد تماشاگران به داخل زمین ریختند و بازی نیمه‌کاره رها شد. تماشاگران از سمت پرسپولیس به داخل زمین ریختند و تا یگان ویژه خودش را برساند، کار از کار گذاشته بود، اغتشاش شده بود و در آن شلوغی من دیدم ۲ نفر با چاقو به‌سمت من حمله‌ور شده‌اند.
مقررات داوری نسبت به گذشته سخت‌تر شده است
فوتبال نسبت به گذشته سرعت بیشتری به خود گرفته، اما مقررات سفت‌وسخت شده است و داوران کار راحتی برای قضاوت‌کردن دارند. آن‌زمان به ما می‌گفتند فلان‌بازی را در تهران یا شهرستان باید قضاوت کنید، خودمان می‌رفتیم ترمینال بلیت می‌گرفتیم و می‌رفتیم، اسکان با خودمان بود، با هزینه شخصی به ورزشگاه می‌رفتیم و وقتی بازی تمام می‌شد، پیاده راه می‌افتادیم و اگر یکی دلش می‌سوخت ما را تا مسیری می‌رساند، اما الان برای داور بلیت هواپیما می‌گیرند، بهترین هتل‌ها را رزرو می‌کنند و با ماشین‌های لوکس می‌رسانند. ما در روز‌های سخت داوری کردیم.