واقعیت این است که ازعلی مطهری کم کم دارد خوشم می آید. احساس می کنم در مکتب پدرش درس را خوب فراگرفته و در محضر جامعه خوب درس پس می دهد. انقلابیون صدر انقلاب افرادی اصولگرا به مفهوم واقعی و نه به معنای مصطلح جناحی و تشکیلاتی بودند و بر عقاید خود محکم و استوار می ایستادند. این ویژگی را درعلی مطهری می بینم هر چند او هم بشر است و ممکن الخطا.
نامه سرگشاده اش قابل تقدیر است هر چند از ابتدا معلوم بود منتج به نتیجه ای نخواهد شد کما این که ایرادات شورای نگهبان این را ثابت کرد. شاید هدف نگارنده اش ثبت در تاریخ بود و دراین زمینه موفق هم شد. به حال نامه خوبی بود خیلی محکم و متین و مستدل .
اما یک ایراد طرف مقابل را هر چند خوب توجیه کرده بود ولی در پذیرش آن غفلت کرده بودو باید اشکال را می‌پذیرفت. این مصوبه چرا در این روزها مطرح شد؟ باید چهار سال قبل مطرح می شد نه در واپسین روزهای عمر این مجلس.
این تاخیر گویای ترس و احتیاط نمایندگانی است که خود را جانشین مدرس و فرخی یزدی میدانند. گذاشتند تا تایید صلاحیت ها تمام شود انگاه نظارت استصوابی را به نحوی لق کنند. و متاسفانه فرصت رفع ایرادات شورای نگهبان و ارجاع احتمالی به تشخیص مصلحت نظام را از دست دادند.
به خودم اجازه میدهم بر این تاخیر یک علامت سوال بزرگ بگذارم.
منبع: خبرآنلاین