به گزارش شهرآرانیوز، در حالی که والدین پرمشغله، رهایی لحظهای از دست کودکان را با تسلیم گوشی همراه و در اختیار گذاشتن تبلت رقم میزنند، استفاده از گوشی همراه و دیگر فناوریهای نوین که با فهم و سن کودکان هیچ تناسبی ندارد، بسیاری از عوارض و تبعات منفی را به دنبال دارد.
تاثیر منفی برخواب، کاهش فعالیت فیزیکی و تحرک بدنی کودکان و عوارض سلامتی برای آنان، کاهش مهارتهای اجتماعی به دلیل گذراندن بخش زیادی از اوقات با فناوریهای نو و دنیای مجازی به جای ارتباط گیری با همسن و سالان و اعضای خانواده از جمله عوارض جدی و اجتناب ناپذیر گرفتاری در این شرایط برای کودکان است.
اگرچه بهرهمندی، آشنایی و استفاده از فناوری، در جای خود یک ضرورت است و میتواند تاثیرات و آثار مثبتی هم به همراه داشته باشد که از آن جمله میتوان به بهره مندی از آموزشهای برخط، ورود به عرصه فناوری و آشنایی با دنیای آینده، سهولت ارتباط با افراد در جغرافیای دور و ... اشاره کرد.
چالش عمده این روزهای دنیای معصوم کودکانه، که شاید بزرگترها کمتر بدان توجه داشته باشند این است که کودکان امروز دیگر به بازیهای کودکانهای مانند خاله بازی، بازی با عروسک، بازی در کوچه و خیابان و کشتیهای بچه گانه، بازیهای فکری، بازی مار و پله، لی لی بازی و نیز قصههای شبانه و لالایی قبل از خواب روی خوش نشان نمیدهند و این زنگ خطری برای آینده این نسل است.
امروز مهمترین اسباب بازی کودکان بالای ۲ سال، گوشیهای تلفن همراه پدر و مادرها و تبلتهایی است که والدین یا برای رهایی از تقاضای بی توقف کودک برای گوشی همراهشان، یا برای چشم و هم چشمی و یا به دلیل تقاضای کودک به دلیل برخورداری دیگر همسن و سالانش خریداری میکنند.
این وضعیت به اینجا ختم نمیشود و گاه حتی پدرها و مادرها برای آرام کردن کودکان به سرگرم کردن آنان با گوشی موبایل و تبلت تن میدهند و این همان کاری است که نباید رخ دهد؛ این گونه به نظر میرسد که کودکان امروز کمتر از حقوق حقه خود یعنی بازی، آن هم در دنیای واقعی و متناسب با سن شان بهره مند میشوند.
کودکان امروز نسبت به کودکان نسلهای گذشته خواهران و برادران کمتری دارند و یا اصلا ندارند، و این آغاز مظلومیت و تحمیل تنهایی به نسل نو این روزگار است.
بی توجهی به نیازهای اساسی کودکان به دلیل مشغله والدین، بی اعتنایی به خواستههای به حق آنان، غفلت از تعلیم، تربیت و پرورش کودکان، بی مسوولیتی والدین نسبت به نحوه گذران اوقات فراغت کودکان و حتی کیفیت و سلامت خوراک و تغذیه آنها. همه و همه از رخدادهایی است که اکنون در جامعه نسبت به کودکان روا داشته میشود.
به عقیده کارشناسان و روانشناسان، ذهن کودک در هر مرحله از نوزادی تا قبل از ورود به مدرسه، به عنوان مهمترین دوره زندگی یک انسان در حال شکل گیری، یادگیری، جمع بندی، پرورش و کسب تجربه از دنیای اطراف است.
در این روند رشدگونه نه تنها بازیهای رایانه ای، مجازی و اینترنتی به هیچ وجه قرابت و سنخیتی با ذهن کودک ندارد بلکه روند رشد ذهنی وی را دچار اختلال و نقص شدید هم میکند و حتی بینایی و سلامت آینده کودک را مخدوش میکند.
در جامعه امروز با توجه به پایین بودن آستانه تحمل والدین و تلاش برای آرام کردن کودک به هر قیمتی، سرگرم کردن کودکان با گوشیهای موبایل و بازیهای رایانهای مصداق عینی بیتوجهی و غفلت نسبت به کودک و نیازهای طبیعی و به حق اوست که این روزها عمومیت و گسترش بسیاری پیدا کرده است و آثار و عواقب آن در آیندههای نه چندان دور روشن و نمایان خواهد شد.
در کنار همه مضرات استفاده از بازیهای رایانهای و گوشیهای تلفن همراه، که از آن جمله میتوان به آسیبهای گردنی، حرکتی و سلامتی و حتی فکری برای کودک اشاره کرد، این روند میتواند به ممانعت از جامعه پذیری کودک و میل او به حضور در جمع منجر شود و چه بسا میل به تنهایی را در کودک تقویت و وی را دچار مشکلات اجتماع پذیری و چالشهای برقراری ارتباط با دیگر کودکان کند.
توجه به اصل تربیت و سرگرمی کودک از وظایف والدین است که نباید نسبت به انجام هرچه بهتر این وظیفه تعلل، کوتاهی و یا غفلت کنند و در شرایطی که استفاده از فناوریهای نو توسط کودکان به معضلی شایع بدل شده است، دستکم میتوان با مدیریت بر این استفادهها و برنامه ریزی برای بهره مندی کودکان از آن، در راستای سوق دادن رشد و تربیت کودک به سمت مطلوب تلاش کرد.
منبع: ایرنا