به گزارش شهرآرانیوز، دکتر الهام عتباتی ضمن تأکید بر این نکته که بیماری آرتروز متفاوت از بیماری روماتیسم است و سائیدگی مفاصل جزو بیماری‌های روماتیستی طبقه‌بندی نمی‌شود، اظهار کرد: هر مفصلی از یک ساختار استخوانی و غضروفی تشکیل شده که سبب خراب‌شدن ساختار غضروفی این مفاصل می‌شود و با از بین رفتن غضروف، فاصله بین دو استخوان که مفصل را می‌سازند کم می‌شود و اصطلاحا سایش یا سائیدگی مفصل یا استئو آرتریت یا آرتروز به وجود می‌آید.
وی با اشاره به تفاوت‌های بیماری آرتروز با روماتیسم خاطرنشان کرد: التهاب مفصل باعث روماتیسم مفصل می‌شود، اما استئوآرتیت یا آرتروز به دلیل فشار مکانیکی و استفاده نادرست و اعمال نیرو‌های غیرنرمال باعث تخریب مفصل می‌شود و شایع‌ترین مفصلی که دچار آرتروز یا استئوآرتریت می‌شود زانو است؛ چرا که انسان بیشترین استفاده را از مفصل زانو دارد و با استفاده از آن راه می‌رود، بالا پایین می‌رود، می‌نشیند، برمی خیزد و بیشترین وزن این اضافه وزن روی زانو‌ها فشار وارد می‌آورد و لذا باعث خراب شدن غضروف مفصل و استخوان مفصل زانو می‌شود.
عضو هیأت علمی گروه روماتولوژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، از علت‌های دیگر ایجاد آرتروز را هر گونه آسیب وارده به مفصل عنوان کرد و افزود: ضربه‌های مکرری همچون اتفاقی که برای ورزشکاران و فوتبالیست‌ها رخ می‌دهد، موجب آسیب به مفصل خواهد بود و چنانچه فرد آن ساختار نرمال بدن را نداشته باشد، یعنی اینکه تغییر شکلی که به صورت مادرزادی یا فشار‌های جانبی روی ساق پا و باعث حالت پرانتزی شدن پا‌ها شود، نیرو‌هایی که با مفصل پا وارد می‌شوند، بر آیند طبیعی خود را نداشته و خیلی زودتر باعث ایجاد آرتروز در زانو می‌شود.
وی اضافه کرد: گاهی اوقات بیماری التهابی، بیمار‌های روماتیسمی یا روماتیسم‌هایی که اسم خاصی ندارند می‌توانند باعث تخریب غضروف و استخوان در مفصل شوند و هنگامی که غضروف مفصل از بین برود، شاید بیماران علامتی را احساس نکنند، ولی چنانچه آن غضروف کاملا از بین برود فاصله بین استخوان‌های مفاصل کم شود و طبیعتاً این فشار باعث ایجاد فاکتور‌های درد و التهاب شده و لذا بیمار درد را احساس می‌کند. اما مشکلی که در اینجا ایجاد می‌شود، آن است که، مفصلی که ساختارش از بین می‌رود دوباره به حالت اول بر نمی‌گردد و چنانچه مفصلی مثل مفصل شانه باشد که استفاده خیلی اساسی در زندگی دارد، موجب مختل شدن عملکرد زندگی فرد می‌شود.
دکتر عتباتی خاطرنشان کرد: اگر این بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود، با اصلاح استفاده از مفصل، کاهش وزن، کاهش بار روی مفصل می‌توانیم از پیشرفت تخریب مفصل جلوگیری کنیم.
وی با تأکید بر این نکته که درمان دارویی قطعی برای این بیماری وجود ندارد افزود: دارو‌هایی که به شکل غضروف ساز، مفصل ساز و یا تزریق داخل مفصل از آنها استفاده می‌شوند، درمان‌های موقتی هستند و می‌توانند حالت مسکن موقت برای آن مفصلی که در حال تخریب است داشته باشند؛ در حالیکه اقدامات پیشگیری کننده مثل تغییر الگوی زندگی، مدل نشستن، برداشتن بار و .. می‌توانند از پیشرفت تخریب مفصل جلوگیری کنند.