این روز‌ها وقتی ایراد‌های رانندگی افراد را به آنها گوشزد می‌کنیم، کمتر کسی با روحیه انتقادپذیری آنها را قبول می‌کند. بسیاری از کاربران ترافیکی برای فرار از تخلفاتی که مرتکب می‌شوند، پای عوامل دیگر را وسط می‌کشند.
به گزارش شهرآرانیوز؛ برای کسی که بیش از ۳۵ سال جاده‌های ایران و کشور‌های اطراف را مثل کف دست می‌شناسد و هرجا نشسته، افتخار کرده که در طول دوران رانندگی با گواهی نامه پایه یک، تخلفی مرتکب نشده است، خیلی دردناک است که در هفتاد وپنج سالگی او را از نشستن پشت فرمان خودرو شخصی اش منع کنید یا رانندگی اش را به باد انتقاد بگیرید.
این روز‌ها وقتی ایراد‌های رانندگی افراد را به آنها گوشزد می‌کنیم، کمترکسی با روحیه انتقادپذیری آنها را قبول می‌کند. بسیاری از کاربران ترافیکی برای فرار از تخلفاتی که مرتکب می‌شوند، پای عوامل دیگر را وسط می‌کشند؛ به عنوان نمونه مشکلات مهندسی در معابر، رعایت نکردن قوانین راهنمایی ورانندگی توسط موتورسیکلت سوارها، واکنش‌های کند سالمندان در زمان رانندگی و....
در ادامه به همراه کارشناس این گزارش، سرهنگ علیرضا رحیمی، رئیس اداره آموزش و فرهنگ ترافیک پلیس راهور استان، قصد داریم درباره آن دسته از رانندگانی صحبت کنیم که سنشان ۷۰ سال به بالاست و گواهی نامه شان هر دو سال یک بار تمدید می‌شود. البته ناگفته نماند گاهی با تشخیص پزشک، گواهی نامه برخی سالمندان با اعتبار یک ساله صادر می‌شود.
وقتی بدن همراهی نمی‌کند
سن هر فرد تأثیر بسزایی بر کنش‌ها و واکنش‌ها او در زمان رانندگی دارد. بنا به آمار موجود، ۰.۰۷ ثانیه متوسط زمانی است که چشم خطر را می‌بیند، آن را به مغز منتقل می‌کند و اعضای بدن عکس العمل نشان می‌دهند. با این توصیف، طبیعی است که با افزایش سن، این زمان نیز افزایش یابد.
کاهش قدرت و هماهنگی و انعطاف پذیری در کنترل خودرو، در دوران سالمندی بروز پیدا می‌کند. ازجمله دلایلی که منجر به این کندی عمل در هنگام رانندگی می‌شود، می‌توان به نمونه‌های زیر اشاره کرد:
- رانندگی سخت >> درد گردن و ماهیچه‌های روی شانه
- ترمز دشوار >> درد پا
- دور نزدن به موقع >> کاهش قدرت بازو برای چرخاندن فرمان به موقع
- کند راندن >> کاهش زمان واکنش
- نداشتن تمرکز >> فراموشی در پیدا کردن آدرس، سردرگمی و...
رانندگان سالمند بدانند
افزایش سن، تنها عاملی نیست که توانایی رانندگی کردن را زیر سؤال ببرد. گاهی با ایمن کردن شرایط رانندگی برای همه به ویژه افراد مسن راحت‌تر می‌شود. در ادامه به نمونه‌هایی اشاره خواهیم کرد.
- تعمیر به موقع و چکاپ دوره‌ای خودرو
- انجام معاینات منظم؛ به عنوان نمونه معاینه سالانه چشم و اطمینان حاصل کردن از سلامت عینک و لنز‌های طبی خود
- تمیز نگه داشتن شیشه ها، آینه‌ها و چراغ‌های ماشین برای دید بهتر
- مراجعه به پزشک برای معاینه سالیانه گوش‌ها و در صورت استفاده از سمعک، اطمینان از سالم بودن آن
- توجه به عوارض دارو‌های مصرفی که ممکن است بر توانایی در رانندگی تأثیر منفی بگذارد؛ مثل دارو‌های خواب آور
- به اندازه خوابیدن و استراحت کافی داشتن
- انتخاب وسیله نقلیه با دنده اتوماتیک، فرمان برقی و ترمز‌های پرقدرت
رانندگی به دور از خطر
در راستای نگرانی افراد سالمند به ویژه زمانی که به خیابان‌های شلوغ شهر وارد می‌شوند، دانستن برخی نکات به این گروه از کاربران ترافیکی، کمک می‌کند تا سفر درون شهری مطمئنی را به پایان برسانند.
- توجه دقیق به تقاطع‌ها
- اطلاع از جریان‌های ترافیکی؛ به عنوان نمونه از طریق رادیو یا نرم افزار‌های موجود
- پرهیز از مکالمه با تلفن و ارسال پیام کوتاه یا کار با نقشه
- رعایت فاصله قانونی با ماشین جلویی
- پرهیز از رانندگی در شرایط جوی نامساعد
- رانندگی با سرعت مجاز و مطمئنه برای کنترل بهتر وسیله نقلیه
- دوری از رانندگی در شرایط خاص مثل شب
- کنترل کردن مسیر قبل از حرکت
- گوش دادن به نگرانی دیگران
- مراجعه به متخصص درمانی برای چکاپ توانایی رانندگی ایمن
- گذراندن یک دوره نوسازی در کلاس‌های رانندگی
هشدار!
ممکن است بعد از سال‌ها رانندگی به جز فرد سالمند، اطرافیان او نیز متوجه علائم خطرساز شوند. اگر شرایط زیر را مشاهده کردید، دیگر پشت فرمان ننشینید.
- برخورد خودرو با در ورودی خانه (در پارکینگ)، جدول‌های کنار خیابان یا برخورد با بدنه دیگر وسایل نقلیه
- تعدد و افزایش جریمه‌های پلیس راهنمایی ورانندگی
- رانندگی با رفتار‌های حادثه ساز؛ به عنوان نمونه تغییر مسیر ناگهانی، وارد شدن ناگهانی به یک معبر، ترمز‌های شدید و ناگهانی.
- بروز مشکلات بینایی مثل ندیدن علائم و تابلوها، تشخیص ندادن رنگ‌ها و...
- پدید آمدن مشکلات شنوایی ازجمله نشنیدن بوق ممتد دیگر خودرو‌ها یا نشنیدن بوق خودرو‌های امدادی
- اختلال در حافظه و تمرکز که به گم کردن مسیر‌های روتین مثل خانه می‌انجامد
- عکس العمل کُند که منجر به گم کردن پدال ها، نداشتن کنترل خشم در زمان رانندگی و... می‌شود
به دنبال جایگزین‌ها بگردید
سالمندان اطرافتان را از خطر رانندگی آگاه کنید و راه‌های دیگر را پیش پای آنها بگذارید.
استفاده از وسایل حمل ونقل عمومی: با این کار هم پول خودرویتان پس انداز شده است، هم از تعداد خودرو‌های تک سرنشین شهر کاسته اید.
پیاده روی کردن: با این کار سلامت خود را بهبود بخشیده اید و به نوعی ورزش کرده اید.
کمک از اطرافیان: گاهی می‌توانید با اعضای خانواده یا همسایگان هم مسیر شوید و در مقابل، هر از گاهی پول بنزینشان را حساب کنید یا یک وعده غذایی آنها را مهمان کنید. اگر همچنان مصر هستید که با خودرو شخصی تردد کنید، برای مسیر‌های طولانی از اعضای خانواده یا دوستان بخواهید همراهی تان کنند.
رانندگی ممنوع!
افراد سالمند که به بیماری‌های زمینه‌ای مبتلا هستند، بهتر است به لحاظ ایمنی در رفت وآمد‌ها از نشستن پشت فرمان خودرو خودداری کنند، این درحالی است که پزشکان تأکید می‌کنند افراد مسن با بیماری‌های زیر به هیچ عنوان رانندگی نکنند.
- بیماری زوال عقل یا همان آلزایمر (بیماری‌های تخریب کننده مغز)
- افراد مبتلا به صرع
- افرادی که تعادل در کنترل وسیله نقلیه ندارند و نداشتن این تعادل به سابقه برخی بیماری‌ها از جمله سکته مغزی بر می‌گردد
- بیماران اعصاب و روان
- آنهایی که در راه رفتن عادی دچار مشکل هستند؛ به عنوان نمونه نقص جسمانی دارند (استفاده کنندگان از واکر و عصا)
صرفا جهت اطلاع
- تا سال ۲۰۳۰میلادی، تعداد رانندگان با سن بیشتر از ۸۵سال، چهاربرابر امروز خواهد بود.
- با این حال مطالعات نشان داده اند با افزایش سن راننده به بالای ۷۰ سال، میزان بروز تصادف‌های منجر به مرگ به میزان بسیار زیادی افزایش می‌یابد. دلیل این امر، آن است که در سالمندی، قدرت بینایی و شنوایی و سرعت واکنش‌های حرکتی کاهش می‌یابد.
- هرچه ضریب عکس العمل در زمان رانندگی بیشتر باشد، مسافت توقف و رؤیت حقیقی اجسام و زمان عکس العمل کاهش می‌یابد.
- مصرف موادمخدر، مشروبات الکلی و دارو‌های خواب آور سرعت انتقال در کنش‌های رانندگی را کاهش می‌دهد.
- برابر استانداردها، ضریب عکس العمل در زمان رانندگی ۷/۰ ثانیه است که در افراد سالمند این عدد به ۲/۱ ثانیه افزایش پیدا می‌کند. این افزایش باعث واکنش دیرتر، مسافت بیشتر برای توقف و افزایش زمان عکس العمل به موقع می‌شود.