به گزارش شهرآرانیوز، با این حال، هر زمان که ضربان قلب خارج از این محدوده باشد، نشانه‌ای از یک مشکل است. بنابراین، بسیار مهم است که بدانیم ضربان قلب خطرناک چقدر است؟
درک تفاوت بین تغییرات طبیعی در ضربان قلب و وضعیت بالقوه خطرناک برای تشخیص و درمان به موقع بسیار مهم است. اگر ضربان قلب شما به طور مرتب کمتر یا بالاتر از محدوده طبیعی باشد، ممکن است در معرض خطر قرار داشته باشید. ضربان قلب خطرناک به ضربان قلب بسیار سریع (تاکی کاردی) یا بسیار آهسته (برادی کاردی) اشاره دارد که به طور بالقوه می‌تواند به بدن آسیب برساند. تاکی کاردی زمانی است که ضربان قلب در حالت استراحت از ۱۰۰ ضربه در دقیقه بیشتر شود، در حالی که برادی کاردی زمانی رخ می‌دهد که ضربان قلب به زیر ۶۰ ضربه در دقیقه می‌رسد.
پس اگر می‌پرسید ضربان قلب خطرناک چقدر است؟ پس اگر بالای ۱۰۰ یا پایین ۶۰ باشد، مرحله خطرناک محسوب می‌شود. هر دو شرایط فوق (تاکی کاردی و برادی کاردی) می‌توانند توانایی قلب برای پمپاژ موثر خون را مختل کنند که این موضوع منجر به اکسیژن رسانی ناکافی به اندام‌های حیاتی می‌شود. در موارد شدید، ضربان قلب غیرطبیعی می‌تواند منجر به سرگیجه، غش، درد قفسه سینه، تنگی نفس یا حتی موقعیت‌های تهدید کننده زندگی مانند نارسایی قلبی یا ایست قلبی شود.
ضربان قلب طبیعی در حالت استراحت به سن، تناسب اندام، فعالیت، کالیبر و احساسات بستگی دارد. به طور متوسط، ضربان قلب یک بزرگسال در حالت استراحت بین ۶۰ تا ۱۰۰ ضربه در دقیقه است. این یک محدوده طبیعی است، زیرا ظرفیت قلب را برای گردش خون در بدن در طول مرحله استراحت نشان می‌دهد. با این حال، ضربان قلب استاندارد در کودکان و نوجوانان متفاوت از بزرگسالان است. برای نوزادان، کودکان، و نوجوانان، ضربان قلب خطرناک چقدر است؟ در ادامه به ضربان قلب استاندارد اشاره می‌کنیم:
نوزادان بالاترین میانگین ضربان قلب را دارند، زیرا قلب آنها سخت کار می‌کند تا نیاز‌های متابولیک بالای بدن در حال رشد آنها را برآورده کند.
ماهیت تغییرات ضربان قلب در کودکان به گونه‌ای است که در حین رشد، ضربان قلب آنها نسبت به دوران اولیه کودکی کمتر می‌شود، اما همچنان بیشتر از کودکان در سنین بالاست.
ضربان قلب در این سنین با تثبیت سیستم قلبی عروقی و کاهش تدریجی ضربان قلب دوران کودکی، سطح فعالیت این گروه سنی را نشان می‌دهد.
با رشد کودکان، ضربان قلب آنها به تدریج کاهش می‌یابد. در سنین نوجوانی، میانگین ضربان قلب با سنین بزرگسالی مطابقت دارد، اگرچه می‌تواند با فعالیت بدنی و استرس در نوسان باشد.
برای بزرگسالان، ضربان قلب خطرناک چقدر است؟ وقتی در طول روز فعال هستید یا ورزش می‌کنید، قلب شما سریع‌تر پمپاژ می‌کند تا اکسیژن را به ماهیچه‌های شما برساند. این باعث می‌شود ضربان قلب شما بالا برود. در شب، زمانی که بدن شما در حال استراحت است، ضربان قلبتان کاهش می‌یابد. بنابراین، مواقعی در طول روز وجود دارد که ممکن است ضربان قلب شما به زیر ۶۰ ضربه در دقیقه یا بیشتر از ۱۰۰ ضربه در دقیقه برسد.
اگر ورزشکار هستید، ضربان قلب شما در حالت استراحت ممکن است زیر ۶۰ ضربه در دقیقه باشد. ممکن است بین قلب مردان و زنان تفاوت‌هایی وجود داشته باشد. ضربان قلب زنان در حالت استراحت بیشتر از مردان است. همچنین عواملی مانند استرس، بیماری، دارو‌ها و کافئین می‌توانند باعث نوسانات موقتی در ضربان قلب بزرگسالان شوند.
آستانه ضربان قلب خطرناک در حالت استراحت یا حداکثر ضربان قلب در هنگام فعال بودن به سلامت کلی، سن، سطح آمادگی جسمانی و هر گونه بیماری که دارید یا دارو‌هایی که مصرف می‌کنید بستگی دارد. در هنگام فعالیت و ورزش، ضربان قلب بالاتر انتظار می‌رود، اما در حالت استراحت باید بین ۶۰ تا ۱۰۰ ضربان در دقیقه باشد. اگر اینطور نیست، باید به نزد پزشک متخصص قلب بروید. به طور کلی، حداکثر ضربان قلب شما حدود ۲۲۰ منهای سن شماست. بنابراین، اگر شما ۴۰ ساله هستید، حداکثر ضربان قلب شما در حین ورزش حدود ۱۸۰ ضربه در دقیقه (۲۲۰-۴۰=۱۸۰) خواهد بود. در حالی که ضربان قلب ۱۸۰ ممکن است در طول ورزش شدید بی‌خطر باشد و نباید آنقدر بالا بماند.
هنگام ورزش متوسط، ضربان قلب هدف شما باید ۵۰ تا ۷۰ درصد حداکثر ضربان قلبتان باشد. بنابراین، اگر ۴۰ سال سن دارید، حداکثر ضربان قلب شما باید حدود ۱۸۰ ضربه در دقیقه باشد و ضربان قلب هدف شما نیز بین ۹۰ تا ۱۲۶ ضربان در دقیقه در طول ورزش متوسط خواهد بود. با این حال، هنگامی که ورزش را تمام کردید، ضربان قلب شما در حالت استراحت باید به زیر ۱۰۰ ضربه در دقیقه برگردد. اگر هم به طور منظم ورزش می‌کنید، ضربان قلب در حالت استراحت ۴۰ ضربه در دقیقه ممکن است برای شما طبیعی باشد.
در هنگام خواب، ضربان قلب خطرناک چقدر است؟ ضربان قلب استاندارد در طول خواب معمولاً بین ۴۰ تا ۶۰ ضربه در دقیقه در بزرگسالان سالم است، اگرچه ممکن است بسته به عواملی مانند سن، سطح آمادگی جسمانی و فیزیولوژی فردی متفاوت باشد. در طول خواب، سیستم عصبی پاراسمپاتیک غالب است و باعث آرامش و کاهش ضربان قلب در مقایسه با ساعات بیداری می‌شود. ورزشکاران یا افرادی که آمادگی قلبی عروقی بالایی دارند، ممکن است حتی در هنگام خواب ضربان قلب در حالت استراحت کمتری را تجربه کنند که گاهی اوقات بدون ایجاد نگرانی به زیر ۴۰ ضربان در دقیقه می‌رسد.
ضربان قلب در مراحل مختلف خواب تغییر می‌کند، به طور قابل توجهی در طول خواب عمیق کاهش می‌یابد و در طول خواب REM (حرکت مدام چشم در خواب) به دلیل افزایش فعالیت مغز کمی بیشتر می‌شود. داشتن ضربان قلب بالا یا نامنظم در طول خواب می‌تواند نشان دهنده مشکلات زمینه‌ای مانند آپنه خواب، استرس، یا شرایط قلبی عروقی باشد.
ضربان قلب پایین که به عنوان برادی کاردی نیز شناخته می‌شود، بسته به علت و شدت آن می‌تواند خطرناک باشد. در بسیاری از موارد، به ویژه در افراد سالم مانند ورزشکاران، ضربان قلب پایین ممکن است هیچ آسیبی ایجاد نکند و حتی نشانه‌ای از عملکرد کارآمد قلب باشد. با این حال، اگر ضربان قلب خیلی کم شود (معمولاً کمتر از ۶۰ ضربه در دقیقه برای افراد غیر ورزشکار) و با علائمی مانند سرگیجه، غش، تنگی نفس یا خستگی همراه باشد، ممکن است نشان دهنده یک مشکل جدی قلبی، اختلال تیروئید یا عدم تعادل الکترولیت باشد. برادی کاردی شدید می‌تواند توانایی قلب برای پمپاژ خون کافی به اندام‌های حیاتی را مختل کند و منجر به عوارضی شود که زندگی شما را تهدید می‌کند.
ضربان قلب به طور خطرناکی بالا یا پایین می‌تواند عواقب شدیدی بر بدن داشته باشد. ضربان قلب بیش از حد بالا می‌تواند قلب را تحت فشار قرار دهد و خطر لخته شدن خون، سکته مغزی، حمله قلبی یا نارسایی قلبی را افزایش دهد. از سوی دیگر، ضربان قلب بسیار پایین می‌تواند جریان خون را به اندام‌های حیاتی کاهش دهد و در موارد شدید منجر به سرگیجه، خستگی، غش یا حتی ایست قلبی شود. هر دوی این شرایط توانایی بدن برای رساندن اکسیژن و مواد مغذی کافی به بافت‌ها را مختل می‌کند که در صورت عدم درمان به موقع می‌توانند منجر به آسیب اندام و عوارض شوند. حفظ ضربان قلب سالم برای عملکرد مطلوب قلب و عروق و سلامت کلی شما بسیار مهم است.
پزشک شما می‌تواند از طریق تست‌های مختلف آزمایشگاهی، علت اصلی ضربان قلب غیر طبیعی را تشخیص دهد. این آزمایشات عبارتند از:
الکتروکاردیوگرام (ECG یا EKG): این jsj معمولاً اولین آزمایشی است که برای تعیین علت ضربان قلب غیرطبیعی انجام می‌شود. در طول این آزمایش، الکترود‌هایی به قفسه سینه شما و گاهی اوقات بازو‌ها یا پا‌ها متصل می‌شوند تا تکانه‌های الکتریکی را دریافت کنند.
تست استرس: در طول این تست ضربان قلب شما در حالی که روی تردمیل هستید، کنترل می‌شود. این تست برای تشخیص مشکلات ضربان قلب مرتبط با ورزش استفاده می‌شود.
تست Tilt-table: این آزمایش به تشخیص تغییرات ضربان قلب هنگام جابجایی بین دراز کشیدن و ایستادن کمک می‌کند.
تست‌های تصویربرداری: آزمایش‌هایی مانند سی تی اسکن یا‌ام آر آی می‌توانند به یافتن مشکلات ساختاری در قلب شما کمک کنند.
آزمایش الکتروفیزیولوژیک: این آزمایش شامل عبور کاتتر‌ها از طریق ورید‌های شما برای کمک به ثبت سیگنال‌های الکتریکی قلبتان است. این تست تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود.
هر گونه دارو، محصولات بدون نسخه (OTC) یا مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید را به پزشک خود اطلاع دهید، زیرا برخی دارو‌ها بر ضربان قلب شما تأثیر می‌گذارند. به عنوان مثال، مسدود کننده‌های بتا باعث کاهش سرعت قلب می‌شوند، در حالی که دارو‌های ضد احتقان می‌توانند آن را افزایش دهند.
بررسی اینکه ضربان قلب خطرناک چقدر است، همه چیز به علت بستگی دارد. علت اصلی روش درمانی مورد استفاده در مورد ضربان قلب غیر طبیعی را تعیین می‌کند. برنامه‌های درمانی ممکن است شامل تغییرات ساده در رژیم غذایی و ورزش، تداخلات دارویی و در برخی موارد، روش‌های مبتنی بر جراحی باشد. در ادامه به روش‌های کاهش سریع ضربان قلب اشاره می‌کنیم:
اگر علائم دائمی مانند ضربان قلب سریع یا آهسته غیرمعمول، سرگیجه، درد قفسه سینه، تنگی نفس، غش یا خستگی را تجربه کردید که با استراحت بهبود نمی‌یابند، باید به پزشک مراجعه کنید. علاوه بر این، اگر متوجه ضربان قلب نامنظم و احساس سنگینی در قفسه سینه کردید یا اگر سابقه بیماری قلبی دارید، ضروری است که به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید. مداخله زودهنگام برای جلوگیری از عوارض جدی مانند نارسایی قلبی، سکته مغزی یا حمله قلبی بسیار مهم است. همچنین در صورت جدید بودن یا بدتر شدن این علائم مهم است که با متخصص قلب مشورت کنید.
منبع: همشهری