غیبت طولانی که از همان نخستین سال‌های حیات حضرت مهدی (عج) (حدود پنج‌سالگی) شروع شده، عاملی است که موجب می‌شود ما از امور و مسائل زندگی شخصی امام زمان (عج)، اطلاعات دقیق و مستندی نداشته باشیم. بسیاری از علاقه‌مندان امام‌زمان (عج) درباره زندگی ایشان و اینکه آیا همسر و فرزندانی دارند یا نه، سؤال می‌پرسند؛ البته پاسخی متقن و مستند نمی‌توان به این پرسش‌ها داد؛ چون این هم از پیامد‌های غیبت حضرت بقیه ا... الاعظم (عج) است، اما بی‌اطلاعی از آنها به معرفت و شناخت ما از امام عصر (عج) ضرری نمی‌رساند و دانستنشان، اعتقادات ما را تقویت نمی‌کند. خوب است درباره موضوعاتی سخن بگوییم که به تقویت دین و اعتقادات و معرفت ما به امام، کمک کند.
از ویژگی‌های حضرت مهدی (عج) طول عمر ایشان است. بیش از ۱۲قرن از عمر امام مهدی (عج) می‌گذرد (تقریبا ۱۱۸۰سال). این عمر طولانی برای آن است که طبق اراده الهی، آن حضرت، آخرین حجت خدا و بقیه‌ا... الاعظم (عج) برای اجرای اهداف اولیا و انبیا هستند که باید تا زمان ظهور و قیام جهانی این حیات ادامه یابد. ممکن است درباره چرایی این طول عمر پرسیده شود؛ چون در دنیای امروز ما، عمر‌ها محدود است و تعداد کمی از انسان‌ها به بالای صدسالگی می‌رسند، لذا باور عمر چندقرنی سخت است، اما این موضوع از نظر عقل و علم پزشکی و تاریخ و از نظر کتاب‌های آسمانی تورات، انجیل و قرآن، عجیب‌وغریب نیست و امکان دارد.
در قرآن، آیه‌ای است که نه‌تنها از عمر طولانی بلکه از امکان زنده ماندن انسان تا روز قیامت خبر می‌دهد؛ چنان‌که می‌فرماید: اگر حضرت یونس (ع) در شکم ماهی تسبیح خدا را نمی‌گفت، تا روز قیامت در شکم ماهی باقی می‌ماند؛ یعنی علاوه‌بر حضرت یونس (ع) آن نهنگ هم عمر جاویدان می‌یافت.
علاوه‌بر این، قرآن کریم در آیه۱۴ سوره مبارک عنکبوت می‌فرماید: «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحاً إِلَى قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِیهِمْ أَلْفَ سَنَه إِلَّا خَمْسِ ینَعَاماً...؛ و به‌راستى نوح را به‌سوى قومش فرستادیم، پس درمیان آنان، هزار سال به استثناى پنجاه سال درنگ کرد...»؛ یعنی حضرت نوح (ع) فقط ۹۵۰سال نبوت داشته است. در روایات برای ایشان عمر ۲۴۵۰سال ذکر شده است و نیز برخی روایات بر عمر ۴ هزار سال ایشان تأکید می‌کنند.
امام سجاد (ع) فرمودند: «در مهدی (عج) ما شیوه و سنتی از نوح (ع) است و آن، طول عمر ایشان است». درباره حضرت عیسی (ع) نیز قرآن می‌فرماید: «وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَکِنْ شُبِّهَ لَهُمْ» یعنی عیسی (ع) کشته نشده و به صلیب کشیده نشده است، بلکه خدای متعال او را به آسمان برده است». در آیه۱۵۷ سوره مبارک نسا بر زنده بودن حضرت عیسی (ع) تصریح می‌شود. مهم آنکه همه فرق اسلامی حتی وهابیت به استناد قرآن، به این حیات اعتقاد دارند که نزدیک به ۲ هزار سال از عمر ایشان گذشته است.
در تورات و انجیل هم از عمر طولانی برخی انبیا سخن به میان آمده است؛ چنان‌که می‌گوید: تمام ایام آدم، ۹۳۰سال بود که مُرد؛ تمام ایامِ انوش ۹۰۵سال بود که مُرد؛ تمامی ایام قینان پیغمبر ۹۱۰سال بود که مُرد؛ یعنی تورات، افرادی را که بیش از ۹۰۰سال عمر داشته‌اند، به تصریح نام برده است. در عهد جدید، بخش اعمال رسولان، آیات یک تا ۱۲ به زندگی دوباره حضرت عیسی (ع) و آمدن دوباره او اشاره شده است. عمر بشر در آیین یهود و مسیح هم به ۱۰۰سال محدود نمی‌شود. همچنین از نظر علمی و عقلی طول عمر پذیرفته شده است. علم پزشکی هم این موضوع را تأیید می‌کند.
فراتر از این، باید بدانیم چه کسی عصای موسی (ع) را اژد‌ها کرد، چه کسی از دل کوه برای صالح (ع) شتر بیرون آورد، چه کسی بنی‌اسرائیل را به‌سلامت از نیل عبور داد. پاسخ همه این سؤالات، خداست. چنین خدایی آیا نمی‌تواند عصاره معجزات همه انبیا و اولیای الهی را که مجری همه وعده‌های قرآن است، در آخرین ذخیره خود که قائم برحق است، قرار دهد و به او عمری طولانی عنایت کند؟ امام حسن مجتبی (ع) فرمودند: «خدا عمر او را در دوران غیبتش، طولانی می‌کند و بعد به قدرت خدایی‌اش، در سیمای جوانی تقریبا چهل‌ساله آشکار می‌کند تا مردم بدانند خدا بر هر کاری تواناست».